บทที่2
3210 Words
Cho & Pay
2
โชตื่นขึ้นมาให้ช่วงเช้าพร้อมกับร่างของหญิงสาวที่เขาจัดไปเมื่อคืนก่อนจะลุกขึ้นนั่งยีหัวตัวเองทันที ร่างสูงเดินเข้าห้องน้ำไปอาบน้ำทันทีพร้อมกับออกมาแต่งตัวด้วยชุดสูทแล้วออกจากห้องตรงลงมาที่ชั้นล่างของบ้านก่อนจะสั่งลูกน้องของตัวเองให้พาผู้หญิงที่อยู่ในห้องออกมาด้วยเพราะเขาต้องไปทำงาน โชเข้าบริษัทของตัวเองแล้วนั่งมองเอกสารในมือ..เพราะนอกจากจะขายอาวุธเถื่อนแล้วเขายังมีรีสอร์ทและสปาที่ต้องดูแล ซึ่งไม่ต่างจากงานหินที่ตัวเองพบเจอทุกวัน
“วันนี้ว่างนี่หว่า..เข้าฟิตเนสหน่อยดีกว่ามั้ง?” ว่าแล้วร่างสูงก็ออกจากห้องแล้วขับรถมุ่งตรงไปที่ฟิตเนสทันที ปกติเขาจะต้องมีลูกน้องคอยตามประกบแต่เพราะให้ดูเป็นแค่นักธุรกิจเขาเลยเลือกที่จะทำให้ตัวเองไม่ดูเด่นมากจนเกินไป โชมาที่นี่ประจำและมันก็เป็นสถานที่ที่ทำให้เราคลายเครียดและหายปวดเมื่อยจากกิจกรรมบนเตียง ร่างหนาเปลี่ยนชุดเป็นสวมเสื้อกล้ามสีขาวกับกางเกงขายาวสีดำสบายๆ แล้วเดินไปลู่วิ่งเพื่อออกกำลังขาทันที
“นี่ๆ ผู้ชายคนนั้นหล่อว่ะ”
“นั่นสิ ถ้าเราไปตีสนิทด้วยเขาจะรู้ไหมว่าเราเป็นเกย์อ่ะ?”
“ฉันว่าไม่นะ..” เสียงสนทนาของสองหนุ่มทำให้เด็กสาวที่กำลังเช็ดอุปกรณ์พวกเวทและที่ยกน้ำหนักหันไปมองชายสองคนที่นั่งกรี๊ดแต๋วแตกอยู่ เพที่ได้ยินก็เลือกที่จะไม่สนใจเพราะดีที่งานที่ร้านพิซซ่าไล่ออกยังมีงานที่นี่ทำไปพลางๆ..เพราะหมอนั่นแท้ๆ เลยนะ..ให้รับฉันไปทำงานด้วยก็ไม่ให้ เหอะ
“เฮ้..เธอนะ มาเช็ดตรงนี้หน่อยดิ”
“อ่ะ ได้..นะ นาย!!!”
“ยะ ยัยเด็กสอด มาทำอะไรที่นี่ว่ะ?!!!” โชมองเด็กสาวที่สวมชุดพนักงานของที่นี่ก็ต้องตกใจทันที แต่เป็นเพมากกว่าที่ดีใจจนยิ้มแก้มปริแล้ววิ่งไปกอดแขนเขาทันทีอย่างอ้อนวอน
“นี่ๆ เปลี่ยนใจเหอะนะ ให้ฉันไปทำงานกับนายเถอะนะโช”
“แล้วรู้จักชื่อฉันได้ไงว่ะเนี้ย..ปล่อยเลย!!”
“โช..ขอร้องล่ะ สงสารเด็กตาดำๆ เถอะนะ” เพยกมือไหว้โชแต่เขากลับเดินหนีไปอีกทางแล้วยกเวทขึ้นไปมา ไม่สนใจกับเสียงของยัยเด็กนี้ที่กำลังอ้อนวอนเขาอยู่แบบนั้น
“ถอยไปไกลๆ เลยไป..ก่อนที่ฉันจะบอกผู้จัดการที่นี่ให้ไล่เธอออก”
“ใจร้าย..”
