"ลดา..!...มาทำไมไปให้พ้นจากหน้าชั้น...ชั้นเกลียดเธอคนใจโลเล..สำส่อน..."
"วัฒ...เรากลับมาเป็นเหมือนเดิมไม่ได้เหรอ?..เราขอโทษนะ..นะวัตน์นะ"
"อย่ามายุ่งกับชั้นเลยนะลดา...ชั้นอุตส่าห์ทำใจได้แล้วรู้มั๊ยว่าชั้นเจ็บปวดมากแค่ไหนที่เธอทิ้งชั้นไปอย่างไม่ใยดีและก็ไม่มีเหตุผลเลย...ออกไปถ้าเธอไม่ไปชั้นไปเอง...แม่วัฒน์ไปบ้านเพื่อนก่อนนะ"
อนุวัฒน์เดินหนีไปไม่หันมาแลเลยสักนิดเดียวเขาคงโกรธและเกลียดเธอมากก็สมควรแล้วล่ะเพราะเธอก็ทำกับเขาไว้เยอะ ลดาคิดทบทวนความหลังเมื่อครั้งอนุวัฒน์แอบชอบเธอและส่งดอกไม้มาจีบเธอ ส่วนตัวลดาก็มิได้สนใจอะไรแค่รับๆไปอนุวัฒน์เหมือนมีความหวังจึงกล้าสารภาพรักกับลดา ลดาไม่เคยปฏิเสธใครเธอคบเผื่อเลือกทีละหลายคนใครที่ไม่ตรงเสป็คก็คัดออกบอกเลิกไปทีละคนๆ และก็มีใหม่มาเรื่อยๆ ลดาถึงจะคบผู้ชายหลายคนแต่เธอไม่เคยปล่อยตัวปล่อยใจให้ใครเลย ลดาก็เหมือนกับวัยรุ่นทั่วๆ ไปคึกคะนองหลงตัวเองว่าสวย
