บทที่4[100%]
1655 Words
“พะ เพ!!!” เสียงเล็กๆ ของเพทำให้โชที่หยิบปืนจากด้านหลังหันไปมองทันทีก็พบว่าร่างบางกำลังขนเอากระเป๋าเงินไปไว้ที่ตัวเอง ตอนนี้คนของเสี่ยฉานกำลังเล็งปืนไปที่เพทันที
ปัง!!
“ยัยตัวแสบ!! พวกแกจัดการด้วย..” โชวิ่งตามร่างเล็กไปทันทีเพราะถูกไอ้เสี่ยฉานและพวกวิ่งตามไปเพราะเอากระเป๋าเงินของพวกมันไป เพวิ่งอย่างไม่คิดชีวิตทันทีพร้อมกับกระเป๋าเงินห้าใบที่พะรุงพะรังอยู่
ปังๆ!!!
“กรี๊ดดด..จะยิงหาอะไรว่ะ!!”
“ยัยตัวแสบ ฆ่ามันแล้วเอาเงินกูมา..” เสียงของเสี่ยฉานสั่งทำให้เพวิ่งไปแบบไม่กลัวตายเลยถ้าต้องเจอเหตุการณ์แบบนี้..
หมับ..
“กรี๊ดด..อ่ะ!!”
“เงียบดิ!!”
“ชะ โช..” ร่างเล็กสวมกอดเอวหนาทันทีพร้อมกับซบหน้าลงกับอกอุ่นที่ตอนนี้ใจเต้นอย่างแรงเพราะวิ่งอ้อมหลังโกดังมา โชมองร่างเล็กที่กอดเขาแน่นก่อนจะมองไปด้านนอก..
“อยู่นี่เองนะมึง..”
ปัง!! เสียงปืนของโชดังขึ้นทำให้ลูกน้องของเสี่ยฉานตายไปหนึ่งก่อนจะจูงมือร่างเล็กให้วิ่งตามไปที่รถของตัวเองทันที เพมองไปที่ด้านหลังก็เห็นพวกของมันยังคงตามมาแต่เธอยังคงไม่ปล่อยมือจากกระเป๋าเงินเด็ดขาด
ปัง!!
“อึก..แม่งเอ๋ย!!”
“ชะ โช..นายถูกยิง..”
“ไอ้เหี้ย..ตายเหอะมึง”
ปังๆ!!! โชเล็งปืนยิงไปที่หัวของชายคนนั้นก่อนจะมองเสื้อเชิ้ตสีฟ้าของตัวเองที่เลือดไหลออกมาเป็นทาง ดีที่โดนแค่ถากๆ เพมองเลือดของโชแล้วมองใบหน้าของเขาที่ตอนนี้กำลังหงุดหงิดอย่างเห็นได้ชัด เพและโชต่างพากันวิ่งมาถึงที่รถของเขาก่อนจะหยิบกระเป๋าเงินจากเพใส่หลังรถแล้วบึ้งออกไปทันทีอย่างเร่งรีบ
“มาทำบ้าอะไรที่นี่ว่ะ ยัยเด็กเวร!!”
“!!!!”
“อยากตายนักใช่ไหม? มันเป็นอะไรนักหนาว่ะห๊ะ พูดภาษาคนไม่รู้เรื่องหรือไง..กูพูดกับหมาใช่ไหมเนี้ย!!”
ตุ้บ!! มือหนาทุบไปที่พวงมาลัยอย่างหัวเสียทันทีที่เห็นว่าร่างบางทำอะไร? แอบตามเขามาตอนไหนกัน..มันจะมากเกินไปแล้วนะสำหรับยัยเด็กนี้อ่ะ!! เพที่ได้ฟังก็เงียบทันที เหมือนโดนผู้ใหญ่ดุได้แต่นั่งนิ่งอยู่แบบนั้นจนโชหงุดหงิดอยู่แล้ว หงุดหงิดเข้าไปใหญ่จนสบถคำหยาบคายออกมา
“แม่ง เหี้ยจริงๆ..อยากตายนักใช่ไหม ฉันถามตอบดิว่ะ!!” ยิ่งโมโหมากเลือดที่ถูกยิงก็ยิ่งไหลออกมาจนเพหันไปมองเขาค้นกระเป๋าตัวเองไปมา แล้วหยิบผ้าเช็ดหน้าสีเทาเอื้อมไปผูกห้ามเลือดไว้จนโชที่โมโหอยู่หันไปมองร่างเล็กอย่างนิ่งๆ ภายในรถเงียบทันทีจนกระทั่งโชขับรถมาถึงบ้านของเขาก่อนจะสั่งลูกน้องให้ค้นกระเป๋าเงินลงจากรถและตัวเขาก็เดินตรงเข้าบ้านไปทันที เพที่ยืนอยู่แบบนั้นก็เลยตัดสินใจเดินตามเขาเข้าไป..ร่างหนาของโชนั่งลงที่โซฟาก่อนจะหยิบเหล้ามากระดกแทบหมดขวด มองร่างเล็กด้วยสายตาครุ่นเคือง
“มาทำไม..กลับไปสิว่ะ!! ฉันแม่งโคตรรำคาญเธอเลยรู้ตัวไหม ยัยเด็กบ้า!!”
