EP.18
ห่างออกไปไม่มากนักใต้ต้นไม้ใหญ่ มีชายหนุ่มคนหนึ่งในชุดลำลองสุภาพยืนรออยู่ เมื่อเห็นเพื่อนสนิทที่เขาไม่มีวันลืมความสนิทสนมของตนและเขาไปได้เลย เดินมาไกลๆ กับหญิงสาวสองคนในความสูงเท่าๆ กัน ชายหนุ่มจึงยกมือขึ้นและตะโกนเรียกในทันที
“ยู้ฮู้ภาวสุทธิ์ ทางนี้เพื่อน” เสียงเรียกจากฐติวัธน์ทำให้ร่างที่เดินนำหญิงสาวทั้งสองหยุดชะงัก ก่อนจะเปิดยิ้มด้วยความดีใจและเดินนำพวกเธอเข้าไปหาในทันที
“ว่าไงว่ะเจ้าวัธน์ ไม่ได้เจอกันตั้งนานแทบจะจำไม่ได้เลยนะ” ชายหนุ่มเอ่ยทักเป็นอันดับแรก ก่อนจะเดินเข้าไปจับไม้จับมือเพื่อนอย่างคิดถึง
“เอ็งก็เหมือนกัน ฉันก็เกือบจะจำไม่ได้ นี่ถ้าไม่บอกว่ามากับผู้หญิงสวยๆ สองคนฉันก็คงไม่แน่ใจตะโกนเรียกหรอก”
ผู้รออยู่ก่อนแล้วเอ่ยเย้าเสียงใส ส่วนสายตาก็มองเลยไปที่สาวสวยอีกสองคนที่ยืนเยืองไปทางด้านหลัง คนหนึ่งสวยในแบบฉบับสวยเรียบและอ่อนหวาน ซึ่งบัดนี้กำลังกุมมือของหญิงสาวอีกคนหน
