"หวานครับ"
"หวาน"
"ตาหวาน สัญญาไม่โอเคเหรอครับ"
ตาหวานสะดุ้งเฮือกเมื่อได้ยินเสียงเรียกที่คุ้นเคย เธอจะบ้าตายนี่เธอฝันเรื่องนั้นจนเอามาคิดหมกมุ่นขนาดนี้เลยเหรอเนี่ย อายจังเลย อายมากเลย ตาหวานเหลือบมองเตมินทร์ที่มองเธอมาด้วยสายตาเป็นห่วง เขายังคงนั่งอยู่ที่เดิม ที่เก้าอี้ตัวเดิมในห้องทำงานของเขาโดยมีเธอนั่งอยู่ที่เก้าอี้ฝั่งตรงข้าม เรื่องราวที่ผ่านมามันเป็นเพราะเธอหมกมุ่นมากเกินไป หรือเพราะเห็นหน้าเขาแล้วก็เก็บเอาความฝันวาบหวามนั้นมาคิดเป็นตุเป็นตะ
"เป็นอะไรรึเปล่าครับ พี่เห็นหวานนั่งเหม่ออยู่นานแล้ว หรือว่าสัญญาไม่โอเคเหรอครับ"
ใช่ค่ะ ไม่โอเค ไม่โอเคเลย เพราะเหมือนกับว่าใจกลางความเป็นสาวของเธอมันชื้นแฉะหน่อยๆ จากเรื่องที่เธอมโนไปเมื่อครู่ ทำไมนะ ทำไมนังหวานต้องมโนอะไรขนาดนี้ด้วย จะบ้าตายอยู่แล้ว ตาหวานใช้สายตาสำรวจร่างกายของเตมินทร์ เขาอยู่ในชุดเดิม เสื้อเชิ้ตสีกรมท่ากับกางเกงผ้าเนื้อด