“....”
“ไปดิ มายืนจ้องหน้าฉันทำไม!! ไป” โชหอบหายใจหนักแล้วถอดเสื้อเชิ้ตออกทันที กระชากผ้าเช็ดหน้าของเพออกเขวี้ยงทิ้งลงพื้นอย่างไม่ไยดี ถึงแม้เธอจะได้เงินมาก็ตามที..แต่การที่เธอแอบตามเขามาแบบนั้น มันไม่ใช่เลยนะ..ถ้าเกิดโดนจับได้จะทำยังไง? เขาไม่อยากจะคิดจริงๆ ว่าถ้าเป็นแบบนั้นจริงๆ เขาจะทำยังไง? ทำไมชอบวุ่นวายแบบนี้ด้วยไม่เข้าใจเลยจริงๆ โชจ้องมองเพที่ก้มหน้าอยู่แบบนั้นมองไปที่หัวเข่าขาวที่เป็นรอยถลอกจนเลือดออก พลางใบหน้าจิ้มลิ้มเงยหน้ามองเขาด้วยสีหน้ายิ้มๆ
“งั้นทำแผลให้ก่อนแล้วกันนะ..”
“....”
“อุปกรณ์ทำแผล? อยู่ไหน? อ่ะนั่น” ร่างเล็กวิ่งไปหยิบอุปกรณ์ทำแผลมาทันทีก่อนจะนั่งลงข้างๆ เขาที่ไม่พูดอะไรเลย อันที่จริงที่เธอต้องร่าเริงก็เพราะว่ากลัวเขาเนี้ยล่ะ..น่ากลัวมากเลยจนเธอเลือกที่จะนิ่ง สงบใจตัวเองไม่ให้สั่น..เพสูดลมหายใจเข้าแล้วทำแผลให้โชทันทีอย่างเบามือ ดีที่แผลของเขาไม่ลึกเท่าไหร่..โชนั่งมองออกไปอย่างหงุดหงิดก่อนจะสะดุ้งที่เพราดแอลกอฮอลล์ลงที่แผลของเขา ใบหน้าหล่อหันไปมองใบหน้าจิ้มลิ้มที่เงยหน้าสบตาเขาทันทีอาจจะเพราะเธอรู้ว่าราดลงไปอาจจะทำให้เขาแสบก็ได้ และก็จริงๆ ที่โชทำหน้าหงุดหงิดทันที..ใบหน้าของคนสองคนจ้องตากันอยู่แบบนั้นพร้อมกับลมหายใจที่รดกันไปมา เพหัวใจเต้นรัวทันทีที่มองใบหน้าหล่อของเขา..ใบหน้าที่ทำให้หัวใจของเธอเต้นแรงจนแทบจะระเบิด ไม่ต่างจากโชที่จากเมื่อกี้กำลังโมโหอยู่ก็ใจสงบทันทีที่มองใบหน้าจิ้มลิ้มของเด็กบ้านี้ มือหนาเลื่อนขึ้นมาถอดแว่นสายตาออกมาจนเพตกใจแต่ก็ไม่ได้พูดอะไรพยายามยีตามองโชที่ตอนนี้กำลังมองใบหน้าของเธอให้ชัดขึ้น เด็กนี้หน้าตาดีมากจริงๆ น่ารัก ขาว ทุกอย่างบนใบหน้าของเธอทำให้โชหยุดเคลื่อนไหวทุกอย่าง..
“วะ แว่น..เอาแว่นคืนมา..” มือเล็กพยายามหาแว่นของตัวเองก่อนที่โชจะสวมคืนให้เธอ เพถึงกับหน้าร้อนทันทีแล้วก้มหน้าทำแผลให้โชต่อ ให้ตายเหอะ?? ทำไมหัวใจเต้นแรงแบบนี้นะ มันเกิดอะไรขึ้นกันเนี้ย..เพจัดการทำแผลให้โชเสร็จก็มองหน้าเขาทันที
“งั้น..ฉันกลับก่อนนะ นายก็กินยาแก้อักเสบด้วยนะเดี๋ยวแผลจะบวม” โชไม่พูดอะไรมองร่างเล็กที่ลุกขึ้นเดินออกไปก่อนจะถอนหายใจออกมาแล้วเดินไปคว้าข้อมือเล็กไว้แน่น
หมับ..
“เอ๊ะ? มะ มีอะไรเหรอ คือฉันกลับไปก่อนก็ได้..แต่ฉันก็ไม่ยอมแพ้หรอกนะ ต่อให้นายด่าฉันมากแค่ไหนฉันก็จะ..”
“มาอยู่ที่นี่..”
