Masayang naglalakad si Carmela sa masukal na daan patungo sa pinagtatrabahunan ng kanyang Inay. Ihahatid niya kasi ang niluto niyang pananghalian nito. Sa murang edad niya, natuto na siya sa mga gawaing bahay, kaya naman wala ng iintindihin pa ang Inay niya kapag umuuwi ito. Isa pa, pagod na rin ito dahil sa maghapong trabaho. Isa itong trabahador sa hasyenda ng pinakamayaman dito sa kanilang lugar na si Don Horacio.
Maliit pa lamang ng kinamulatan na niya ang trabaho ng kanyang Inay bilang isang tiga tapas ng tubo. Maagang namatay ang kanyang Itay dahil nagkasakit daw ito ng polmunya,kaya para mabuhay siya ng kanyang Inay. Napilitan itong magtrabaho kahit na napakahirap ng trabahong napasukan nito.
Masayang-masaya siya ng araw na iyon dahil nga,pangako ng kanyang Inay na uuwi ito ng maaga dahil ipapasyal daw siya nito sa bayan dahil nga kaarawan niya ngayon.
Labing apat na taon na siya, napakabata pa. Ngunit maagang nahubog ang kanyang katawan,kaya karamihan sa mga nakakakita sa kanya na hindi siya kilala ay napagkakamalan siyang ganap ng dalaga.
Mahubog ang katawan ni Carmela, perpektong sukat ng bewang, katamtamang laki ng dibdib, matambok na pang-upo, maamo at napakagandang mukha. Likas itong maputi na sabi ng kanyang Inay ay namana daw niya sa kanyang Itay. Hanggang bewang ang malambot at alon-alon niyang buhok. Katamtaman lang din ang kanyang taas, hindi masyadong mababa hindi rin masyadong mataas,pero mas bumagay ito sa kanya.
Nakangiti siya habang naglalakad at humihimig ng isang magandang awitin. May nakita siyang bulaklak ng gumamela,pinitas niya iyon at ilinagay sa isa niyang tenga. Saka nagpatuloy sa paglalakad,hanggang sa bigla siyang may narinig na mga yabag ng kabayo. Mabilis ang mga iyon,animo naghahabulan.
At sa panggigilalas niya, isang malaking kabayo ang mabilis na tumatakbo patungo sa kinaroroonan niya, sa tingin niya ay nagwawala ito. Parang itinulos sa kinatatayuan si Carmela, kahit sinasabi ng kanyang isipan na tumakbo siya ngunit hindi niya maigalaw ang kanyang mga paa.
Napamura naman ang lalaking sakay ng kabayong nag-aalburuto ng makitang walang kagalaw-galaw ang babae na nasa gitna ng daan. Naglilibot-libot siya sa kalawakan ng taniman ng asyenda ng biglang magwala ang kanyang sinasakyang kabayo. Napatingin siya sa babae, kung hindi siya gagawa ng paraan, siguradong mapapahamak ito.
Malapit na ang kabayo, ngunit wala pa ring katinag-tinag si Carmela hanggang sa may biglang tumalon sa harapan niya at mabilis siyang kinabig nito. Nawalan siya ng balanse kaya naman natumba silang pareho,
Napapikit na lamang siya ng mga sandaling iyon, ngunit dagli ring napamulat ng mapagtanto niyang sa ibabaw ng lalaki siya nakadapa.
Una,ang hubad at pawisang nitong dibdib ang nasilayan niya dahil mahigpit siyang yakap-yakap ng lalaki, ramdam niya ang kakisigan ng nagmamay-ari ng dibdib na iyon.
Agad siyang bumangon mula sa ibabaw nito. At agad na inayos ang sarili, kinuha niya ang natapong basket na kinalalagyan ng pagkain ng kanyang Inay. Laking pasasalamat niya ng hindi naman iyon natapon dahil ang ulam nitong tinolang native na manok ay sadyang inilagay niya sa garapon at nakaplastik naman ang kanin.
Hinarap niya ang lalaki, saka lang niya napansin na wala itong kakibo-kibo. Bigla siyang kinabahan, lumapit siya dito at saka marahang yinugyog ito. Gumalaw naman ito ngunit nakangiwi, halata na may dinadamdam itong masakit.
" Miss, tulungan mo naman akong makaupo oh,n-nabalian yata ako ei. " agad naman niya itong tinulungan. Hindi ito nabalian, may malaking sugat lamang ito sa may likod nito dahil sa pagkakabagsak nito sa nakausling ugat ng kahoy sa lupa.
