บทที่12[70%]

1882 Words

“โซฟาลุงน่านอนดีนะ... ขอหลับสักตื่นได้ไหม? เมื่อคืนนอนไม่ค่อยหลับเลยอ่ะ” “ถ้าจะนอนก็ไปนอนที่ห้องฉัน” “ไม่เอา เกรงใจลุงนะ... ขอนอนตรงนี้ล่ะ นะๆ” มือเล็กเขย่าแขนหนาทันทีอย่างอ้อนวอนจนเขาได้แต่พยักหน้ารับ เพที่ได้เห็นแบบนี้ก็ยิ้มออกมาทันทีพร้อมกับล้มตัวลงนอน อิฐที่กำลังดูข้อมูลของไนล์อยู่ได้ยินเสียงกริ่งหน้าห้องเลยเปิดไป คิดว่าเป็นโช แต่ที่ไหนได้... กลับเป็นคนที่เขาคิดถึงอย่างเพนี่เอง ใบหน้าหล่อคมก้มหน้าลงไปเพื่อถอดแว่นตาของเด็กสาวออก มือหนาลูบไปตามแก้มเนียนพร้อมกับจูบลงไปที่แก้มนุ่มทันทีอย่างยิ้มๆ “ตัวแสบ... เวลาหลับเนี้ย โคตรน่ารักเลย รู้ตัวไหมฮึ?” เย็นมาถึงโชที่ไปหาสาวคนล่าสุดกลับมาที่บ้านก็ยิ้มแย้มทันที เพราะสาวคนนั้นช่างเอาใจเขาเก่งเหลือเกินแถมยังไม่ต้องให้เขาออกแรงมากด้วย... ร่างหนาตรงเข้ามาที่ห้องตัวเองก่อนจะเงยหน้ามองรูปคู่ของเขาและผู้หญิงที่เขาบอกได้คำเดียวว่า ‘รัก’ ถึงแม้เขาจะเป

Free reading for new users
Scan code to download app
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    Writer
  • chap_listContents
  • likeADD