“เออ จะไปไหนก็ไปป่ะ..อย่ามาไร้สาระ” ร่างหนาโบกมือไล่เพจนเด็กสาวถึงกับโมโหทันทีแล้วเดินจากไป แต่หารู้ไม่ว่าเด็กสาวกำลังแก้เผ็ดเขาด้วยวิธี...
“เออ พี่ๆ ผู้ช่วยคนนั้นเขาบอกว่าอยากรู้จักพวกพี่อ่ะ”
“จะ จริงเหรอน้อง..แล้วน้องรู้จักเขาเหรอ?”
“รู้สิพี่ ก็เขาเป็นพวกเดียวกับพี่นั่นแหละ..แต่ไม่ค่อยแสดงออก” สองหนุ่มเกย์ที่ได้ฟังเพพูดก็ยิ้มกันไปมามองโชที่ไม่ได้รู้เรื่องอะไรเลยว่าตัวเองกำลังโดนเป็นเป้าสายตาของเกย์ทั้งสอง
“ขอบคุณน้องมากนะ..อ่ะพี่ให้”
“โหขอบคุณมากเลยค่ะ” เพมองเงินในมือแล้วเดินออกไปอย่างยิ้มเยาะทันที ก่อนจะเข้าไปทำความสะอาดที่ห้องเปลี่ยนเสื้อผ้าผู้ชายอย่างอารมณ์ดี..โช ถ้านายไม่รับฉันนะ ฉันก็จะทำให้นายรับฉันไปทำงานกับนายให้ได้ จะป่วนนายเอาให้ทนฉันไม่ได้ จนต้องรับฉันเข้าทำงานเลยล่ะ หึๆ..คอยดูดิ
ปัง!!
“ยัยตัวแสบ!!”
“อ้าวโช ยังไม่กลับเหรอ?”
หมับ..
“เจ็บนะ..”
“เธอไปบอกอะไรไอ้เวรพวกนั้นว่ะ!!” โชบีบข้อมือบางทันทีอย่างหงุดหงิดและโมโหจนเพที่เห็นเขาแบบนี้ก็เกิดอาการกลัวทันทีแต่ก็ทำหน้านิ่งเข้าไว้
“พูดอะไรเล่า..ปล่อยสิฉันเจ็บนะ”
“ไม่พูด แล้วมันจะบอกได้ไงว่า..”
“ว่าอะไรเหรอ?”
“ว่าฉัน..หึย ว่าฉันเป็นเกย์อ่ะ!!”
“อ้าวแล้วนายไม่ได้เป็นเหรอ..โทษทีๆ ก็เขาถาม ฉันก็เลยคิดว่านายเป็นอ่ะ 5555 โทษนะ” เพหัวเราะออกมาก่อนจะถูกดันร่างให้ติดกับกำแพงพร้อมกับร่างของโชที่ก้มหน้าลงมามองใบหน้าเด็กสาว มองตากลมโตที่กรอกตาไปมาภายใต้กรอบสี่เหลี่ยมที่เรียกว่าแว่น เกิดอาการหวาดกลัวทันทีที่เขาทำแบบนี้
“ปะ ปล่อยเลยนะ..”
“ทำไม? ก็เธอคิดว่าฉันเป็นเกย์ไม่ใช่หรือไง กลัวอะไรล่ะ?”
“เปล่ากลัวสักหน่อย แค่..ไม่ชอบ”
“เหรอ เธอนี่ชักจะวุ่นวายกับฉันมากเกินไปแล้วนะเพ..อย่าให้ฉันหมดความอดทนกับเธอนะยัยเด็กแสบ!!”
“ก็นาย..นายก็รับฉันไปทำงานกับนายด้วยสิ นะโช” ใบหน้าหวานจิ้มลิ้มเงยหน้าสบตากับโชที่หอบหายใจหนักกับสิ่งที่ตัวเองเพิ่งเจอเมื่อกี้..แต่ก็ยิ้มมุมปากแล้วก้มหน้าลงแทบจะชิดกับใบหน้าเด็กสาวที่ตื่นกลัวอีกครั้ง เพราะใบหน้าที่หล่อเหลาของเขามันทำให้หัวใจเธอเต้นแรงทันที ไหนจะร่างกายที่แทบจะหลอมละลายเป็นร่างเดียวกันอีก
“ไม่!!”
