ฮูหยินคนงามของคุณชายหยาง

หรือว่ากำลังจะมาnc++

ไป๋ซู่ฮวากำลังต้มน้ำแกงอยู่ นางนำเนื้อกวางมาแล่บางๆหมักเครื่องเทศอย่างดี กระดูกหมูได้มาจากบ้านลุงโจวคนเชือดหมูในหมู่บ้าน อาหลี่กับซูหยางอยากกินหม้อไฟ

ส่วนคนเอาแต่ใจนางจะผัดเนื้อกวางกับพริกให้เขา สุราที่หมักจากองุ่นป่าน่าจะได้ที่แล้ว หยางหนิงเฉิงปลูกบ้านใหม่อีกหนึ่งหลัง เป็นเงินที่นางได้จากการขายกระดูกเสือครั้งก่อน ปลูกถึงห้าห้อง แต่ห้องครัวยังคงใช้ครัวที่บ้านหลังเดิม เด็กทั้งสามมีห้องเป็นของตนเองแล้ว

ไป๋ลูที่ตอนนี้ย้ายทะเบียนเข้าบ้านหยางหนิงเฉิงเรียบร้อยจึงย้ายตัวเองจากโรงเรือนที่ติดคอกหมูของบ้านไป่มาอยู่กับหลานสาว ไป๋ซู่ฮวากลัวยายเฒ่ากับตาเฒ่ามหาภัยนั่นจะขายบุตรสาวจึงให้อาเล็กมาอยู่ด้วย

ส่วนหลังเดิมหยางหนิงเฉิงปรับปรุงเพื่ออยู่กับเมียรักแค่สองคน อีกสองห้องใช้เก็บเสบียงห้องที่เหลือปล่อยว่างไว้ อาหลี่กับเสี่ยวจิ้งนอนบนต้นไม้เหมือนเดิม เนื่องจากในบ้านมีไป๋ลู่อยู่จึงไม่สะดวกให้บุรุษพักรวมกัน ส่วนท่านแม่ทัพอยากรักเมียไม่อยากให้ใครวุ่นวายจึงไม่ให้พักห้องที่เหลือเช่นกัน

วันนี้อาหลี่มีความสุขที่สุด เขาได้กินหม้อไฟแล้วก่อนจะหันไปหาไป๋ลู่

"ลู่ลู่ หม้อไฟนี้เจ้าทำเป็นแล้วนะ อีกหน่อยเจ้าแต่งให้ข้าเจ้าต้องทำให้ข้ากินด้วยนะ" อาหลี่บอกกับไป๋ลู่ทำเอานางถึงกับอายจนหน้าแดง

"ท่านพูดอะไรเนี่ยพี่อาหลี่ คนเยอะแยะข้าอายเขานะ อีกอย่างหญิงเช่นข้าจะคู่ควรคนดีๆเช่นท่านได้อย่างไร ท่านพ่อกับท่านแม่ข้าคง" ไป๋ลู่ถือตะเกียบค้าง น้ำตาคลอ บรรดาคนที่มาเป็นเศรษฐีทั้งนั้น แต่ไม่มีสักคนที่จะแต่งนางไปเป็นภรรยา มีแต่จะรับนางไปเป็นอนุเงินสามร้อยสี่ร้อยตำลึงใครๆก็อิจฉา แต่งสามียังไม่ได้สินสอดเท่านี้เลย

ตอนนางอัปลักษณ์พวกเขารังเกียจนัก ขับไล่ไสส่งไปนอนคอกหมู พอหลานสามรักษานางจนหายหน้าตางดงามกลับคิดแต่จะขายนาง เป็นพ่อแม่แบบใดกัน

"อาสามเจ้าเหมาะสมกับอาหลี่แล้ว พ่อแม่เจ้าทำอะไรไม่ได้หรอกเจ้าอยู่ทะเบียนบ้านข้า ถ้าไม่ใช่เมียข้าขอร้องไว้บ้านไป๋ของเจ้าคงไม่ได้อยู่ในหมู่บ้านนี้แล้ว"

