บทที่5[100%]
1478 Words
“มีอะไร?”
“คือว่า...หิว”
“แล้ว?”
“เออ ไม่มีเงิน”
“....”
“ขอเงินหน่อยได้ไหม?” โชมองร่างเล็กที่แบมือขอเงินเขาเหมือนเด็กขอเงินกินขนม ร่างหนาส่ายหน้าไปมาก่อนจะหยิบกระเป๋าเงินมาหยิบแบงค์พันมาสามใบส่งให้ร่างบางที่ยิ้มออกมา ก่อนจะวิ่งไปที่ร้านสะดวกซื้อแต่ก็ชะงักทันที..
“คือว่า..นายเอาอะไรไหม?”
“ไม่..รีบๆ ไปซะ ฉันอยากไปถึงโรงแรมแล้ว!!” เพพยักหน้ารับแล้วตรงเข้าไปที่ร้านสะดวกซื้อก่อนจะหยิบของกินใส่ตะกร้าทันที และหันไปมองกาแฟ มองตรงไปหาโชที่ยืนมองนาฬิกาข้อมืออยู่..โชยืนรอเพสักพักร่างบางก็เดินมาพร้อมกับยื่นแก้วกาแฟมาให้เขา
“อะไร?”
“ก็..กาแฟไง ฉันไม่รู้ว่านายกินแบบไหนก็เลยเอาแบบทรีอินวันมาให้?”
“....”
“กินเถอะ จะได้หายง่วงนะ” ร่างเล็กยิ้มให้โชทันทีก่อนที่มือหนาจะรับมาแล้วยิ้มมุมปาก ทั้งสองคนขับรถมาถึงหน้าโรงแรมห้าดาวเกือบๆ สามทุ่มได้ เพก็เดินตามโชเข้าไปในโรงแรมก่อนจะมองไปรอบๆ โรงแรมหรูระดับห้าดาวได้เลยนะ
“พักกี่คืนค่ะ? และต้องการจองกี่ห้องค่ะ”
“ไม่มีกำหนด ขอห้องวีไอพีด้วย..จองแค่ห้องเดียว” เพหันไปมองโชทันทีที่กำลังส่งบัตรเครดิตให้พนักงานก่อนจะหยิบคีย์การ์ดมาแล้วเดินตรงไปที่ลิฟต์ทันที
“ดะ เดี๋ยวนะ..ฉันคงฟังผิดไป จองแค่ห้องเดียว?”
“เธอฟังถูกแล้ว ห้องเดียว”
“แล้วทำไมจองแค่ห้องเดียวเล่า!!!”
“จะตะโกนทำซากอะไรว่ะ ยัยเด็กนี้!!” โชดึงเพให้เข้าไปในลิฟต์ทันที มองเด็กสาวที่เท้าเอวมองเขาอย่างไม่เข้าใจ? จองห้องเดียว หมายความว่าเธอกับเขา..ก็ต้องนอนด้วยกันนะสิ
“แล้วทำไมถึงจองแค่ห้องเดียวล่ะ?”
“ถึงห้องแล้วจะบอก เพราะงั้นหุบปากด้วย เข้าใจ?” ร่างเล็กได้แต่ยืนนิ่งเงียบอยู่ในลิฟต์ จนกระทั่งลิฟต์มาถึงชั้นที่ 12 ร่างหนาของโชก็เดินนำเพไปที่ห้องวีไอพีทันที ประตูห้องเปิดออกพร้อมกับภายในห้องที่กว้างจนเพถึงกับอึ้งไปอีกครั้ง ซ้ายมือเป็นเตียงนอนขนาดกว้าง ขวามือก็เป็นห้องน้ำที่กว้างพอๆ กัน ก่อนจะมองระเบียงด้านนอกที่มองเห็นท้องฟ้าและทะเลยามมืดมิด มีโซฟาขนาดกว้างตั้งอยู่ปลายเตียง มีทีวีและตู้เย็นพร้อม โชโยนกระเป๋าทิ้งแล้วถอดเสื้อเชิ้ตออกก่อนจะกระโดดไปนอนบนเตียงทันทีจนเพตกใจ
“ชะ โช..ไปอาบน้ำก่อนนะ”
“ไม่ฉันจะนอน ห้ามส่งเสียง..พรุ่งนี้ค่อยคุยกันเรื่องงาน”
“ตะ แต่นอนด้วยกันเหรอ?”