Bigla naman siyang nakonsenya, nakuha nito iyon dahil sa pagkakaligtas sa kaniya.
" Kuya, tumayo po kayo tapos umakbay kayo sakin. Malapit na po tayo sa taniman ng tubo ng asyenda, doon po tiyak na matutulungan kayo. Ang laki po kasi ng sugat ninyo sa likuran." nag-aalalang sabi niya dito.
Sinunod naman nito ang sinabi niya,ngunit hirap na hirap ito.
Pinaakbay niya ito sa kanyang balikat para doon ito kumuha ng lakas. Siya naman ang nakaalalay din sa bewang nito.
Hirap na hirap sila sa paglalakad. May kabigatan din kasi ang lalaki lalo pa at mas mataas ito sa kanya.
Nang makarating sila sa may tubuhan, agad na lumapit ang kanyang Inay sa kanila.
" Sino siya anak? Napaano siya?" tanong ng kanyang Inay.
" Ilinigtas niya po ako kanina Inay, kaya po nagkaron siya ng sugat sa likod at parang may naipit pong ugat sa kanyang paa. " sagot naman niya sa Ina.
" Eva! Pakitawag mo nga si Mang Hulyan, may magpapagamot kamo." sabi nito sa isang kasamaan sa trabaho. " Paupuin mo muna siya anak sa may butukan habang hinihintay natin si Mang Hulyan. " utos ng kanyang Inay,sinunod naman agad niya ito.
Kandangiwi naman ito dahil sa matinding sakit, dahan-dahan niya itong pinaupo. Sumandal ito sa may haligi doon at pumikit.
Noon niya malayang napagmasdan ang lalaki. Pangahan ang lalaki, matangos ang ilong at mamula-mula ang mga labi,sa madaling sabi gwapo ito. Mahahalata din na may kaya ito sa buhay dahil sa makinis na kutis nito at sa suot nitong pantalon.
" Asan ang magpapagamot Lorena?" tanong ng matandang albularyo na isang trabahador din dito.
" Nasa butukan po Mang Hulyan. " yon lang at naglakad na ito patungo doon.
Tumayo si Carmela ng dumating ang matanda.
Tiningnan naman nito ang nakapikit na lalaki. Napakunot noo ito at mas lumapit pa para mapagmasdan ang lalaki.
" S-Señorito Hector?!" alanganing tawag ng matanda dito, nagmulat naman ng mata ang lalaki.
" Señorito ano po ang nangyari sa inyo?" nag-aalalang tanong ulit ng matanda.
Ikinuwento naman dito ni Carmela ang nangyari sa kanila.
Sabi nito, ito daw ang pangalawang anak ni Don Horacio na nag-aaral sa Manila. Pero ngayong nakagraduate na ito,dito na daw ito maglalagi para ito na ang mamalakad ng hasyenda.
Ginamot ito ng matanda, nag-utos naman ito ng isang tauhan na magtungo sa mansyon para ipaalam ang nangyari kay Hector.
Naiwan silang dalawa nito dahil kailangan ng kumain ng pananghalian ng mga ito.
Nahihiya siya dahil sa isiping ito pala ang kanilang senyorito tapos isinugal nito ang buhay nito para lang iligtas siya.
Napasulyap siya dito,at huling-huli niya itong nakatingin sa kanya. Imbis na umiwas ito ng tingin,ngumiti pa ito sa kanya.
Nagulat naman siya sa naging reaksyon ng kanyang puso,tila nagdiwang iyon ng masilayan ang magandang ngiti ni Hector.
" Ilang taon ka na ba Carmela? " tanong nito.
" Po? P-paano nyo po nalaman ang pangalan ko?" nahihiya niyang tanong dito.
" Narinig ko lang na tinatawag ka nila kanina. Ako nga pala si Hector dela Merced, pangalawang anak ni Don Horacio. " pakilala nito, ngumiti siya dito na tila nahihiya.
" A-ako naman po si Carmela Arguelles, anak po ako ni Inay Lorena trahador nyo po siya dito sa asyenda. Labing apat na taong gulang palang po ako,ngayon."
" Birthday mo? Wow! Hindi ko makakalimutan ang araw na ito, dahil nakilala kita tapos kaarawan mo pa pala." masayang bulalas nito.
" Ah,ganon po ba? Salamat po pala sa pagliligtas mo sakin kanina." nahihiya pa ring sabi niya dito.
