“อ้าวจี” เสียงพ่อทักทายขึ้นก่อนในขณะที่ร่างบอบบางเดินลงมาจากรถด้วยรอยยิ้ม
ตากลมมองตามรัศมีสายตาของคนเป็นพ่อ เห็นชัดเจนว่าครั้งนี้แตกต่างจากครั้งอื่นๆ ก็ตอนที่คนเป็นพ่อมองหนุ่มหล่อด้านหลังลูกสาวตาเป็นประกาย
“วันนี้พาลูกเขยมาฝากพ่อเหรอ” คนถูกถามส่ายหน้ารัวๆ แทนคำตอบและพยายามส่งสายตาให้พ่อหยุดความคิดไว้แค่นั้น แต่คนถูกห้ามก็เพียงแต่อมยิ้มแล้วยักคิ้วกลับไปหนึ่งที
เซย์ที่เดินตามหลังยกมือไหว้คนที่เป็นสาเหตุทำให้ความสัมพันธ์ระหว่างเขาและจีน่าก้าวกระโดด ตามด้วยการไหว้อีกคนที่ยิ้มอย่างดีใจที่เห็นลูกสาวกลับมา
“ออกมาแต่เช้าเหรอลูกถึงมาถึงเวลานี้”
“ออกเช้าค่ะ งานเยอะไหมคะแม่”
“งานเยอะมาก แต่แม่มีคนช่วย ไม่เหนื่อยเลย” ลูกจ้างในร้านยิ้มให้จีน่าอย่างเป็นมิตร
บ้านที่ถูกใช้พื้นที่ด้านหน้าเป็นร้านซักรีดไม่ถึงกับรกมาก ทุกอย่างถูกเก็บเป็นที่เป็นทาง กลิ่นหอมของน้ำยาปรับผ้านุ่มอบอวลไปทั้งบริเวณ ส่
