บทที่11[70%]
1666 Words
“เออ..”
“เข้าใจไหม? แกไม่เคยเป็นแบบนี้นะ..งานคืองาน ส่วนเรื่องส่วนตัวพวกแกจะอะไรกันก็ตามใจ แต่งานนี้มันสำคัญ แกควรให้เพเตรียมตัวนะ” อิฐที่ได้ฟังก็พยักหน้ารับอย่างหงอยๆ ก็จริงอย่างที่โชพูด ร่างเล็กเลยได้แต่ยิ้มให้กับอิฐจนโชออกอาการหงุดหงิดทันทีเดินไปโดยไม่รอร่างเล็กเลยแม้แต่นิด
“แล้วกูเป็นเหี้ยอะไรว่ะเนี้ย!!” เพวิ่งตามโชไม่ทันทำให้ต้องลงลิฟต์คนเดียว แต่ในใจกลับร้อนรุ่มเพราะไม่รู้ว่าโชเป็นอะไรถึงได้ดูไม่สบอารมณ์แบบนั้น..หรือเธอทำอะไรผิดงั้นเหรอ? ร่างเล็กวิ่งตามหลังของโชไปอย่างเร็วจนมาถึงรถยังไม่ได้ทันได้หายใจรถของโชก็บึ้งไปทันที
“โช...”
“....”
“คือว่า..เป็นอะไรหรือเปล่า?”
“....”
“ฉันทำอะไรให้นายโกรธเปล่าโช..” ไม่มีเสียงตอบรับ มีแต่ใบหน้าหล่อที่ตึงไปหมดจนเพถอนหายใจออกมากำมือตัวเองแน่นทันที..แล้วทำไมเราต้องแคร์เขาด้วยนะ? ทำไมจะต้องเป็นห่วงความรู้สึกของเขาด้วยนะเพ ทำไมกัน? ทั้งสองคนเงียบมาตลอดทางจนมาถึงหน้าบ้านเพหันไปมองโชที่ยังคงเงียบอยู่แบบนั้น ก่อนจะนึกอะไรขึ้นมาได้..
“จริงสิ นายเคยบอกว่าจะทวงสัญญาจากฉันไม่ใช่เหรอ?”
“....”
“ฉันจะทำตามสัญญานะ..อะไรที่ทำให้นายมีความสุข อะไรที่นายสั่ง ฉันจะทำตามทุกอย่างเลยนะโช”
“....”
“โชฉัน..พูดจริงๆ นะ นายอยากได้อะไร? ฉันจะไปหามาให้นายเลยนะ..ยกเว้นดาวกับเดือนและความตาย เพราะงั้นสั่งมาได้เลยนะโช ฉันยอมนายทุกอย่างจริงๆ”
“ลงไป..”
“โช..”
“ลงไปเพ..” น้ำเสียงเข้มของโชทำให้เพถึงกับหุบปากทันทีแล้วต้องสลดกับสิ่งที่เขาพูดออกมา เพหยิบช่อดอกไม้ลงจากรถแล้วมองเขาที่ขับรถออกไปทันที เฮ้ออ..
“บอกแล้วนะ..ถ้าไม่เชื่อก็ตามใจ ไม่ง้อแล้วด้วย!!” ร่างเล็กของเพเดินเข้าบ้านไปทันที..ก่อนที่โชจะขับรถไปที่สปาอย่างนิ่งเฉย บอกตรงๆ วันนี้เขาไม่มีอารมณ์อะไรทั้งนั้น มันเกิดอะไรขึ้นกับเขากันแน่ว่ะ!! ช่างแม่งสิว่ะ จะสนทำไมไอ้โช..มึงอย่าลืมนะว่ามึงแค่ต้องการอะไรจากยัยเด็กนั่น..ยัยเด็กนั่นคือตัวตายตัวแทนนะ และอีกอย่างมึงไม่ควรเก็บภาพของอิฐกับยัยเด็กนั่นมานึกถึงเด็ดขาด เข้าใจไหมไอ้เหี้ย!! ว่าแล้วใบหน้าหล่อก็สูดลมหายใจเข้าแล้วยิ้มมุมปากทันทีก่อนจะเดินเข้าห้องทำงานไป
“คุณโชค่ะ..”
“หึว่าไง?” ร่างหนามองพนักงานสาวสวยอกอึ๋มที่เดินนวยนาดมาหาเขาก่อนจะนั่งลงตรงระหว่างขาเขาทันทีแล้วรู้หน้าที่คือการสนองเขาด้วยปาก ร่างหนาหยิบบุหรี่มาสูบทันทีก่อนจะเงยหน้ามองเพดานทันทีมืออีกข้างกดหัวหญิงสาวให้โรมรันแก่นกายของเขาอยู่แบบนั้น พลันใบหน้าของเด็กบ้านั่นดันผุดขึ้นมาทำให้โชถึงกับลืมตาขึ้น
“อึก..แรงอีก..ซี๊ดดด..อ๊าาา!!” เสียงคำรามดังลั่นทันทีก่อนจะมองริมฝีปากบางของหญิงสาวที่กำลังเลียไปมาที่ปลายแก่นกายขนาดใหญ่ของเขาอย่างยิ้มๆ
“คืนนี้..เนขอให้ความสุขคุณได้ไหมค่ะ?” โชนิ่งไปทันทีจากที่ปกติเขาจะต้องยิ้มมุมปากและไม่เคยที่จะปฏิเสธการหลับนอนกับหญิงที่เสนอตัวให้เขาเลยสักครั้ง แต่ทำไมคราวนี้เขาถึงลังเล? ใช่เขากำลังลังเล..