“....”
“อย่าทำตัวมีปัญหานะเพ..เธอยังเด็กฉันไม่อยากให้เธอต้องมาตายก่อนวัยอันควร ด้วยน้ำมือของฉัน” โชผละออกจากร่างเล็กแล้วหยิบเสื้อในล๊อคเกอร์มาสวมแล้วหันไปมองร่างเล็กที่มองเขาอยู่อย่างนิ่งๆ
“แล้ว..ชายสองคนนั้นล่ะ?”
“หึ ตายไปแล้ว”
“!!!!”
“ออกไปดูศพสิ..แล้วถ้าเธอยังยุ่งกับฉันอีกละก็นะ เป็นแบบนั้นแน่!!” ร่างหนาเดินออกไปทันทีอย่างหงุดหงิดที่ต้องมาเจอกับยัยเด็กจุ้นนี้อีกครั้ง..ภาวนาเถอะขออย่าให้เจอกันอีกเลยจริงๆ เพราะเขาไม่อาจจะระงับตัวเองไม่ให้ฆ่าเธอได้ เพที่ได้ฟังก็ถอนหายใจออกมาทันทีแล้วรีบออกไปที่ด้านนอก็เห็นว่าชายสองคนนั้นโดนซ้อมจนหน้าตาบูดเบี้ยว และก็ไม่มีใครสามารถทำอะไรเขาได้เลย นอกจากมองเขาสายตาที่หวาดกลัว
“ก็ถ้ามันเสี่ยงแบบนั้น..และฉันได้มีชีวิตที่ดีกว่าเดิม ฉันก็ยอมนะโช” เสียงเล็กบ่นออกมาแล้วทำความสะอาดต่อไป ถึงยังไงเธอก็ไม่ยอมหรอก..ไม่มีวันยอมด้วย!!
รถหรูของโชขับมาที่ผับใกล้ๆ กับคอนโดของอิฐในช่วงดึกทันทีอย่างหงุดหงิด ก็เลยถือโอกาสชวนเพื่อนมานั่งกินเหล้าด้วยกันพร้อมกับสาวสวยที่นั่งข้างเขาก็ทำให้หายเครียดไปหน่อย
“ชวนฉันมากินเหล้า แต่ตัวเองมานั่งเอาสาว..ทีหลังอย่าชวนนะ ฉันจะได้หาข้อมูลศัตรูอยู่ที่คอนโดดีกว่า”
“โธ่เว้ยอิฐ แกแม่งก็เป็นแบบนี้อ่ะ..ช่วงนี้เราต้องพักเรื่องส่งอาวุธไม่ใช่หรือไง?”
“ก็ใช่..แต่มันก็ต้องรอบคอบปะว่ะ”
“เฮ้ออ..หาผู้หญิงเอาสักคนไป จะได้เลิกนิ่งสักที แม่งคุยกับแกเหมือนคุยกับคนแก่”
“เหรอ? งั้นฉันกลับ พรุ่งนี้เจอกันที่โกดังด้วย” อิฐมองโชที่โบกมือให้แล้วหมุนตัวเดินออกจากผับ แต่ก็เดินชนเข้ากับร่างเล็กๆ ของหญิงสาวจนล้มลงไป
“โอ๊ย เจ็บนะเว้ย!!”
“เป็นอะไรหรือเปล่า? ขอโทษ พอดีผมไม่ได้มอง” ใบหน้าหวานจิ้มลิ้มของเพเงยขึ้นทำให้อิฐอึ้งไปแป๊บนึงกับใบหน้าของเด็กสาว ถึงแม้จะมีแว่นสายตากั้นใบหน้าอยู่แต่เขารู้ว่าเด็กคนนี้หน้าตาดีมากและน่ารัก ตัวเล็กจนเขารู้สึกถูกใจมากทันที ปกติคนอย่างอิฐไม่เคยกินเด็กนะแต่คราวนี้มัน...
“ลุงมองอะไร?”
“อะ ห๊ะ ละ ลุงเหรอ?”
