ติ้ด ติ้ด
ไททันล้วงสมาร์ทโฟนเครื่องหรูสีดำขึ้นมากดๆ อะไรสักอย่าง ก่อนจะมีสัญญาณรอสายดังขึ้นตอนที่เขากดเปิดสปีกเกอร์โฟน
[ว่าไงจ๊ะลูก] เสียงนี้คือเสียงป้ากาญแม่เขาฉันจำได้
"ม๊าอยู่ไหน" ไททันถามแม่เขาเสียงเรียบ
[อยู่บ้านน้าทิพย์ มีอะไรเหรอลูก อย่าบอกนะได้ฤกษ์กลับไทยแล้ว / ใครเหรอคะ ตาไทจะพาหนูเดียร์กลับแล้วเหรอคะ] เสียงแม่ฉันแทรกเข้ามาในสาย
ทั้งสองคนคงอยู่ด้วยกันเพราะพวกท่านร่วมหุ้นทำธุรกิจนำเข้าเครื่องดื่มและแอลกอฮอล์ด้วยกัน "สวัสดีครับคุณน้า อยู่ด้วยกันก็ดี มีคนอยากคุยด้วย"
ไททันยื่นสมาร์ทโฟนเครื่องนั้นมาตรงหน้าฉัน ฉันขยับปากไม่ให้มีเสียงว่า 'ตอแหล' แต่คนที่ถูกด่า กลับไม่สะทกสะท้านทำแค่ไหวไหล่ไม่สนใจคำด่านั้นของฉัน
[หนูเดียร์เหรอลูก] เสียงแม่
แค่ได้ยินเสียงท่านที่ไม่ได้คุยกันเกือบสองเดือนน้ำตาฉันก็จะไหลออกมาทันที
"ค่ะ อึก แม่สบายดีนะคะ" พยามกลั้นเสียงไม่ให้สะอื้นออกไป
[แม่สบายดีจ
