ซ่วบ…
“อ๊ายยยย... อูย… ”
ชิงเยี่ยนร้องคราง นางเม้มปากแน่น ตาหลับพริ้มกับความรู้สึกหนึบชารุมล้อมเข้ามารอบๆ ปากรู
“อู้ว… เจ้าสู้เอ็นดีเหลือเกิน… ”
หูเฉิงชอบใจ เพราะชิงเยี่ยนสู้ตาย สองมือของนางเอื้อมออกมาดันฝาผนังเพื่อยันร่าง ทำให้สะโพกแอ่นขึ้นสู้ลำแอ่น
“อู้ว… ข้ามันสุดๆ เจ้าร้อนแรงเหลือเกิน”
หูเฉิงโก่งเอวทะลวงเอ็นเข้าใส่รูสวาทได้แรงขึ้น เมื่อนางตอบโต้ด้วยการแอ่นสู้จนกลีบก้นกระแทกกล้ามท้องของหูเฉิงที่กำลังรวบเอวนางด้วยสองมือ รั้งร่างน้อยเข้ามากระเด้าอย่างไม่ปรานี
ตั่บ… ตั่บ… ตั่บ… ตั่บ…
หูเฉิงกระแทกอย่างเมามัน ก้มลงจูบไซ้หัวไหล่ของนางจนแผ่นหลังแอ่นระแน้ ก้นเชิดขึ้นสู้แท่งหยกแห่งความเป็นชายสอดใส่เข้ามาล้ำลึกจากทางด้านหลัง
“ซี้ดดดดด… อ๊า… อ๊า… อ๊า… อ๊า… ”
ชิงเยี่ยนครวญครางเหมือนจะตาย โดนกระเด้าจนร่างขยับเขยื้อนไปข้างหน้า ท่อนเอ็นยาวใหญ่ของเจ้าของร้านขายผ้าจอมหื่นที่สอดใส่เข้ามามิด