หยางหนิงเฉิงเอ่ยเรียบๆ เขาเอ็นดูอาสาวของเมียรักนัก นางคอยช่วยเหลือไป๋ซู่ฮวามาตลอด ส่วนไป่เจินอาสามคนนั้นหน่วยก้านดีเขาจะฝากกับแม่ทัพชิวแห่งกองธงเหลืองเพื่อไปเป็นทหาร แต่เรื่องนี้ค่อยปรึกษาเมียเขาทีหลัง

หลังจากมื้อค่ำทุกคนก็แยกย้ายเข้าห้องตนเอง หนิงจินกับหนิงหรงถูกหยางหนิงเฉิงเข้มงวดให้หัดนอนด้วยตนเอง อีกหน่อยหนิงจินต้องขึ้นตำแหน่งรัชทายาทจะอ่อนแอไม่ได้ ส่วนหนิงหรงนั้นเป็นองค์หญิงต้องหัดแข็งแกร่ง ในวังนั้นเป็นถ้ำเสือบึงมังกร จะอ่อนแอไม่ได้เด็ดขาด

ไป๋ซู่ฮวาตั้งใจตัดเสื้อนวมกับชุดใหม่ให้สามีจึงเตรียมไม้วัดตัวเขาโชคดีร่างเดิมตัดเย็บเป็น บวกกับในชาติก่อนไป๋ซู่ฮวาเองก็พอมีความรู้บ้างบางครั้งก็ออกแบบเสื้อผ้าใส่เอง

"ท่านพี่ พรุ่งนี้ข้าจะไปหมู่บ้านหยางไหว ท่านจะไปด้วยไหมเจ้าคะหากท่านไม่ว่างข้าจะไปกับอาจิ้ง"

ไป๋ซู่ฮวาเอ่ยกับหยางหนิงเฉิงขณะที่ตัวเองกำลังวัดตัวเขาเพื่อตัดชุดให้ใหม่

"พี่ไปกับเจ้าเองดีกว่า เอาม้าไปไหมแป็บเดียวก็ถึงแล้วหมู่บ้านหยางไหวไม่ไกลมากแค่ห้าสิบลี้เท่านั้นเอง"

หยางหนิงเฉิงรั้งไป๋ซู่ฮวาเข้ามากอดก่อนจะจุมพิตเรียกร้อง จนนางต้องประท้วง

"อื้อ ท่านพี่วัดตัวให้เสร็จก่อน เดี๋ยวตัดชุดไม่ทันท่านจะเดินทางเดินหน้า อากาศเริ่มหนาวแล้วช่วงนั้น อื้อ หยางหนิงเฉิงท่านฟังข้าบ้างสิ"

หยางหนิงเฉิงคว้าไม้บรรทัดในมือนางวางบนโต๊ะก่อนจะอุ้มเมียสาวขึ้นวางบนเตียง เขาไม่อยากได้ชุดกันหนาวเขาอยากรักคนตรงหน้า แค่คิดว่าต้องจากนางนานๆเขาก็แทบคลั่งแล้ว ริมฝีปากซุกไซร้ไม่นานไป๋ซู่ฮวาก็เปลือยเปล่า

"อืม งามเหลือเกินเมียข้าไม่อยากจากเจ้าเลย อยากพาไปด้วยเสียจริงๆ หวานหอมอะไรอย่างนี้" ริมฝีปากครอบครองเต้าที่เริ่มขยายใหญ่ขึ้นคงเพราะถูกเขาเคล้นคลึงทุกคืน ไป๋ซู่ฮวาครางเสียงกระเส่า