“อย่าเรื่องมากนะเพ ฉันไม่ทำอะไรเด็กหรอกนะ..นมไซส์ประถมแบบนั้นอ่ะ บีบไม่มันส์มือฉันหรอก” เพที่ได้ฟังก็โมโหทันทีก่อนจะเดินไปดึงแขนหนาให้ลุกขึ้นมา
“ไอ้บ้า ฉันก็ไม่ได้อยากให้นายมา..บีบนมฉันหรอกนะ แต่ช่วยไปอาบน้ำเดี๋ยวนี้ อย่ามาสกปรกนะ!!”
“โอ๊ยย..ยัยเด็กบ้า ฉันจะนอน!!” โชสะบัดแขนออกแล้วนอนคว่ำลงกับหมอนทันที เพหอบหายใจหนักก่อนจะส่ายหน้าไปมาแล้วหยิบกระเป๋าของตัวเองและของโชมาจัดเสื้อผ้าเข้าตู้ ร่างบางจัดเสื้อผ้าเสร็จก็เข้าห้องน้ำไปอาบน้ำทันที พร้อมกับสวมเสื้อยืดคอกลมสีขาวตัวใหญ่คลุมเข่าออกมา ปล่อยผมที่มัดลงพร้อมกับหรี่ไฟในห้องให้เหลือแสงสว่างนิดหน่อยเท่านั้น เพเดินขึ้นเตียงไปแล้วดึงผ้าห่มมาคลุมตัวให้โชแค่สะโพกก่อนที่ตัวเองจะนอนลงไม่ลืมที่จะถอดแว่นออก ช่วงนี้สายตาเธอดีขึ้นเยอะนะ เวลาถอดแว่นก็เริ่มเห็นชัดบ้างแล้ว..ใบหน้าหล่อคมของโชหลับสนิททำให้เพค่อยๆ เอื้อมมือไปลูบแก้มสากเบาๆ ทันทีอย่างยิ้มแย้ม
“เวลาหลับเนี้ย..โคตรน่ารักเลยนะ รู้ตัวไหมฮึ ไอ้บ้าโช..” ร่างเล็กยิ้มแล้วมองมือหนาที่วางอยู่ก่อนจะจับมาสอดประสานกับมือของตัวเอง มือของเขาใหญ่มากจนมือของเธอดูเป็นมือที่เล็กไปเลย เพกระชับมือหนาแน่นพลางดวงตากลมโตค่อยๆ หลับลงทันทีอย่างเหนื่อยล้า.. โชที่รู้สึกว่าตัวเองนอนท่านี้นานไปก็ลืมตาขึ้นมาเพื่อจะพลิกตัวแต่ดันเจอเข้ากับใบหน้าจิ้มลิ้มที่หลับอยู่พร้อมกับลมหายใจที่สม่ำเสมอจนเขาเผลอจ้องมองร่างเล็กที่หลับอยู่ สายตาคมเลื่อนลงมาที่มือของตัวเองก่อนจะเห็นว่ามือบางเล็กๆ ของเด็กบ้านี้กำลังกอบกุมมือเขาแน่น โชเท้าคางมองใบหน้าจิ้มลิ้มที่ปล่อยผมยาว ใบหน้าที่ดูแก่นตอนนี้เหมือนแมวเชื่องๆ ตัวหนึ่งที่กำลังหลับฝันดี มือหนาคลายมือออกแล้วเลื่อนไปลูบแก้มเนียนทันที
“เวลาหลับเนี้ย..โคตรจะสบายหูเลยว่ะ รู้ตัวไหมฮึ ยัยเด็กแสบ..” โชยิ้มออกมาก่อนจะลุกขึ้นมองนาฬิกาที่ตอนนี้เป็นเวลาตีหนึ่งกว่าๆ แล้ว ร่างสูงเดินตรงไปที่ตู้เสื้อผ้ามองเสื้อผ้าของตัวเองที่ถูกแขวนไว้อย่างเรียบร้อย แต่ของจำพวกกางเกงในและบ๊อกเซอร์ของเขากลับอยู่ในกระเป๋าตามเดิม โชหยิบผ้าขนหนูมาพาดไหล่ก่อนจะหยิบบ๊อกเซอร์ที่รัดฟิตสีขาวมาเดินเข้าห้องน้ำไปอาบน้ำทันที เสร็จก็เดินมานอนลงที่เตียงตามเดิม..ก่อนจะมองร่างเล็กที่หลับอยู่แบบนั้น