‘โชฉัน..พูดจริงๆ นะ นายอยากได้อะไร? ฉันจะไปหามาให้นายเลยนะ..ยกเว้นดาวกับเดือนและความตาย เพราะงั้นสั่งมาได้เลยนะโช ฉันยอมนายทุกอย่างจริงๆ’
คำพูดและน้ำเสียงเล็กๆ พร้อมกับใบหน้าที่ผุดขึ้นมาในขณะที่เขากำลังถึงจุดสุดยอดทำให้ร่างหนายิ้มมุมปากทันที ก่อนจะลุกขึ้นจัดการตัวเองให้ดูดี..แล้วหันไปมองหญิงสาวคนนั้น
“ขอโทษด้วยนะ..พอดีฉันมีของกินที่บ้านแล้วล่ะ คงไม่ต้องใช้บริการเธอหรอก หึ”
ช่วงดึกเกือบสามทุ่มเพก็ออกไปหาอะไรกินก่อนจะไม่วายหิ้วกลับมาให้อีกคนที่หายหัวไปเลย แถมเป็นอะไรก็ไม่ยอมพูดยอมบอกกันสักนิด ร่างเล็กเดินเอาของไปเก็บไว้ที่ครัวก่อนจะอาบน้ำเพื่อเตรียมตัวนอนอีกอย่างจะได้ศึกษาข้อมูลของคนที่เธอจะไปสืบหาข้อมูลด้วย
ก๊อกๆ..เสียงเคาะประตูดังขึ้นทำให้เพถึงกับงงทันทีเพราะตั้งแต่มาอยู่ก็ไม่เคยได้ยินเสียงเคาะประตูเลยสักครั้ง แถมโชยังไม่อยู่ด้วยอยู่ก็แค่ลูกน้องของเขา..เฮ้ยไม่ได้การล่ะถ้าลูกน้องของเขาเกิดหื่นขึ้นมาจะทำไงอ่ะ เพหันไปหยิบไม้กวาดมาถือไว้ก่อนจะค่อยๆ เปิดประตูออกไปทันที
“ย๊ากก!!”
หมับ!!
“ทำบ้าอะไรของเธอว่ะ?!!”
“อะ อ้าว..โชเหรอ?”
“ก็ใช่นะสิ เวรจริง..ดีนะที่รับทัน ไม่งั้นหัวแตกแน่เลยกู” ร่างหนาทิ้งไม้กวาดลงพื้นก่อนจะเดินเข้ามาในห้องนอนของเพทันทีพร้อมกับปิดประตู ร่างเล็กเดินไปนั่งที่เตียงก่อนจะมองโชที่เท้าเอวมองเธออยู่ด้วยสีหน้านิ่งเฉย
“นาย..มีอะไรเหรอ? โอเคแล้วใช่ไหม?”
“โอเคอะไร?”
“ก็เห็นไม่ยอมพูดยอมจาก็เลย..คิดว่าโกรธอะไรฉันอยู่หรือเปล่า?” เพก้มหน้าลงทันทีจนโชโน้มตัวลงไปเท้าแขนกับเตียงจนเพเงยหน้าสบตากับเขาที่กวาดตามองไปทั่วใบหน้าของเธอ
“ที่เธอพูดก่อนลงจากรถ..เธอแน่ใจแล้วใช่ไหม? ว่าจะทำตามที่ฉันสั่งทุกอย่างอ่ะ”
“อะ อืม..ฉันเคยพูดไว้ไง ฉันไม่ลืมหรอก..นายจะให้ฉันทำอะไรบอกมาได้เลยนะโช ฉันยินดีตอบแทนที่นายรับฉันเข้ามาอยู่ด้วยและทำงาน” โชยิ้มอย่างเจ้าเล่ห์ทันทีก่อนจะมองต่ำลงไปที่ขานวลขาวเพราะเพสวมแค่เสื้อยืดสีขาวตัวใหญ่เท่านั้น มือหนาถอดแว่นตาเพออกทันทีจนเธองงแต่ก็ไม่ได้ว่าอะไร
“มีสิ่งหนึ่งที่เธอยังไม่ได้ทำให้ฉันนะเพ..”
