ฟู่!!
“ห๊ะ ร้อยล้าน ตาเถรตาเถิด!!”
ย่าพุดซ้อนอุทานออกมาอย่างตะลึงพรึงเพลิด น้ำหมากแทบจะสำลักคอ แต่มันพ่นออกมาด้านนอกจนพื้นไม้แดงฉานเป็นหยด
ฉัตรชฎาผู้ทำหน้าที่เป็นล่ามแปลระหว่างเขากับผู้ใหญ่ฝั่งเธอเรื่องการสู่ขอ เธอกระซิบบอกดาวิเด้เบาๆถึงสาเหตุการเผลอพ่นน้ำหมากของคุณย่า
“หึ จะเรียกสินสอดมากกว่านี้ก็ได้นะครับ”
“บ้าน่า”
เธอไม่ยอมแปลประโยคนี้แต่ตีแขนล่ำแทน หากบอกไปกลัวคุณย่าท่านจะเป็นลมต่อหน้าให้
“ทำงานทำการอะไรล่ะพ่อสีดารูปหล่อทำไมถึงได้ร่ำรวยขนาดนี้ เห้อ เงินๆทองๆถ้าเป็นแต่ก่อนย่าก็คงดีใจกว่านี้ วัยใกล้ฝั่งไม่หวังอะไร ขอแค่หลานย่ามีความสุขย่าก็ไม่ขัดขวาง ขอแค่รักกันจนแก่ไม่นอกใจก็พอ”
ผู้ใหญ่ทั้งสองมองฉัตรชฎากำลังแปลให้เขาเข้าใจด้วยรอยยิ้มจนแก้มปริ เห็นเธอมีความสุขก็พลอยยิ้มตามไปด้วย
“ผมทำธุรกิจเกี่ยวกับอสังหาริมทรัพย์และโรงแรมในอิตาลี มาจากตระกูลปิฌองอาร์เทอร์ ใช้ชีวิตคนเดียวมาตลอด