“ฉันก็จะตื้อ..อะ อะไรนะ? ว่าอะไรนะ?” เพมองโชที่กอดอกมองร่างเล็กพร้อมกับยิ้มมุมปากทันที ก่อนจะยักไหล่อย่างกวนๆ
“เธอทำให้ฉันได้เงินเกือบสามสิบล้าน..มาใช้ฟรีๆ โดยไม่ตายและไม่เสียของ”
“อ่าห๊ะ..”
“เพราะงั้น อยากทำงานที่มันเสี่ยงอันตรายแบบนี้แต่ได้เงินดี..ก็ต้องย้ายมาอยู่ที่บ้านฉัน พรุ่งนี้”
“พะ พรุ่งนี้เหรอ!!”
“ใช่ หรือไง..จะไม่เอาก็ได้นะ อุตส่าห์ตื้อฉันมาตั้งนาน อีกอย่างเธอแสดงฝีมือให้ฉันเห็นแล้วนี้ว่า เธอน่าจะทำงานให้ฉันได้ ถ้าไม่กลัวตายแบบวันนี้” ร่างเล็กถึงกับอึ้งไปทันทีแต่ก็ผุดยิ้มขึ้นมาอย่างดีใจ รู้งี้ทำแบบนี้ตั้งนานแล้วนะ..ถ้ามันทำให้ตัวของเธอได้มาทำงานกับเขา
“ไม่อ่ะ ฉันบอกแล้วไง..ว่าถ้ารับฉันเข้าทำงานกับนาย ไม่ว่านายจะสั่งให้ฉันทำอะไร ฉันทำให้หมดทุกอย่างเลย ฉันยอมทุกอย่างเลยนะโช..นายพูดจริงนะ พูดจริงใช่ไหม?”
“อือ เพราะงั้นพรุ่งนี้ย้ายมาอยู่ที่บ้านฉัน..และฉันมีงานให้เธอทำ เพื่อเป็นการยืนยันว่าเธอทำได้ทุกอย่างจริงหรือเปล่า?” เพที่ได้ฟังก็พยักหน้ารับทันทีก่อนจะสวมกอดเอวหนาจนโชไม่ทันได้ตั้งตัว ใบหน้าหล่อถึงกับแสยะยิ้มที่มุมปาก..แต่เพกลับยิ้มออกมาทันทีอย่างดีใจสุดๆ ในที่สุดเธอก็กำลังจะรุดพ้นจากที่ตัวเองยืน แต่กำลังจะมายืนอยู่ในที่ที่ใหม่..ที่ตรงนี้ที่มีโชยืนอยู่..
“ขอบคุณนะโช..ที่ให้โอกาส”
“....”
“ฉันสัญญานะโช..ไม่ว่าทุกสิ่งที่นายสั่งให้ฉันทำ ฉันจะทำให้นาย ฉันจะทำให้นายมีความสุข..เพียงแค่นายเอ่ยปากพูดออกมา..ยกเว้นดาวและเดือนกับไปตาย ที่ฉันทำให้นายไม่ได้”
“หึอันนี้รู้ ใครจะให้เธอไปเอาดาวเอาเดือน..อีกอย่างฉันไม่มีทางให้เธอไปตายหรอกน่า..” นอกซะจาก..เธอจะเป็นคนที่มาตายแทนฉันเวลาเดือดร้อนเท่านั้นล่ะเพ หึ โชยิ้มมุมปาก..มีนกต่อและก็ได้ตัวตายตัวแทนมาด้วย มันคุ้มจริงๆ นะ..ยัยเด็กนี่ต้องเป็นประโยชน์ต่อการทำธุรกิจแน่ เอาเป็นว่าพรุ่งนี้คงต้องลองดูความสามารถของยัยเด็กนี้ก่อนแล้วกันนะ
“อืม..”
“กลับไป..แล้วพรุ่งนี้ย้ายของมาอยู่ที่นี่ พรุ่งนี้เราจะมาตกลงกันเรื่องระเบียบในการอยู่ที่บ้านของฉัน และงานที่เธอต้องทำให้ฉันเป็นงานแรก โอเค?”
“อืม ขอบคุณนะ..คืนนี้จะเป็นคืนที่ฉันฝันดีที่สุด ขอบคุณนะโช” ร่างเล็กผละกอดออกแล้วยิ้มให้โชก่อนจะวิ่งออกจากประตูรั้วไปทันที เพดีใจอย่างบอกไม่ถูกที่จู่ๆ โชก็เปลี่ยนใจให้เธอทำงานกับเขา..แต่ก็จริงนะที่เขาได้เงินมาใช้ฟรีๆ มันก็เพราะเธอนะ..อีกด้านของด้านโชก็ยืนเท้าเอวมองร่างเล็กที่วิ่งออกไปพร้อมกับส่ายหน้าไปมาทันที
“เธอเลือกเองนะเพ..เธอเลือกที่จะเดินทางนี้เอง เพราะงั้นฉันก็จะสนองให้ตามที่เธอต้องการ หึ”
- Writer
