หูเฉิงตอบ…
แต่จู่จิงก็ยังไม่คลายความสงสัย อันที่จริงนางแอบเห็นสายตาเจ้าชู้ของหูเฉิงที่มองชิงเยี่ยนในตอนแรกเจอ ก็พอจะรู้ว่าหูเฉิงคิดอะไรกับนายหญิงของตน
“งั้นเห็นทีว่าข้าคงต้องขอลา… ”
ชิงเยี่ยนเหลือบมองเจ้าของร้านขายผ้ารูปงาม
“ข้าหวังว่าจะได้บริการเจ้าอีก… ”
หูเฉิงยิ้ม ยื่นห่อผ้าที่ชิงเยี่ยนเลือกไว้มาให้กับนาง
“ทั้งหมดนี้ราคาเท่าไร… ”
ชิงเยี่ยนถาม
“ก็ข้าบอกแล้วไงว่าสำหรับเจ้าข้าให้ฟรี… ”
หูเฉิงตอบ…
จู่จิงเงี่ยหูฟังบทสนทนา แอบสังเกตเห็นความผิดปกติบางอย่าง ระหว่างเจ้าของร้านขายผ้ากับนายหญิงของตน แต่ไม่กล้าถาม จึงต้องเก็บงำความสงสัยเอาไว้
อีกสัปดาห์ต่อมา
ตอนใกล้ค่ำ เสียงฝีเท้าม้าและขบวนคาราวานของหวางเจียวที่ดังใกล้เข้ามาทุกทีจนชิงเยี่ยนได้ยิน นางจึงรีบก้าวออกมาที่หน้าบ้าน และเห็นว่าหวางเจียวสามีของนางกลับมาแล้วจริงๆ
“ท่านพี่จริงๆ ด้วย… ท่านพี่กลับมาแล้ว… ”
ชิงเยี่ยนโผเข้ากอดสาม