" Okey lang yon,kahit sino naman siguro gagawin yon." nakangiti nitong sabi.
Mga ilang sandali lang dumating na ang sundo nito.
Akala ni Carmela ay iyon na ang huling pagkikita nila ni Hector ngunit nagkakamali siya. Simula ng araw na iyon,palagi na itong pumupunta kapag malapit ng magtanghalian sa kanilang bahay para samahan siya sa paghahatid ng pananghalian sa Inay niya.
Naging napakabuti nito sa kanya at sa kanyang Inay. Hanggang sa magtapat na ito ng pag-ibig sa kanya, sinagot din niya ito agad dahil alam naman niya sa kanyang sarili na mahalaga na rin ito sa kanya. Naging makulay ang bawat araw niya simula ng maging magkasintahan sila ni Hector. Ngunit hanggang yakap at hawak kamay lang ang pinapayagan niyang gawin sa kanya dahil napakabata pa niya. Isa pa,gusto niyang ang lahat ng ito ay ialay niya sa unang gabi nila bilang mag-asawa ni Hector.
Isang araw isinama siya nito sa mansyon, alam na ng butihing Don ang tungkol sa kanilang relasyon. Hindi naman ito tutol dahil ang katuwiran nito, basta't mahal ng kanyang anak,mahirap man o mayaman okey lamang dito.
Pero wala pa siyang lakas ng loob na humarap dito kaya sinabi niya kay Hector na sa labas na lamang siya. Pumayag naman ang kanyang kasintahan.
Manghang-mangha siya sa laki ng mansyon, pati ang buong paligid nito ay napakaganda. Nahagip ng mga mata niya ang mga magagandang bulaklak na nasa bandang likuran. At ng magtungo siya doon,meron palang napakalawak na hardin dito. Ibat-ibang klase ng mga bulaklak ang nandoroon.
Tuluyan siyang lumapit doon at sinamyo,samyo ang mga nadadaanan niyang mga bulaklak. Merong duyan sa gitna ng hardin, ang tali nitong bakal ay napapaluputan ng baging na may mga bulaklak din. Umupo siya saglit doon,pero sa takot na baka masira niya ang nakapulupot na baging doon,bumaba din agad siya.
Naglakad-lakad muli siya at nagtungo naman sa nagagandahang iba't-ibang klase ng rosas,sinamyo-samyo ulit niya ang mga iyon.
Maya-maya nakita niya ang tila tuyong puno na sinadyang itusok sa lupa para malagyan ng mga nagagandahang orchids na dahil sa sobrang dami ng bulaklak, nakalawit na ang mga ito. Maging ang lupa ay nalalapatan ng carpet na halatang alaga sa pagtabas dahil pantay na pantay at luntian talaga ang kulay.
Naengganyo siyang umupo sa ilalim niyon, sumadal siya sa tuyong kahoy habang ang ilang nakalawit na bulaklak ay abot na sa kanyang ulo. Langhap din niya ang napakabangong amoy ng mga ito.
" Ang tagal naman ni Hector." sabi niya sa sarili.
Umihip ang sariwang hangin, tinatangay niyon ang ilang hibla ng kanyang buhok. Napahikab siya, medyo nakakaramdam siya antok dahil napuyat siya kagabi sa paglalaba ng mga maruruming damit nila ng kanyang Inay.
Napakagandang lugar, sariwa at mabining ihip ng hangin kaya naman tuluyan ng napaidlip si Carmela.
Samantala..
" Yaya, wag nyo na po akong sundan doon lang naman po ako sa hardin ni Mama. Babalik din po ako kaagad." sabi ng seven years old na si Henry ang bunsong kapatid ni Hector. Kahit pitong taon na ito, baby pa ito kung kumilos bunso kasi. Lahat ng gusto nito pinagbibigyan ng Don.
" Sige po, Señorito. Dadalhan po ba kita ng makakain habang nakatambay ka doon?" tanong ng yaya nito.
" Hindi na po, salamat." yon lang at nagtungo na si Henry sa pinakapaborito niyang lugar sa hasyenda, ang hardin ng namayapa niyang Ina.
Lagi siyang tumatambay doon, sa pamamagitan kasi non napupunuan nito ang pangungulila niya sa kanyang Ina.
Patuloy siya sa paglalakad ng may mapansin sa may tagiliran niya. Isang babae na nakatalikod sa kanya.
" Sino ang lapastangang ito na basta nalang pumunta sa hardin ng aking Mama?!" medyo inis na sabi ng paslit. Ayaw na ayaw niya kasing may ibang taong pumupunta doon.