“ก็ใช่ ลุงไง..อย่ามาต้อยเด็กนะ ฉันแจ้งตำรวจแน่”
“เหอะนี่ยัยเด็กน้อย..แจ้งจับฉัน ฉันว่าเธอนะจะโดนมากว่านะ อายุเท่าไหร่ทำไมถึงเข้าผับได้?”
“17”
“17?” ห่างกับกูตั้ง 10 ปี..เรียกลุงถูกแล้วใช่ไหมอิฐ? เออ แล้วมันใช่เรื่องไหมเนี้ย!!!
“อือ ถอยไปดิจะต้องไปทำงาน”
“เดี๋ยว..” มือหนาของอิฐคว้ามือเล็กไว้แล้วลากออกมาที่หน้าผับจนเพเท้าเอวมองลุง..ไม่สิ หน้าตาหล่อมากแต่นิ่งจนเธอไม่กล้าที่จะต่อล้อต่อเถียงด้วยเลย..อิฐกอดอกมองร่างเล็กที่เตี้ยมาก..สูงอยู่ในระดับอกเขาเท่านั้นเอง
“พูดมาซะดีๆ ว่ามาทำอะไร?”
“มาทำงานจริงๆ นะลุง..”
“นี่!! แล้วก็เลิกเรียกฉันว่าลุงได้แล้ว..ฉันชื่ออิฐ”
“อ่อ ลุงอิฐ”
“ยัยเด็กนี่”
“5555 โทษๆ อิฐใช่มะ..” อิฐมองเด็กนี่ที่หัวเราะออกมาพร้อมกับใบหน้าที่ยู่จนเขาอึ้งไปทันที..
“น่ารัก..”
“เอ๊ะ? อะไรเหรออิฐ นายพูดอะไร”
“อะ ปะ เปล่า..แล้วเธอล่ะชื่ออะไรเด็กน้อย?”
“เพ เอาล่ะรู้แล้วก็ถอยไป..ฉันจะรีบไปทำงาน” เพผลักร่างหนาให้ถอยไปแต่อิฐกลับยืนนิ่งแบบนั้นทำให้เพถึงกับเงยหน้ามองร่างหนาที่ก้มหน้าลงมาจนแทบจะชิดกับใบหน้าของเธอ
“บอกความจริงมาเพ..”
“ก็มาทำงานจริงๆ ฉันล้างแก้วที่ผับเวลาผับปิด..ทีนี้รู้แล้ว ฉันไปได้ยัง”
“แล้ว..ไม่ได้เรียนหรือไง? ผับที่นี่เลิกดึกนะ พ่อแม่ไม่เป็นห่วงเหรอ”
“ไม่อ่ะ อยู่คนเดียว..และก็ไม่ได้เรียนด้วย” ใช่ถึงแม้เธอจะไม่มีเงินเรียนแต่เธอเก่งทุกอย่างและรอบรู้จนคนที่เรียนหนังสือยังไม่รู้เลย..เธอพยายามหาความรู้ใส่ตัวเองตลอดเวลา เพราะเธอต้องอยู่คนเดียวเพราะฉะนั้นเธอจะต้องทำให้ตัวเองเข้มแข็ง..เธอไม่เคยร้องไห้เลยสักครั้งที่โชคชะตาเล่นตลกกับเธอแบบนี้ เกิดมาพ่อแม่ก็ตายจากไปทิ้งเธอไว้ที่บ้านเด็กกำพร้า พออายุได้สิบห้าเธอก็ขอออกมาใช้ชีวิตอยู่ข้างนอกทำงานและเช่าบ้านอยู่คนเดียว..อยากจะเรียนแต่ก็ไม่มีเงิน ทำให้เธอต้องอาศัยหาความรู้รอบตัวใส่ตัวเองให้ได้มากที่สุดเพื่อที่ใครจะได้ไม่เอาเปรียบเธอที่เรียนจบแค่ ม.3 เท่านั้น
“อยู่คนเดียวเหรอ?”
“อืม ทีนี้ถอยได้แล้วนะลุง..”
“เพ..”
