"ทำไมเป็นคนร้ายกาจอย่างนี้คะ"
"อะไรกันครับ พี่ก็อยู่ของพี่เฉยๆ นะ คิดดีๆ ใครที่ร้าย" เอามือออกจากเสื้อของเธอเพียงหนึ่งข้าง แล้วบีบปลายจมูกเล็กของเธอเบาๆ มองเห็นเธอทำสีหน้ากระเง้ากระงอดก็อดไม่ได้ที่จะหยอกล้อกับ…
"พี่เตคะ มือค่ะมือ" ใช่ค่ะ หัวแม่มือกำลังล้วงลึกเข้าไปอีก สอดผ่านเสื้อชั้นในที่เธอสวมเอาไว้แล้วสะกิดเขี่ยปลายยอดปทุมถันของเธอระรัว แต่หน้าตาของคนทำกลับทำราวกับไม่รู้ร้อน ไม่รู้หนาว ไม่รู้เลยว่าตัวเองกำลังทำอะไรอยู่!
"อยู่นี่ไงครับ" เอาอีกมือที่ไม่ได้ล้อเล่นกับปลายถันของเธอขึ้นมาโชว์ขณะที่อีกมือสะกิดเขี่ยจนคนที่ถูกกระทำโดยไม่รู้ตัวขนลุกขนตั้ง ตาหวานพยายามจะลงจากตัวเขา แต่ก็ถูกเตมินทร์จับเอาไว้ไม่ให้เธอลงได้
"จะไปไหนครับ"
"หวะ หวานจะกลับไปนอนกับเด็กๆ ค่ะ"
"เด็กๆ กว่าจะตื่นก็เช้าเลยครับ เผลอๆ ตื่นสายด้วย"
"พี่พูดแบบนี้หมายความว่างะ…" สายตาของเขากระลิ้มกระเหลี่ย เจ้าเล่ห์แสนกลยัง
