Mary's Sweet Revenge (Book 2)

If you dont like the story. Be quiet, then leave. Find to suit yourself. PLAGIARISM IS A CRIME All rights reserved. You don't have no rights to steal the literary works of my story. Do not distribute or transmit without any prior information of the Author. Thoughts, ideas, or expression is representation as one of my original work. Thef, stealing and apropriation is a wrongful insertion. So please, be originality and do not imitate. REMEMBER: “It is better to fail in originality, than to succeed in imitation.” -MJ WARNING: Any resemblance to real events are coincidental. This story is was created from my way, ideas and imagination. This story cannot be used in any way, shape or even form. You've been warned so it's not my problem to upset you, anyway. RATED SPG is highly! so read at your own risk. SORRY: You might be notice a lots of wrong grammar and typographical errors. IM NOT PERFECT! -Enjoy Reading- ~3 years Later~ "I would first like to remind you of something that, as a college educated individuals that we are really strong despite of everything. We surely already know that college is the very difficult chapter of our lives. This very moment I am very thankful from above for guiding me for all the time, thankyou so much Papa God. And specially to my Nanay and Tatay. Mahal na mahal ko kayo nay, tay para sainyo po itong lahat. Silently and very fast pero naabot ko ang pangarap ko dahil kayo ang inspiration ko. Graduates, We tied this rock by an invisible force. I am here standing infront to all of you, and I am very proud to be an suma comlaude. This day I lift my foot in the ground with ambitions and success. Congratulations to all of us by the way." Palakpakan, sigawan, at iyakan ang tumambad sakin sa ibaba ng stage. Tatlong taon akong naghirap, tatlong taon akong mag-isa, tatlong taon akong nag pursige para matapos ko ang kursong business Management. Heto ako ngayon nakatayo sa harap ng maraming tao at isinisigaw ang pagiging isang Suma comlaude. Tinapos ko ang pag-aaral dito sa Smith College sa Massachusetts dito sa States. Isang klasing University na puro mga babae lang ang nag-aaral. Sa kabilang skwelahan naman ay ang Dana hall University, at puro naman lalake ang mga studyante dun. Ang dami kong pinag-daanan dito sa State. Nag-aaral ako sa umaga at nagtra-trabaho ako sa gabi. Isa akong private tutor sa Various day care center kong saan ay halos japanesse na mga bata ang gustong matutong magsalita ng English. Tatlong taong naring nakalipas pero marami ng nag-bago sakin. Marami narin akong naging kaibigan dito at halos Pinoy. Ang hirap mag-isa dito sa State pero hindi iyon pinaparamdam sakin ng lalakeng pinakamamahal ko. Ang lalakeng nag-bago sa buhay ko at ang lalakeng hindi ako iniwan sa mga panahong kailangan ko sya. Nakabusangot ako habang naghihintay sa kanya dito sa labas ng school. Bit-bit ko ang aking malaking medalya at tuga. Nanga-ngawit narin ang magkabila kong paa dahil sa high heels kong suot. Naiinis ako dahil hanggang ngayon ay hindi pa sya dumadating. Sabi niya sakin kahit late syang umabot ay pinangako niyang pupunta parin sya dito. Suminghap ako bago tumingala sa langit. I pointed my nose like I'm finding the good smell everywhere. "I keep your promises, please where are you?" Bulong ko habang nakatingala sa langit. "I kept my promise babe." Nanlaki ang mata ko sa narinig. Ang puso koy kay bilis ng t***k. He's standing infront on me while holding a pink boquet of flower and three pink balloons where's my name painted over there. "Particulary I'm late again, but it's better than never." He's voice lifted. I wrapped he's wrist saka ko sya niyakap ng mahigpit. I thought he's not coming. I though he forget the best day of my life. My tears suddenly fall. Sya lang ang bumuhay sa patay kong katawan, sya ang palaging nasa tabi ko at sya ang palaging nakakasama ko dito."Congratulations for the future business woman." He continuely while he's eyes on me. "I hate you." I punch he's chest. Ngumiwi