“5555 ไปล่ะ ยินดีที่ได้รู้จักนะลุงอิฐ” ร่างบางยิ้มให้กับอิฐที่มองเธอเข้าไปด้านใน..เด็กคนนี้ มีอะไรดึงดูดเขานะถึงได้ทำให้เสือยิ้มยากอย่างเขาต้องยิ้มตามแบบนี้.. เพเข้ามาในผับแล้วตรงไปที่หลังร้านทันทีก่อนจะล้างแก้วและจานอย่างชำนาญเพราะทำประจำอีกอย่างที่นี่ก็ให้เงินดีด้วยจะได้มีเงินไว้ใช้ซื้อของกินและของใช้เข้าบ้าน ตีสองผ่านไป..เพก็เดินออกจากร้านแต่สายตาดันเหลือบไปเห็นคนที่คุ้นตากำลังเดินโอบเอวสาว เพไม่รอช้ารีบวิ่งไปดักหน้าเขาทันที
“โช!!”
“หือ..ยะ ยัยเด็กแสบ!!”
“ใครกันค่ะโช?”
“นี่โช..ฉันขอร้องนะ” เพยกมือไว้โชที่ถอนหายใจออกมาแล้วเดินสวนร่างเล็กไปทันที ก่อนที่เพจะร้องไห้ออกมาทำให้โชชะงักเท้าแล้วหันไปมองร่างเล็กที่ร้องไห้พลางถอดแว่นออกเช็ดน้ำตา
“ใช่สิ..มีคนใหม่แล้วนี่”
“พูดอะไรของเธอว่ะ เลิกร้องไห้ แล้วกลับบ้านไปซะ!!”
“ฮึก..ได้เขาแล้วก็ทิ้งส่ง”
“อะ เฮ้ยย!!!” โชหันไปมองเพที่ยิ้มมุมปากจนคนที่เดินออกจากผับตอนนี้กำลังมองพวกเขาสามคนอย่างสงสัย และคนที่น่าจับตามองคือยัยเด็กแสบคนนี้
“ได้ซิงฉันไปแล้วก็บอกว่าจะดูแลอย่างดี..แต่ผลสุดท้ายก็ทิ้งฉัน แงๆ”
“อะ เฮ้ยหุบปากนะเพ พูดบ้าอะไรของเธอว่ะ!!!”
“ใช่สิ ได้ไปหมดแล้วนี่..ทั้งตัวและหัวใจ ฮึก..ฉันอายุแค่ 17 มันไม่ถึงใจแบบยัยป้านั่นใช่ไหมล่ะ?”
“อ้าวอีเด็กนี่กล้าว่าฉันเหรอ!!” ผู้หญิงของโชจะเดินเข้ามาตบเพแต่คนแถวนั้นก็เดินมาขวางไว้ทันทีพร้อมกับปลอบใจเด็กสาวที่กำลังยกยิ้มที่มุมปาก ทำให้โชที่เห็นถึงกับส่ายหน้าไปมาทันที
“อะไรว่ะ เอาเด็กแค่อายุ 17..แม่งยังไม่รับผิดชอบอีก ผู้ชายหรือเปล่าว่ะ!!”
“นั่นสิ หน้าตาก็หล่อนะ..นิสัยเลวมาก”
“ช่างเถอะค่ะพี่ ฮึก..หนูผิดเองล่ะ คิดว่าเขาจะหยุดที่หนูถึงยอมให้หมดทุกอย่าง แต่ก็ไม่ ฮือๆ” เพยังคงบีบน้ำตาเพื่อเรียกร้องความสนใจก่อนจะมองโชที่ยิ้มมุมปากแล้วเดินตรงเข้ามาหาเธอทันที สำเร็จ!!
“โธ่น้องพี่..”
“อะ เอ๊ะ?”
“ทำไมไม่กินยาก่อนออกมาตามพี่ล่ะครับ..”
“ห๊ะ!!”
