แสงทองของเช้าวันใหม่ส่องเข้ามากวนใจของคนที่กำลังนอนกอดกันอยู่ภายใต้ผ้าห่มผืนเดียวกัน เตมินทร์ค่อยๆ ลืมตาขึ้นแล้วมองไปรอบๆ ห้อง มุมปากของเขายกยิ้มพอใจเมื่อก้มลงดูแล้วเห็นว่าใครที่อยู่ในอ้อมกอดของเขา
ถึงแม้ว่าจะไม่รู้ว่าตัวเองมาอยู่ที่นี่ได้ยังไงแต่เตมินทร์ก็ไม่อยากเอ่ยปากถามหรืออะไรทั้งนั้น ตอนนี้เขาได้แต่นอนจ้องมองคนขี้เซาที่ยังกอดเขาแน่นอยู่อย่างนั้น เธอนอนกรนนิดหน่อยแต่ก็น่ารักดี เขาใช้มืออีกข้างจับผมที่ยุ่งเหยิงของเธอแล้วทัดหู ก่อนจะเห็นในหน้าใสของคนในอ้อมกอดอย่างชัดๆ
เมื่อคืนเขากลับไปทำงานต่อนิดหน่อยหลังจากที่ส่งเธอแล้ว ลูกค้าคนสำคัญก็โทรมาชวนให้ออกไปสังสรรค์ด้วยกันเขาถึงไป แต่พอลูกค้ากลับไปแล้ว และเขากำลังจะกลับก็บังเอิญเจอกับคะน้าที่มายืนขวางหน้าเขาไว้
หลังจากนั้นทั้งเขา และคะน้าก็มีปากเสียงกันนิดหน่อย คะน้าขอกลับมาเธออ้างว่ายังรัก และคิดถึงเขาอยู่มาก ซึ่งครั้งที่แล้วเธอก็พูดแบบน
