หลังจากจัดการสกุลไป๋เรียบร้อยชาวบ้านต่างก็แยกย้าย ไป๋เจี้ยนกับไป๋จิ้งถูกทางการโบยคนละห้าสิบที ไป๋ซิ่วกับแม่เฒ่าไป๋และสะใภ้ใหญ่ถูกโบยคนละยี่สิบที
ไป๋เจินไม่สงสารสักนิด ในเมื่อรักบ้านใหญ่มากนักก็เชิญร่วมทุกข์ร่วมสุขกันเสียให้พอ เขาเดินตามหยางหนิงเฉิงกลับมาที่เรือน ไป๋ซู่ฮวาที่ถูกอุ้มกลับมาหลับไปแล้ว
หยางหนิงเฉิงค่อยๆวางนางลงบนเตียง เขาแทบอยากจะเผาเรือนคนบ้านไป๋จริงๆ เมียเขายิ่งอ่อนแอเห็นนางเป็นเช่นนี้เขายิ่งปวดใจ ก้มลงจุมพิตหน้าผากเกลี้ยงเกลานั้น ใบหน้าสวยตอนนี้ดูซีดเซียว
จี้ฮุ่ยซินที่ตอนนี้ถูกทุกคนเรียกนางว่าท่านป้าหยางก็เดินเข้ามาในบ้าน เห็นบุตรชายน้ำตาคลอเขาคงรักสตรีตรงหน้ามากจริงๆ
หยางหนิงเฉิงปกติเป็นสุภาพชน นิสัยอบอุ่นเหล่าคุณหนูทั้งหลายต่างก็หมายปองอยากแต่งงานกับเขา
ตั้งแต่มีเรื่องเยี่ยนอ๋องบิดาของเขาแต่งชายารองเข้ามา เขากลับกลายเป็นคนละคน รังเกียจสตรีไม่อยู่เมืองหลวง
ฝ่าบาท