“ขอดมหน่อยสิ ว่าตัวเธอมันหอมแบบวันนั้นหรือเปล่า? เด็กแสบ” ว่าแล้วร่างหนาก็โน้มตัวไปสูดดมร่างเล็กที่ยังคงมีกลิ่นหอมอ่อนๆ ของวนิลา จมูกโด่งเป็นสันดอมดมไปตามแก้มนวลจนมาถึงใบหน้าจิ้มลิ้มที่ลมหายใจร้อนจนเขาหยุดตัวเองไว้แบบนั้น ใบหน้าหล่อคมพลิกตัวเพให้นอนหงาย ใช้มือหนาเกี่ยเส้นผมออกไปแล้วก้มลงดมไปที่ซอกคอหอมทันทีจนร่างกายส่วนล่างมันเกร็งทันทีเมื่อได้กลิ่นสาบสาวที่หอม
“หอมมาก..ทำไมหอมแบบนี้ว่ะเพ” จมูกโด่งกดลงไปที่ซอกคอหอมทันทีจนเขาเองก็หยุดตัวเองไม่ได้ กลิ่นแบบนี้มันกระตุ้นเขาเหลือเกินจนเขาแทบจะทนไม่ได้ที่จะกดริมฝีปากลงที่ซอกคอหอม เพที่รู้สึกเหมือนมีอะไรมายุกยิกที่คอก็ไม่ได้สนใจอะไร เพราะเธอเป็นพวกนอนหลับลึกซะด้วย..แต่มือบางกลับโอบกอดคอหนาเพราะคิดว่าเป็นตุ๊กตาหมีที่อยู่ที่บ้านของเธอ โชที่กำลังใช้ริมฝีปากจูบไปตามซอกคอก็ยิ้มชอบใจที่เด็กนี้ละเมอแบบนี้
“อืมมม..” เสียงเพครางออกมาที่ได้รับรู้ถึงอะไรร้อนๆ ที่อยู่ตรงซอกคอก่อนจะแหงนหน้าขึ้นให้ใบหน้าหล่อคมซุกไซ้ได้มากยิ่งขึ้น มือบางที่กอดคอหนาอยู่กลับไล่ต่ำไปที่แผงอกจนมาจบที่กลางกายของโชที่กำลังแข็งทันทีจนร่างหนาหยุดนิ่งทุกอย่าง เพที่ไม่รู้สึกตัวก็ค่อยๆ ใช้มือลูบไปมาที่ท่อนเอ็นของโชที่กำลังตุงอยู่ภายใต้กางเกงรัดฟิตของเขา โชถึงกับเงยหน้าขึ้นแค่เพราะมือบางลูบไปมาเบาๆ เขาถึงกับสั่นไปทั้งตัวทันที
“อาาา..พอแล้วเพ..” เสียงแหบพร่าร้องห้ามมือบางที่ยังคงลูบไล้ท่อนเอ็นขนาดใหญ่ที่กำลังแข็งอยู่แบบนั้น โดยหารู้ไหมว่ากำลังทำให้ใครอีกคนเสียวซ่านจนแทบจะบ้าตาย.. เพไม่รู้สึกตัวอะไรเลยก่อนจะหยุดการกระทำของตัวเองแล้วดึงผ้าห่มทันทีเพราะรู้สึกหนาว แต่กลับเป็นโชที่ร้อนไปทั้งตัวเหมือนมองเด็กแสบนี้หันหลังหนีเขา ร่างหนามองแท่งร้อนของตัวเองแล้วนอนลงทันทีอย่างทรมาน
“ยัยตัวแสบ ขนาดหลับ..ยังทำเอาฉันเสียวแทบแย่เลยนะ!!” โชหันไปมองร่างเล็กก่อนจะดึงร่างเล็กให้นอนหงายแล้วทำโทษด้วยการดูดเข้าไปที่ซอกคอหอม ดูดขบเม้มจนเกิดเป็นรอยแดงสองจุดใหญ่ๆ
“อะ อืมมม..เจ็บ..” เสียงของเพครางขึ้นมาที่ริมฝีปากหนาร้อนๆ จะดูดซอกคอหอมเป็นรอยแดง โชผงกหน้ามามองผลงานตัวเองแล้วยิ้มทันทีอย่างภาคภูมิใจ หึ
“ทำฉันอารมณ์ค้าง ก็ต้องเจอแบบนี้ล่ะ..ยัยเด็กแสบ!!”
- Writer