“คือว่าน้องสาวผมเขาสติไม่ดีนะครับ..ผมต้องขอโทษด้วยนะครับที่ทำให้เดือดร้อนกัน พอดีน้องสาวผมเขาอกหักเพราะโดนแฟนทิ้งก็เลย..เรียกร้องความสนใจมากไป” โชบีบต้นแขนเพที่ตอนนี้กำลังอ้าปากค้างด้วยความตกใจแล้วมองคนที่ตอนนี้กำลังมองเธอด้วยสายตาที่มองเธอเป็นตัวประหลาด
“อ้าวเหรอ..พวกผมก็เผลอว่าคุณไป ต้องขอโทษด้วยนะ”
“ไม่เป็นไรหรอกครับ สมองเธอมีปัญหานิดหน่อยและไม่ชอบกินยา ผมถึงไม่ค่อยอยากให้เธออยู่คนเดียวแต่วันนี้ผมต้องคุยธุระเรื่องงาน ส่วนผู้หญิงคนนั้นก็เป็นแค่เลขาของผมก็เท่านั้น”
“อะ คะ..อื้อ!!!”
“เนี้ยเห็นไหมครับ? ชอบออกฤทธิ์ บางทีผมเอาไม่อยู่ซ้อมผมด้วยนะ..แต่ผมก็ต้องยอมเพราะเธอเป็นน้องของผม”
“โห..น่าสงสารจัง ยังไงผมก็เป็นกำลังใจให้คุณนะครับ..ดูแลน้องคุณดีๆ นะครับ เดี๋ยวจะไปไหนไกลแล้วคุณจะตามหาไม่เจอ”
“ครับผม ขอบคุณนะครับที่เตือนสติ..บางทีผมก็มีโมโหบ้างถึงได้พูดจาแรงๆ กับน้องสาวคนนี้ไปอย่างที่คุณเห็น ผมมันแย่จริงๆ ทำให้น้องสาวต้องเป็นแบบนี้ ต้องทำงานหาเลี้ยงแกไปวันๆ เรามีกันแค่สองคนพี่น้องนี่น่า ผมถึงได้ทำทุกอย่างเพื่อให้น้องสาวคนนี้หายป่วยเร็วๆ” เพพยายามดิ้นไปมาเพื่อให้หลุดจากอ้อมแขนที่แข็งแกร่งของเขา และมือที่ปิดปากเธอจนไม่สามารถโต้แย้งอะไรได้..ทำไมมันตอแหลได้โล่ขนาดนี้เลยว่ะ!! เพได้แต่ประท้วงอยู่ในใจ
“ไม่หรอกคุณ พวกผมต้องขอโทษด้วยนะและเป็นกำลังใจให้คุณ ผมไปนะ..หนูก็กินยาตามที่พี่เขาบอกด้วย จะได้ไม่เป็นโรคประสาทมาก่อกวนเขาแบบนี้ เข้าใจไหม?”
“อื้อๆ..!!” ร่างเล็กดิ้นไปมาก่อนจะพยายามเรียกผู้คนที่เดินขึ้นรถแล้วขับออกไปทันทีจนไม่เหลือแล้ว โชปล่อยมือออกจากปากของเพทันทีก่อนที่ร่างเล็กจะหันไปแล้ว..
หมับ..
“!!!!”
“คิดจะสู้กับฉัน..มันยังเร็วไปเด็กน้อย”
“โช..”
“กลับไปซะ และอย่ามายุ่งกับฉันอีก..ฉันไม่รับเธอเข้ามาทำงานกับหรอก จำไว้ด้วย!!”
“แต่ว่าโช..ขอร้องล่ะ”
“....”
“ฉันอยากทำงานกับนายจริงๆ แค่อยากให้ตัวเองมีชีวิตที่ดีกว่าเดิม..ไม่ว่าจะงานอะไรที่นายให้ฉันทำ ฉันทำให้นายได้หมดทุกอย่างเลยนะ ขอแค่นายสั่ง..ฉันสัญญาว่าจะทำตามคำสั่งนายทุกอย่าง”
“ทุกอย่าง?”
“อืม นะ” เพพยักหน้ารับกับโชที่ปล่อยมือเล็กออกไปแล้วหันหลังจะเดินขึ้นรถไม่วายหันไปมองร่างเล็กที่ยืนเอ๋ออยู่
“งั้นฉันสั่งให้เธอ..ไปซะ”
“!!!!”
“ไป..แล้วไม่ต้องมาขอทำงานกับฉันอีก เพราะฉันไม่รับ!!”
