EP.20
สายลมเย็นพัดผ่าน ส่งผลให้อาณาบริเวณโดยรอบดูผ่อนคลายมากขึ้นกว่าเดิมมาก ฐติวัธน์เดินตรงมาหากัญจนาที่นั่งอยู่ใต้ต้นไม้ใหญ่ มองภาพตรงหน้าด้วยความคิดที่เลื่อนลอย ชายหนุ่มทรุดตัวลงนั่งข้างๆ แล้วถามด้วยน้ำเสียงหวานใส
“คิดอะไรอยู่ครับ คุณกัญจนา” หญิงสาวหันกลับมามองเขาด้วยรอยยิ้มชนิดหนึ่งแล้วพูดออกตัว
“เรียกกันเกราจะดีกว่านะคะ คุณวัธน์”
“ครับกันเกรา”
ยามเรียกชื่อของเธอ หัวใจของชายหนุ่มก็ยิ่งเต้นแรง มันเป็นแบบนี้ตั้งแต่ที่เจอเธอครั้งแรก จนบัดนี้มันก็ยังไม่ยอมผ่อนแรงลงสักน้อยนิด ดูเหมือนว่ามันจะยิ่งเต้นแรงมากกว่าเดิมเสียด้วยซ้ำ
“ฉันกำลังคิดอะไรเพลินๆ เท่านั้นแหละค่ะ ไม่ได้มีอะไรหรอก”
กัญจนาเอ่ยบอกเขาด้วยน้ำเสียงเบาหวิว ชายหนุ่มสัมผัสได้ถึงความเศร้าที่ลอยมากับน้ำเสียงเหล่านั้นด้วย หญิงสาวกำลังเศร้าและเสียใจอะไรอยู่กันแน่
“หวังว่ากันเกราจะไม่ว่าอะไรนะครับ ถ้าหากผมจะขอนั่งตรงนี้ด้วย”
“
