เธอต้องขึงตาใส่ เพื่อปรามไม่ให้เขารุ่มร่าม แน่ล่ะว่าเธอไม่ต้องการเสียการปกครองง่าย ๆ ถ้าหากคนงานจะมาเล่นมาอะไรกับเธออย่างไม่รู้จักกาลเทศะแบบนี้
สุดเทพแค่พูด ไม่ได้แสดงท่าทีเป็นอย่างอื่น ทั้ง ๆ ที่เกือบจะอดใจเอาไว้ไม่ไหว อยากจะคว้าร่างงามกลิ่นหอมทั้งตัวนั้นเข้ามาในอ้อมกอดเหลือเกิน
“ผมไปทำงานต่อนะครับ”
“นี่...นายสุดเทพ...”
ร่างสูงใหญ่ที่กำลังจะก้าวออกไปก็พลันหยุดชะงัก
“ครับคุณหนู”
“ไปล้างเนื้อล้างตัว ขับรถให้ฉันที”
“คุณหนูจะออกไปข้างนอก”
“ฮื่อ เรื่องเมื่อวานยังไม่เรียบร้อยเท่าไหร่ ฉันจะไปดูรถที่ตำรวจยึดเอาไว้”
“ยินดีครับ”
“เร็ว ๆ ด้วยล่ะ” เธอกำชับ
“คร้าบคุณหนู”
ในที่สุด รถกระบะคันที่มีสุดเทพทำหน้าที่เป็นสารถีก็หมุนล้อออกไปจากโกดัง โดยมีสายตาของคนงานอื่นมองตามหลังพร้อมกับรอยยิ้มที่ผุดขึ้นมาเหมือนรู้กัน
หนึ่งในจำนวนสายตาที่มองตามเหมือนรู้เป็นนัย ๆ อยู่แล้วก็คือ เสี่ยชูศักดิ์
รถห