“โช..ไอ้บ้าเอ๋ย ฉันบอกว่าให้นายรับฉันก่อนต่างหาก ถ้านายยังไม่รับฉัน..ฉันก็จะตื้อนายไปเรื่อยๆ !!!” โชที่ได้ฟังถึงกับเสยผมตัวเองขึ้นอย่างหงุดหงิดทันทีก่อนจะหันไปมองยัยเด็กแสบที่เท้าเอวมองเขาอย่างเอาเรื่อง ร่างหนาเดินตรงเข้าไปใกล้ร่างเล็กแล้ว
พลั่ก
ตุ้บ!!
“โอ๊ยย..”
“กล้าเรียกฉันว่าไอ้บ้าเหรอเพ!!”
“....” เพไม่ตอบแต่กลับมองไปที่ข้อศอกของตัวเองที่ถูกเขาผลักอย่างแรงจนล้มลงเลือดออกเป็นแผล แต่ก็ไม่ได้ทำให้โชรู้สึกอะไรเลยนอกจากรำคาญยัยเด็กนี่เต็มแก่แล้วจริงๆ
“ตอบสิว่ะ เธอนี่มันปัญหามากนะ..ฆ่าให้ตายซะดีมั้งเนี้ย!!”
“....”
“อย่าเงียบนะ พูดอะไรหัดฟังบ้าง..อย่าทำตัวมีปัญหาเพราะฉันไม่ใช่คนดีที่ทนได้กับนิสัยเสียๆ ของเด็กอย่างเธอ!!”
“โชค่ะ เอมว่าเราไปกัน..”
“หุบปาก จะไปไหนก็ไป!!!” โชตะคอกสาวที่จะพาไปนอนด้วย แต่ตอนนี้คงไม่มีอารมณ์แล้วจริงๆ เมื่อมองร่างเล็กที่ก้มหน้าอยู่แบบนั้นพร้อมกับมือบางที่กุมแขนตัวเองไว้แน่น เพไม่ตอบอะไรเลยนอกจากนิ่งอย่างเดียวเท่านั้น..ใช่เพราะตอนนี้เธอเจ็บข้อศอกมากไม่อยากจะเถียงอะไรเขาหรอก คงต้องถอยทัพกลับไปตั้งหลักก่อน ว่าแล้วร่างเล็กก็ลุกขึ้นแล้วเดินหมุนตัวไปทันที
“หยุด..จะไปไหน ฉันสั่งให้หยุด!!”
“นายไม่มีสิทธิ์มาสั่งฉัน ไอ้บ้า!!” เพตะโกนออกไปแล้วเดินหนีร่างหนาทันทีแต่ก็ช้าไปเพราะโชคว้าต้นแขนเล็กไปไว้ในกำมือก่อนจะขมวดคิ้วทันทีเพราะมือหนารู้สึกได้ว่ามีน้ำอะไรเหนียวๆ ติดที่มือจึงแบมือออกก็พบว่าเพเลือดออกจากการที่เขาผลักเธอ ใบหน้าหล่อเงยหน้าสบตากับดวงตากลมโตที่บิดแขนออกทันที
“ปล่อยด้วย..ฉันไม่ยอมง่ายๆ หรอกน่า แค่จะกลับไปตั้งหลักก่อน”
“....”
“เอ๊ะ? ปล่อยสิ ป้ายืนรอนายนานแล้ว ไปดิ!! ไม่ต้องห่วงหรอกนะ ยังไงฉันก็จะตื้อนายจนกว่านายจะรับฉันไปทำงานด้วย เพราะงั้นปล่อย” ร่างเล็กสะบัดแขนออกมาแล้วหมุนตัวเดินไปทันทีทิ้งให้โชมองมือตัวเองที่เลอะเลือดของเด็กสาวก่อนจะหลับตาลงระงับอารมณ์ตัวเองทันที หันไปมองสาวที่มาด้วยก็เลยเลือกที่จะกลับไปปลดปล่อยกับสาว..ช่างเหอะ แค่นั้นคงไม่ตายหรอก อึดจะตายยัยเด็กนั่นอ่ะ!! หรือถ้าตายไปก็ดี แม่งจะได้เลิกยุ่งกับเขาสักที
- Writer
