บทที่5[30%]
1095 Words
Cho & Pay
5
ร่างเล็กของเพกำลังเก็บของที่บ้านเช่าของตัวเองในตอนเช้า พร้อมกับกระเป๋าเป้ใบเล็กที่สำหรับใส่เสื้อผ้าของเธอที่มีแค่ไม่กี่ชุดเท่านั้น เมื่อวานเธอกลับมาก็รู้สึกดีใจอย่างสุดๆ อีกอย่างเธออยากจะไปจากที่นี่แล้วนะ ถึงแม้ว่าเมื่อวานโชจะว่าเธออย่างแรงและหยาบคายไป แต่เธอก็เข้าใจเพราะเธอเองก็ผิดที่ทำแบบนั้น..แต่มันก็เป็นเรื่องดีนี้ที่เขารับเธอเข้าทำงานแล้ว พูดไปก็พลางเก็บเสื้อผ้าไปด้วยอย่างอารมณ์ดี
“เพโว๊ยยย!! เสียงแหลมปรี๊ดดังขึ้นทำให้ร่างเล็กมองออกไปที่หน้าประตูก็เห็นเจ้าของห้องเช่า แม่ไอ้กี้? ใช่แล้วไอ้กี้ล่ะไม่เห็นโผล่หัวมาเลย ปกติจะตามติดแม่ตัวเองตลอด
“มีอะไรเหรอ? มาทวงค่าเช่าบ้านหรือไง..ฉันให้ล่วงหน้าไปสามเดือนแล้วนะ”
“เอออันนี้ฉันรู้ แต่มีเรื่องจะถามหน่อย?”
“หือ มีอะไรอ่ะเจ้..”
“เมื่อวานไอ้กี้กับพวก..โดนซ้อม”
“!!!!”
“ปางตายเลย ตอนนี้นอนอยู่โรงพยาบาล..มันบอกว่าพวกที่ซ้อมมันสั่งมาว่าห้ามยุ่งกับแก นี่แกสั่งให้พวกเวรที่ไหนมาทำร้ายไอ้กี้ห๊ะ!!” เพที่ได้ฟังแม่ไอ้กี้พูดถึงกับอึ้งไปทันที..โดนซ้อมเกือบตายเหรอ? พลันคำพูดของใครบางคนผุดขึ้นมาทันทีในหัวสมองของเธอ
‘ไม่มีใครเอาผิดฉันได้..และฉันก็ไม่ฆ่าใครสุ่มสี่สุ่มห้า แค่อยากสั่งสอนพวกนั้นว่าอย่าทำอะไรเด็กผู้หญิงตัวเล็กๆ อย่างเธอก็เท่านั้น’
“อะ เฮ้ย..ละ ลุงเหรอ?”
“ใครลุง? แกรู้จักไอ้คนที่ทำร้ายไอ้กี้งั้นเหรอเพ!!” แม่ไอ้กี้เท้าเอวมองเพที่ตกใจกับสิ่งที่ตัวเองเพิ่งคิดได้ ไม่จริงอ่ะ? ลุงทำจริงงั้นเหรอ..
“ปะ เปล่า ฉันจะไปรู้ได้ไงเล่า..ว่าแต่ไอ้กี้มันไม่รู้เหรอว่าใครทำ?”
“ไม่ ไม่มีใครรู้ว่าพวกมันเป็นใคร? แถมยังตามจับตัวไม่ได้ด้วย ดูเหมือนจะพวกมีอิทธิพลมากซะด้วย”
“....”
“เอาเถอะถ้าแกไม่รู้ก็ไม่เป็นไร ว่าแต่จะไปไหนเนี้ย?”
“อ่อจะไปทำงานที่ต่างจังหวัดนะ แต่ค่าเช่าคงไม่ต้องทวงนะ..ฉันให้ล่วงหน้าไปแล้วและถ้าฉันหายไปเกินสามเดือนก็ปล่อยบ้านเช่าไปเลยก็ได้นะ”
“เออๆ นี่ฉันเป็นเจ้าของหรือแกเป็นกันแน่เนี้ย” เพยิ้มแล้วมองแม่ไอ้กี้ที่เดินหันหลังกลับไป ก่อนจะปิดล๊อคประตูบ้านสวมหมวกและสะพายกระเป๋าเป้ไปทันที เพื่อไปหาโช..ร่างเล็กเดินมาถึงบ้านสองชั้นหลังกลางๆ ไม่ใหญ่มากแต่ดูแล้วบ้านหลังนี้ต้องแพงมากแน่ ทันทีที่ร่างเล็กมาถึงลูกน้องของโชก็เปิดประตูให้เธอเข้าไป โชที่กำลังนอนกอดสาวที่เอามานอนด้วยเมื่อคืนก็ต้องหงุดหงิดทันทีกับเสียงของลูกน้องตัวเอง
“เฮียครับ..”
“อือ มีอะไรว่ะ!!” ร่างหนาลุกขึ้นทั้งเปลือยๆ ก่อนจะหยิบผ้าขนหนูมาพันเอวไว้ไปเปิดประตูมองหน้าลูกน้องของตัวเองที่ก้มหน้าลง
“เด็กที่เฮียให้มาช่วยงาน มาแล้วครับ..”