Dahan-dahan siyang umikot sa ilang malalagong bougainvilla na sapat lang na harang para hindi siya nito makita.
Ngunit napansin niyang ito ay tila tulog kaya minabuti niyang lapitan ito para makita ito ng maayos. Nang ganap siyang nakalapit,napaawang ang kanyang labi ng masilayan ang mukha ng babae.
Napakaganda nito, animo isa itong anghel na natutulog habang napapalibutan ng magagandang bulaklak. Nakaputi itong blouse at mahabang palda, nakalugay ang medyo alon-alon nitong buhok. Maliit ngunit matangos ang ilong nito, manipis at mamula-mula ang labi nitong bahagyang nakaawang. Mahahaba at malantik ang mga pilik mata nito.
Manghang-mangha siya sa kagandahan ng babaeng natutulog. Ito na yata ang pinakamagandang babaeng kanyang nakita. Kaya naman ang mura niyang puso ay hindi naiwasang humanga sa babaeng natutulog.
Lumapit pa siya lalo dito, kaya naman naririnig na niya ang mabini nitong paghinga at nalalanghap na niya ang natural nitong amoy na kahit sino siguro ay talagang mahuhumaling din.
Bata man ang isip niya pero hindi niya mapigilan ang inuudyok ng kanyang puso. Napatingin siya sa mamula-mula nitong labi na medyo nakaawang.
Napalunok siya ng dalawang beses. Iniiwas niya ang paningin dito pero ibinalik din niya agad. Muli siyang napalunok, at muli niyang tinitigan ang labi nito.
Napahawak siya sa dibdib niya,hindi niya maintindihan kung bakit ang bilis-bilis ng t***k ng kanyang puso.
Natatakot na siya, kaya naisip niya na kapag halikan niya ang babae baka tumigil na yong malakas na kabog sa kanyang dibdib.
Dahan-dahan niyang ilinapit ang mukha sa natutulog na babae at saka pinatulis ang nguso tsaka ilinapat sa labi ni Carmela na himbing pa rin sa pagtulog.
" Wow! Ang tamis ng labi nya! Ang sarap-sarap. " kinikilig na sabi ng batang si Henry sa isipan.
Diniin pa niya ang labi niya sa labi ng babae tsaka siya napapikit na din.
Doon naman naalimpungatan si Carmela, may nararamdaman kasi siyang mainit na bagay na nakalapat sa kanyang labi. Pinakiramdaman muna niya ang sarili, bago dahan-dahang iminulat ang mata.
At laking gulat niya ng mabungaran ang batang lalaking nakapikit habang hinahalikan siya sa labi. Bigla niya itong naitulak ng malakas.
Natumba ang nahihintakutang bata, tumingin sa kanya at saka pumalahaw ng iyak. Bigla siyang tumayo para ibangon ang batang nakatihaya habang umiiyak ng malakas.
Natataranta siya kung papano itong patitigilin.
" Sshhh....totoy, tahan na ha, sorry na hindi sinasadya ni ate." taranta niyang alo dito. Pero wala pa rin iyon dito, sa itsura nito napagtanto niyang ito si Henry ang nakababatang kapatid ni Hector.
Kaya mas lalo siyang natakot, kailangan niya itong mapatigil sa pag-iyak bago pa mapansin ng mga tao sa mansyon.
" Sshh... Tahan na baby." sabi niya pero patuloy pa rin ito sa pag-iyak.
Pinaupo niya ito habang wala pa ring tigil sa pag-iyak,nakita niya na may sugat ito sa may siko. Nakonsensya tuloy siya sa kanyang ginawa.
" Kasi naman, pasaway na bata na to! First kiss ko yon ei! Kay Hector ko lang dapat inilalaaan yon,tapos ngayon wala na!" tili niya sa isipan.
Naaalarma na siya sa pag-iyak nito, kaya ang ginawa niya. Hinalikan nalang muli niya sa bibig. At di nga siya nagkamali,tumigil ang bata sa pag-iyak. Sumisigok-sigok nalang ito, pero ng inalis niya ang labi niya heto at umiyak nanaman ito ng malakas kaya naman hinalikan niya ito ulit!
" Naku ha! First,second at third kiss ko pinakyaw na ng batang ito,nakuuu! Kung pwede ko lang itong batukan, kanina ko pa ginawa." tili muli ni Carmela sa sarili. Naluluka talaga siya sa batang ito,masyadong demanding.
ITUTULOY