"ท่านพี่ อื้อ เสียวเจ้าค่ะ อร๊ายข้ารักท่านอื้อท่านพี่ๆอร๊ายยยย" ร่างบากกระตุกเกร็งทันทีที่เขาส่งนิ้วเรียวยาวเข้าออกถี่ๆ คนบ้านี่มีวิธีทรมานนางได้ทุกคืนเลย

หยางหนิงเฉิงแยกขาเรียวออกก่อนจะกดสะโพกลงไป เสียงครางทุ้มแหบพร่า "โอ๊ว เสียว แน่นนักรักเจ้าทุกคืนแบบนี้ช่างสุขใจนักคนดี อืมเด็กดีของพี่กลับมาจะแต่งเจ้าเข้าจวนทันที อ่าห์ฮวาเอ๋อร์ของพี่ เจ้าบีบรัดพี่แน่นเชียวอืม"

หยางหนิงเฉิงขยับสะโพกถี่ๆจนคนใต้ร่างกระตุกเกร็งแล้วเกร็งอีก กว่าเขาจะอิ่มเอมก็ปาไปสองชั่วยาม คนตัวโตเริ่มนวดคลึงทรวงอกไขว่คว้าเต้างามใส่ปากอีกครั้งแต่ไป๋ซู่ฮวายันใบหน้าหล่อเหลาเอาไว้ก่อนจะบอกให้พอ

"ท่านพี่พอเถอะนะเจ้าคะ พรุ่งนี้ต้องเดินทางเอารถม้าไปเถอะ ข้าให้คนไปสือหาข่าวแล้วสองพ่อลูกมีชีวิตไม่ดีนัก ข้าเลยเช่าบ้านท่านปู่ผู้ใหญ่บ้านเอาไว้ จะรับพวกเขามาอยู่ด้วย ไหนๆก็ต้องสอนหนังสือเด็กสามคนอยู่แล้ว ท่านลุงเถียนมีบุตรสาวคนนึงอายุเท่าข้า เห็นว่าเป็นที่หมายปองของเหล่าอันธพาล ลุงเถียนเองบาดเจ็บจากการถูกปล้นครั้งนั้น ขาไม่ดีข้างหนึ่งด้วยจะปกป้องบุตรสาวคงลำบาก"

"อืมหวานจังเลย ตามใจเจ้าแต่ว่าคนดีอีกรอบเถิด ครั้งนี้ให้เจ้าควบคุมพี่ช้าเร็วอยู่ที่เจ้าแล้วว่าอยากนอนไวไหม เช่นนั้นก็ทำเอง"

ก่อนจะพลิกไป๋ซู่ฮวาขึ้นคร่อมตัวเขาไป๋ซู่ฮวากรีดทันทีที่หยางหนิงเฉิงจับทวนใหญ่โตของเขาใส่ในกายนาง

"อื้อต้าบ้า ข้าจุกนะอ๊ายอย่าเด้งสวนมาสิ ท่านพี่อื้อ สะ เสียวนะหยางหนิงเฉิงอื้อๆๆไม่ไวแล้ว ท่านพี่อย่ารุนแรงข้ากำลังสงสัยว่าตัวเองจะมีแล้ว"

ไป๋ซู่ฮวาอยากพักแล้วนางจึงเร่งบดสะโพกใส่คนใต้ร่างจนในที่สุดเขาก็ปลดปล่อย

"พอแล้วนะ นอนสักทีคนลามกหื่นกาม" ไป๋ซู่ฮวาคว้าเสื้อคลุมมาใส่ก่อนจะทุบไหล่เขาไปสองที จากนั้นก็นอนหนุนแขนหยางหนิงเฉิงหลับไป

ยามเหมาไป๋ซู่ฮวาถูกคนตัวโตปลุกโดยการดุดดื่มเต้าของนางอีกครั้ง

"อื้อ พี่หนิงเฉิงไม่ไหวแล้วต้องไปทำอาหารแล้วนะพะ พอก่อน อ๊าย ท่านเนี่ย"