“เหรอ ให้รอไปก่อน เดี๋ยวฉันลงไป” โชเกาหัวตัวเองแล้วปิดประตูห้องก่อนจะเดินไปนอนที่เตียงแล้วปลุกหญิงสาวที่นอนหลับอยู่ให้ลุกขึ้นแล้วดึงผ้าขนหนูออกจากเอวทันที
“จัดการทีที่รัก..มันรอเธออยู่”
“อืม..โชอ่ะ แต่เช้าเลยนะคะ..เมื่อคืนแคทจัดให้ไม่พอเหรอ?” ร่างอวบอัดลุกขึ้นนั่งมองร่างหนาที่พิงหัวเตียงแล้วส่งยิ้มให้กับเจ้าท่อนเอ็นขนาดใหญ่ยักษ์ของเขาที่ตั้งชี้ตรงรอเธอให้ความสุข ร่างของหญิงสาวรวบผมตัวเองไว้ด้านหลังแล้วใช้สองมือจับแท่งร้อนที่อุ่นและสู้มือเธอก่อนจะก้มลงเลียไปมาทันทีจนโชกระตุกเกร็งมองปากเล็กๆ ที่กำลังทำให้เขาด้วยปากอย่างเสียวซ่าน
“อ๊าาาา..แรงอีก..เร็วกว่านี้ที่รัก ซี๊ดดดด!!” โชหลับตาลงจับหัวบางให้อยู่นิ่งแล้วกระแทกสะโพกเข้าไปในโพรงปากบางทันทีอย่างเร่งรีบ เงยหน้าสูงขึ้นทันทีก่อนจะเป็นร่างบางที่เร่งจังหวะเร็วและถี่รัวจนโชทนไม่ไหวกดหัวบางให้ขยับแรงๆ ก็..
“อึก..อาาาา..เลียให้หมด ดีมาก..”
“อืมมม..แคทนอนต่อนะ..” ร่างหนาไม่ตอบอะไรลุกขึ้นเดินเข้าห้องน้ำไปอาบน้ำชำระร่างกายทันที เพราะวันนี้เขามีงานสำคัญต้องทำ อีกอย่างคนที่รออยู่ข้างล่างจะต้องเป็นคนทำงานนี้ด้วย..เพราะเขาจะได้ไปบอกไอ้อิฐสักทีว่านกต่อคนนี้ใช่ได้จริงๆ ไม่ได้เอามาใช่ไม่ได้อย่างที่เคยผ่านมา..ร่างหนาอาบน้ำเสร็จพร้อมกับเสยผมเปียกๆ ขึ้นไปก่อนจะหยิบบ๊อกเซอร์สีดำมาสวมแล้วเดินลงบันไดไปเห็นร่างเล็กกำลังยืนมองรูปภาพของเขาอยู่อย่างยิ้มๆ
“มาแล้วเหรอ?”
“อืม มาละ..เฮ้ยย!!”
“ตกใจบ้าอะไรว่ะ?!!” โชมองเพที่ทำตาโตก่อนจะหันหลังหนีร่างหนาทันที..ใบหน้าจิ้มลิ้มแดงซ่านทันทีที่มองไปที่กางเกงตุงๆ ของโชที่มันรัดฟิตเปี๊ยะจนเห็นอะไรของเขาที่มันตุงและ..เออ ไม่ๆๆ จะบรรยายทำไมเนี้ย!! ถึงเธอจะแก่นและแสบแต่ของผู้ชายที่เห็นโถงๆ แบบนี้เธอเคยเห็นเต็มตาซะที่ไหนล่ะ
“กะ ก็..นาย..นายใส่บ้าอะไรลงมาเล่า!!”
“ทำไม? ก็กางเกงไง..”
“กางเกงบ้าอะไร ทำไม..จิ๊ บ้าจริง ไปเปลี่ยนได้ไหมอ่ะ?” ร่างหนามองลงไปที่เป้าตัวเองก็ยิ้มออกมาทันทีเพราะเป้าตัวเองมันตุงมากแบบนี้เอง ยัยเด็กแสบนี้ถึงได้ตกใจแบบนี้..ร่างหนาแกล้งเดินเข้าไปด้านหลังของเด็กสาวพลางได้กลิ่นหอมจากตัวเด็กนี้ที่ทำให้เขายิ้มมุมปากทันทีอย่างเจ้าเล่ห์
“ทำไม? ของฉันมันใหญ่จนไปทิ่มตาของเธอหรือไงฮึ..”
“นะ นี่..อ่ะ!!” เพที่หันหลังไปก็ต้องตกใจทันทีที่ชนเข้ากับแผงอกที่มีแต่หยดน้ำและซิกแพ๊คหนา ก่อนจะมองลายสักรูปแมลงป่องตัวใหญ่อยู่ที่กลางอกของเขา แล้วถอยหลังทันทีแต่ดันสะดุดขอบโต๊ะ..
พลั่ก!!
- Writer