sya sa ginawa ko saka sya sumimangot. Oh! I'm sorry he's on travel at mukhang nasaktan ko pa yata. "Is that kind of you're way to welcome me here?" He's voice sounds friendly. Agad akong nag peace sign sa. Napatitig ako sa kanya ng ilang sandali. Ang suot niyang puting long sleeve habang nakatupi hanggang siko ay mas lalong nag papa gwapo sa kanya. Ang kanyang tindig at ayos ay mukhang pinaghandaan talaga."Are you done checking me babe?" Agad akong sumulyap sa kanya ng pataray. He's smile full of happiness. I hug him back tight. "I miss you babe.." I said in a lovely tone. Narinig ko pa ang kanyang tawa saka ko naramdaman ang kanyang labi sa noo ko. Napapikit ako habang ramdam ko ang mainit niyang labi mula dun. "Let's go. I have something to give you." Tumango ako saka ko pinulupot ang aking kamay sa kanyang braso. Napagpasyahan naming kumain sa palagi naming kinakainan. It's simple restaurant but to classy. Isa itong resto na halos half cooked. Yes, sa tatlong taon ko dito sa State ay natuto akong kumain ng hilaw na pagkain. It's kindda funny but I remember nung kumain ako ng Chicken boil spagatus, ay halos tatlong araw akong pabalik-balik sa banyo sa school. That it was the day so memorable. Memorable, at nakakatawa. Nang makarating kami sa Resto ay ang pagbati agad ng iilang staff. "Good afternoon madamme/sir." Masayang bati ng usher. "Hi reservation for Rocky Brintklin please." Ngiti ni Rocky bago ito sumulyap sakin. "Yes...this way Sir" Sumunod kami sa lalakeng usher. Hinilahan ako ng upoan ni Rocky na nakangiti. He's hot the way he do that huh. "Thank you handsomed." I said in husky voice kaya naningkit ang mata niya. "You're always welcome beautiful." Nang-aasar niyang sabi kaya sinamaan ko sya ng tingin."Don't look at me like that, I'm not teasing you babe." He wink bago ito umupo sa kabilang upoan. Hawak-hawak ko ang bulak-lak na binigay niya sakin saka ko iyon inamoy ng ilang ulit.. "Thank you for this babe." Sulyap ko sa kanya. Tumango lang ito bilang sagot. Nagsimula na kaming kumain ng nasa hapag na ang inorder namin. Rocky and I, are happy for each other. Masaya kami bilang isang magkaibigan. He alway's call me babe, and it's starting when I left him without saying goodbye. Naa-alala ko pa noon kong pano niya ako nahanap dito sa state.. ~Flashback 2 years back and then.~ Mag-isa akong naka-upo sa many forest. Isa itong park sa labas ng school kong saan maraming naglalakihang puno sa buong paligid. Ang mga dahon na sumasabay sa sayaw ng hangin at ang mga studyanteng nakaupo sa damohan. Wala akong masyadong kaibigan dito dahil pakiramdam ko ay ayaw sakin ng mga Amerikana kong kaklase. Suminghap ako saka nagpatuloy sa pagbabasa. Nag-aalala na ako sa apat kong kaibigan at sigurado akong hinahanap nila ako ngayon at kong saan. Pati si Rocky ay gumugulo sa isip ko. Sana ay mapatawad niya ako. Tumingala ako sa langit. "I'm sorry Rocky, hindi ko magawang mag paalam sayo dahil alam kong magagalit ka sa gagawin ko." Bulong ko sa langit. Pumikit ako ng marahan. "Galit ako sayo dahil umalis ka ng walang paalam." Nanlaki ang mata ko sa pamilyar na boses ang tumambad sakin. Agad akong napatayo ng bumungad sakin si Rocky sa harap ko. "Hindi mo alam kong gano mo ako pinag-alala." Isa-isang bumuhos ang luha ko. Napahawak ako ng mahigpit sa libro ko. "Rocky I'm sorry." Tumakbo ako patungo sa kanya saka ko sya niyakap ng mahigpit. Ang sikip ng aking dibdib! Humikbi ako sa iyak saka ko naramdaman ang yakap niya pabalik. Miss na miss ko na sya. "Sobra akong nabaliw nung malaman kong umalis ka." Hinalikan niya ang ulo ko rason kong bakit ko pa sya niyakap ng mas mahigpit. "Patawarin mo ako Rocky." Tanging nasagot ko saka sya humiwalay sa yakap namin. Kinulong niya ang mukha ko sa magkabila niyang palad. "It's okay, the important now is I found you and I will never ever kept my eyes again from you. Babantayan kita gaya ng dati." Nakagat ko ang labi ko bago yumuko. Nahihiya na ako kay Rocky. Naiinis ako saking sarili. "Paano mo ako nahanap?" Diretsahan