"งั้นกูขอข้ามเรื่องผู้หญิงคนนั้น" เฺฮียตีสองยกธงขาวยอมแพ้หลังกินน้ำเสร็จ
"สรุปเรื่องเวลาถ้ามึงได้แล้วก็โทรบอกกูด้วย" เฮียตีสองพูดกับผมพร้อมยกนาฬิกาตรงข้อมือขึ้นดู "ถ้ารีบวันหลังโทรถามก็ได้มั้ง" ผมแขวะเฮียแกเข้าให้
"กูอยากมาวอแวมึงเพื่อเตือนสติ" โหมดนิ่งขรึมของสารวัตรหนุ่มเริ่มตั้งเค้าขึ้น
"..." ผมเงียบเพราะรู้ดีว่าเฮียแกหมายถึงเรื่องอะไร "เฮียขอล่ะไททัน"
น้ำเสียงจริงจังหนักแน่นเอ่ยขึ้น "ถ้ามึงไม่ได้เกี่ยวข้องกับเธอมึงปล่อยเธอไปดีกว่า" ผมหันไปมองหน้าเฮียตีสองแวบหนึ่งก่อนจะหันกลับมาสนใจบัญชีตรงหน้า
"อย่างน้อยมึงก็มองเธอเป็นเพศแม่มึงบ้างก็ยังดี"
เฮียตีสองกำลังเตือนสติผม แต่ที่เฮียแกพูดเหมือนเข้าข้างยัยนั่นในตอนนี้เพราะเฮียแกไม่รู้เบื้องหลังอันแสนร้ายกาจของเธอน่ะสิ
"ถ้าผู้หญิงแบบนั้นเป็นแม่คน ผมยอมเอาลูกไปให้ควายเลี้ยง"
"มึงก็พูดไป ทำอย่างกับว่าเธอเป็นผู้หญิงใจร้ายที่ฆ่าคนได้งั้นแหละ"
