“ก็เพราะดึกนี่แหละข้าจึงต้องออกมา… ข้าอยากออกมาสัมผัสหยาดน้ำค้างกลางดึก อยากสูดกลิ่นดอกไม้ในสวนที่ส่งกลิ่นหอมยามดึก… ”
ชิงเยี่ยนกล่าว หวางเจียวไม่ได้ว่าอะไร เพราะเข้าใจอารมณ์ศิลปินที่มีอยู่ในตัวของหญิงสาวผู้นี้
“กลับเข้าห้องกันเถอะ… ”
หวางเจียวโอบเอวภรรยา พานางกลับเข้ามาในบ้านโดยหารู้ไม่ว่าชิงเยี่ยนเพิ่งแอบลักลอบเริงสวาทกับเว่ยหลง
อีกสัปดาห์ต่อมา
ถึงวันที่คุณชายหวางเจียวต้องออกเดินทางนำสินค้าออกไปขายยังต่างเมืองอีกครั้งอย่างที่เคยทำเป็นประจำทุกเดือน
“ดูแลตัวเองนะฮูหยินข้า… ”
หวางเจียวกล่าวกับเมียรัก นางออกมายืนส่งสามีที่ลานหน้าบ้าน
“ท่านพี่ไม่ต้องห่วง… ”
ชิงเยี่ยนเดินออกมาที่ขบวนคาราวาน ทำทีเป็นเข้ามาตรวจดูสินค้าที่บรรทุกอยู่บนรถม้า แต่สายตาของนางกลับแอบมองเว่ยหลง
“คืนนี้ข้าจะแอบกลับมาหาเจ้า… ”
ในจังหวะที่เห็นว่าไม่มีใครสนใจ เว่ยหลงเอ่ยออกมาอย่างระมัดระวัง แม้เสียงจะแผ่วเบาแต่ทว