kong tanong kaya nag taas sya ng kilay. "I asked the Airline.." Kumunot ang noo ko sa sinabi niya. "Kahit gumastos pa ako ng malaking halaga ay wala akong paki-alam. Ang mahalaga lang naman sakin ay ang makita ka." Mas lalo kong pinag-sisihan ang pag-alis ko. Kong sana ay nag-paalam ako sa kanya ay hindi na sana sya nahihirapang hanapin ako. Sobrang swerte ko kay Rocky. Napakaswerte! ~End of flashback~ "Umamin ka nga sakin babe. May gusto ka ba sakin? Your always staring at me, at kanina pa kita nahahalata." Bumalik ang diwa ko ng pinutol niya ang imahinasyon ko. "ASA! Kumain na nga tayo." Sagot ko saka binaling ang tingin sa hapag. Uncomportable silent occupied with me and Rocky. Sumulyap ako sa kanya at nanatili itong nakatitig sakin. He's brown eyes looked surprise when I winked at him. Tumawa ako ng bahagya. "Ang feeling mo talaga noh!? Bakit mo nasabi na may gusto ako sayo?" I said. "No I'm not, nararamdaman ko lang talaga ang presensya mo." Matigas niyang sabi kaya natamaan ako. Oo nga pala nagkagusto ako sa kanya noon kaya hanggang ngayon ay hindi niya pa alam iyon. "I-utot mo nalang kaya yan." I laughed patiently kaya tinaponan niya ako ng masamang tingin. Natahimik ulit kami sa hapag. He's eyes turn into expressionless. "Kailan mo balak bumalik sa Pilipinas?" Natahimik ako sa tanong niya. I felt impatient and irritated. I dont know if I've plan to go back there. "Maybe nextweek." Ngiti kong sabi kaya yumuko sya. I whisppered. I already made my decision. "Huwag kang mag-aalala Rocky, binaon ko na sila lahat sa lupa simula nong umalis ako." dugtong ko. "I understand. Kong balak mong bumalik sa Pinas. Please, I want you to be with me all the time." Tumango ako bilang sagot. Kailangan kong sundin si Rocky sa gusto niya. Dahil sya lang naman yung nakakatulong sakin. Buong mag hapon kong pinasyal si Rocky sa State. Ang kanyang mga ngiti ay walang katumbas. Sobrang saya ko dahil sya ang kasama ko sa tatlong taon ko dito. Everymonth syang bumibisita sakin, twice or even more. Alam kong naaabala ko sya sa palagi niyang pagpunta dito pero ito ang gusto niya. Sinabihan ko na sya na huwag na pero nagagalit lang ito, kaya hinahayaan ko nalang. Hinatid ko sya sa Airport para bumalik sa Dubai. Kailangan niyang taposin ang project niya dun dahil pagkatapos ay sabay kaming babalik sa Pinas. Pagkatapos ko syang hinatid ay direkta akong pumunta sa Beauty Spa and Salon. Sabi nila, pag once nag pagupit ka ay makakapag move-on ka sa masakit mong nakaraan. Pero para sakin ang pagputol ng buhok ay parang kabaitan, kailangang putolin dahil inaabuso ng iba. "Please cut my hair and rippled down until here." Eksplenasyon ko isa babaeng cutter saka sya nagsimulang gupitin ang buhok ko. Nagbago na ang buhay ko kaya babagohin ko narin ang ayus at pustora ng aking katawan. Looks, act, walk or maybe the way I talk. I want to change myself for the better. Hanggang leeg lang ang gusto kong man-gyari sa pag putol nila saking buhok. Babalik na ko sa Pinas kaya gusto ko pag-nakita ako ng mga taong nananakit sakin noon ay hindi na ang Mary na kilala nilang mahina. Isa nang Mary na palaban. Ngumiti ako mula sa gilid ng aking labi habang nakatuon ang tingin sa salamin. Di kailangang matalo para mapatunayang matatag akong tao. Minsan mas mabuting manahimik di dahil takot ako, kundi hinahayaan kong sila mismo ang magpapabagsak sa kanilang pagkatao. Virgin, Innocent, Tahimik at Mahin-hin. Oo, yan ako three years ago. Ang apat na bagay na bumabalot saking pag-katao ay bigla nalang naglaho. Inaapi, nagpapa-api at lalong hindi lumalaban. Lahat ng bagay may hangganan. Lahat ng tao ay nagbabago. Lahat ng sakit ay naiibsan. May umaalis pero napapalitan. May nawawala meron ding bumabalik. Umalis ako para palitan at bagohin ang aking sarili. At nawala ako para paghandaan ang pagbalik sa mga taong nananakit. I am Virgin Mary, and I'm back for my Sweet Revenge. Sit back, and Mary's back. "MARY'S SWEET REVENGE" (Book2: Edelbario Series#1) Written By: Mommy_J All Rights Reserved