“เอ๋? อะไรเหรอโช บอกมาได้เลยนะ ฉันยินดีทำให้โชทุกอย่าง..ถ้ามันทำให้โชมีความสุข” เพยิ้มให้กับร่างสูงที่แสยะยิ้มอย่างเหนือกว่า ก่อนจะโน้มตัวไปใกล้ๆ ร่างบางที่เขาอดทนได้ยังไง? ร่างกายของยัยเด็กนี้มันดึงดูดเขาตั้งแต่ตอนไหนกัน? เพราะคิดแค่ว่ายัยเด็กนี้มาเป็นตัวแทนตัวตายเขาเท่านั้น มันอาจจะเห็นแก่ตัว..แต่ยัยนี้ก็เลือกเองนี่น่าที่จะเสี่ยงอันตรายไปหาข้อมูลของศัตรูให้เขา โชมองหน้าเด็กสาวที่ทำหน้ายิ้มๆ ก่อนจะถอยหลังออกไปยืนเท้าเอวมองเธอที่นั่งอยู่บนเตียง
“บอกมาสิโช ฉันยินดีนะ..”
“เหรอ? เอาเป็นว่าถอดเสื้อผ้าออกให้หมด..แล้วนอนลงอ้าขากว้างๆ นะ”
“!!!!”
“นี่แหละสิ่งหนึ่งที่เธอยังไมได้ทำให้ฉัน เพ..หึ”
“ชะ โช..” น้ำเสียงแผ่วเบาทันทีที่ได้ฟังคำพูดของโช.. นอนลงอ้าขากว้างๆ มันคืออะไรกันอ่ะ? เพเงยหน้ามองโชที่ผลักร่างเล็กให้นอนลงก่อนจะเขาจะขึ้นคร่อมร่างของเธออย่างรวดเร็ว
“ชะ โช..จะทำอะไร?”
“ก็ทำตามที่สัญญาไง..เธอบอกเองนะว่า จะทำให้ฉันมีความสุข นี่แหละสิ่งที่ฉันต้องการจากเธอ”
“!!!!”
“ไม่ต้องห่วงนะเพ..ฉันจะสอนให้เธอรู้ ว่าจริงๆ แล้วมันไม่ได้น่ากลัวอย่างที่คิด”
“มะ ไม่นะโช..มันมีอีกหลายอย่างที่ฉันทำให้นายได้นะ..ไม่เห็นต้อง..”
“ฉันจะทำ..”
“....”
“เธอควรอยู่เฉยๆ เพราะฉันจะเป็นผู้ชายคนแรกของเธอ เข้าใจไหม? เด็กน้อย” โชมองเพที่อึ้งไปก่อนจะฉกริมฝีปากบางทันทีจนเพได้แต่ครางท้วงอยู่ในใจ อันที่จริงเธอขัดขืนเขาเต็มที่แต่ทำไมช่วงหลังๆ ที่เขาจูบเธอ..เธอถึงได้ยอมก็ไม่รู้ เธอไม่รู้ว่าสิ่งที่เขากำลังจะทำมันผิดแค่ไหน..แต่เธอเป็นคนที่รักษาคำพูดมาก ถ้าเขาเป็นคนแรกของเธอ เธอก็ยินยอม อย่างน้อยเธอไม่ได้รู้สึกรังเกียจที่เขาจะทำแบบนี้กับเธอ หัวใจดวงน้อยๆ กำลังเต้นแรงขึ้นที่มือหนากำลังลูบไล้ไปตามตัวเธอจนขนลุกไปหมด ก่อนที่โชจะลุกขึ้นถอดเสื้อออกและเป็นอีกครั้งที่เธอจ้องมองแผงอกของเขาอย่างเขินอาย
“มองแล้ว..อยากจับไหมล่ะ?”
“บะ บ้า!!”
“หึ ไม่ต้องกลัวนะเพ..ฉันจะสอนให้เธอรู้จักกับมันเอง”
“อื้ออ..!!” ริมฝีปากของโชประกบจูบเธออีกครั้งก่อนจะค่อยๆ สอดแทรกลิ้นเข้าไปกวัดเกี่ยวในโพรงปากของเธออย่างชำนาญ ลิ้นเล็กก็ไม่อยู่นิ่งตอบรับจูบของโชทันทีอย่างอ่อนโยนจนโชสะท้านไปทั้งกายก่อนจะไล่ริมฝีปากต่ำลงไปที่ซอกคอหอมทันที
“อย่าดูดนะโช..”
“อืมมม..” เพเงยหน้าเพื่อให้ใบหน้าหล่อของโชซุกไซ้ได้มากยิ่งขึ้นก่อนจะถูกถลกเสื้อยืดออกทันที ใบหน้าจิ้มลิ้มแดงซ่านไปหมดทันทีพร้อมกับมองโชที่ตอนนี้ก็ไม่ต่างกัน ร่างกายของเขามันกำยำและได้สัดส่วนมากจนเพลอบกลืนน้ำลายมองต่ำไปที่กลางกายของเขาที่มันตุงใหญ่จนเพตาค้าง
- Writer
