EP.36
รถจอดสนิทบนสะพานพระรามเก้าที่พาดผ่านแม่น้ำเจ้าพระยาอันกว้างใหญ่ นริษาและชัชนันท์ต่างรีบลงจากรถ หญิงสาวรีบกระโดดโลดเต้นอย่างดีใจก่อนจะวิ่งไปเกาะที่ราวสะพานแล้วตะโกนออกไปสุดเสียง
“ยะฮู้!!! สวัสดีกรุงเทพฯ ยามค่ำคืน”
ภาพเบื้องหน้าของเธอนอกจากผืนน้ำสีดำสนิทที่ทอดยาวไปข้างหน้าโดยมีผืนน้ำพัดสะบัดเป็นระลอกตามแรงลมแล้ว ยังมีแสงสีของพระนครที่สาดส่องอวดสีสันอย่างสวยงามจากตัวอาคารบ้านเรือนของชาวบ้านและตึกธุรกิจต่างๆ
ชัชนันท์เดินมาหยุดอยู่ข้างๆ กับเธอแล้วเอ่ยบอกเสียงห้วน
“จะตะโกนให้คอแหกหรือยังไงแม่คุณ หัดเกรงอกเกรงใจคนอื่นที่เขากำลังจะหลับกันบ้าง เดี๋ยวก็พากันสะดุ้งตื่น นึกว่าเปรตบุกเมืองซะหรอก”
หญิงสาวค่อยๆ หันมาทางเขาด้วยใบหน้าแหยนิดๆ ก่อนจะยิ้มออกมาน้อยๆ เป็นการแก้เก้อ “เอ่อจ๊ะ ฉันขอโทษนะ มันดีใจนะที่ได้มายืนเล่นบนนี้ บอกตรงๆ นี่เป็นครั้งแรกของฉันเลยนะ”
“ยายบ้า ทำงานกลางคืนทุกวัน ไม่