"เมื่อคืนสั่งอาหลี่ไปบอกอาไป๋ฮวนแล้วว่ามื้อเช้ารบกวนนางด้วย ป่านนี้อาหญิงเล็กของเจ้าคงตื่นแล้วกระมัง มาต่ออีกรอบเร็วเดี๋ยวจะได้เดินทางตอนสายๆ"

"พี่อย่ารุนแรงนะ ข้าตามใจท่านได้สัญญาก่อน"

เขาพยักหน้าแล้วก็รักนางอย่างนุ่มนวล หยางหนิงเฉิงก็รักคนตัวเล็กจนถึงปลายยามเซิน ไป๋ฮวนเอามื้อเช้าไปส่งที่เรือนหลังใหม่แล้ว เด็กๆตื่นมาช่วยตนเองเรียบร้อย แต่พี่ใหญ่กับพี่สะใภ้ยังไม่ตื่นเลย

"พี่อาหลี่ๆ ทำไม่เดี๋ยวนี้พี่ใหญ่ขี้เกียจจังเลยขอรับ ตื่นสายทุกวันเลย"หยายหนิงเจินรอกินข้าจนหิวแล้ว สักพักสองผัวเมียก็จุงมือกันมา

"หืม หอมจังเลยวันนี้เด็กๆกินอะไรกันบอกพี่ใหญ่สิ" หยางหนิงเฉิงนั่งลงแต่ไป๋ซู่ฮวาไม่ไหวแล้ว กลิ่นกับข้าวเหม็นเกินไป

"อื้ออาเล็กไม่ไหว ท่านมีอย่างอื่นหรือไม่ข้าอยากกินอะไรเผ็ดๆร้อนสักหน่อยเจ้าค่ะ

"อ้อ เดี๋ยวข้าไปทำบะหมี่ร้อนใส่น้ำมันพริกให้เอาไหม เป็นอะไรไปไม่สบายหรือเปล่าเสี่ยวฮวา"

"ไม่เป็นไรมากเจ้าค่ะอาเล็ก แค่รู้สึกคลื่นไส้อาจเพราะนอนไม่ค่อยพอ"

พูดจบก็หันไปคาดโทษคนตัวโต ทุกคนในโต๊ะอาหารอมยิ้ม ส่วนองครักษ์ที่ซ่อนตัวอยู่รอบๆก็ได้แต่ถอนหายใน พวกเขาฝึกวรยุทธหูจึงดีนักจึงได้ยินเสียงรัญจวนทุกคืน ท่านแม่ทัพนี่นะรุกเร้าจนเมียป่วยเลยหรือ

"พี่สะใภ้ พวกท่านมานอนที่เรือนหลังใหม่ดีไหมเจ้าคะ พี่ใหญ่ท่านพาพี่สะใภ้มานอนที่นี่เถอะเจ้าค่ะ" หยางหนิงหรงสงสารพี่สะใภ้นัยตาบ่งบอกถึงความห่วงใย

"ไม่เป็นไรพี่ใหญ่นอนที่เดิมได้ หนิงหรงอย่ากังวลเลย" นอนที่นี่จะได้ยินเสียงออดอ้อนเมียข้าได้อย่างไรเล่าไอ้เด็กพวกนี้

"แต่พี่สะใภ้น่าสงสารนี่เจ้าค่ะ ถูกมดถุกยุงกัดทุกคืนเลย คอแดงไปหมดแล้วเฮ้อพี่ใหญ่ พี่สะใภ้งานมากนักพี่ใหญ่ก็ช่วยเก็บกวาดห้องสิเจ้าคะ จะได้สะอาดๆ"

พุดจบก็ใช้ตะเกียบตักเกี้ยวตัวอ้วนเข้าปากตุ้ยๆ ไป๋ซู่ฮวาหน้าแดง ก่อนจะถลึงตาใส่ผู้ชายที่ก่อเรื่องทุกคืน