อนันต์ลุกขึ้นจากเตียงไปหัวใจเจ้ากรรมที่มันตื่นเต้นทุกครั้งร่างกายที่มันเรียกร้องตลอดเวลาที่เห็นหน้าของใบบุญภายในใจของเขาคิดว่า
"ที่เป็นแบบนี้อาจเพราะว่าหน้าตาของเด็กนี่หน้าเหมือนป้าของเธอน่ะแหละ"
"ลุง เช้านี้ทำอะไร บ้าง"
"จะทำอะไรล่ะก็ตามแผนที่วางไว้ไง ?"
"อเครเดี๋ยวจะเขียนจดหมายก่อนลุงก็เขียนของลุงแล้วกัน"
ใบบุญและอนันต์อาบน้ำอาบท่าออกจากห้องไปหาอาหารเช้ากินก่อนเริ่มปฎิบัติการ อนันต์จ้างเด็ก ที่อยู่ในโรงเรียนให้ส่งจดหมาย ถึงเวลาเลิกเรียนทั้งคู่ก็เจอกันตามนัดในจดหมาย
"ภัทรมีอะไรจะบอกเราเหรอ?"
"นันต์นั่นแหละมีอะไรจะบอกเหรอ?"
"ไม่นะไม่มีนี่นา"
"แต่ในจดหมายนันต์บอกว่ามีอะไรจะบอกนี่นา"
"เอออคือ...ว่าคือ...."
อนัต์ตอนวัยรุ่นครุ่นคิดว่าจะพูดดีไม่พูดดีถึงแม้ว่าในใจเขาก็ยังงงว่าใครกันนะที่เล่นตลกกับเขาและภัทราแต่ก็ได้โอกาศแล้วเขาก็เลยจะคว้าโอกาศนี้บอกความในใจกับภัทราเลยแล้วกัน..แต่พอคิด
