“หนูญา เปิดประตูห้องหน่อย”
มือใหญ่ตบบานประตูห้องนอนเพียงแผ่วเบาเพื่อเรียกคนด้านในที่ล๊อกห้องขังตัวเองเอาไว้ในนั้นให้เปิดออกมา เธอคงไม่พอใจที่เขาเลือกไปหาเพื่อนแทนที่จะตามเธอไปกินขนมเหมือนทุกวันหลังเลิกเรียน งานนี้เขาคงเจอศึกหนักต้องง้ออีกนานแน่
“หนูญาพี่ขอเข้าไปหน่อยนะ”
เขายังคงเคาะเบาๆ ตรงบานประตูห้องนอน จะให้เสียงดังไปกว่านี้ก็ไม่ได้เพราะถ้านายใหญ่ได้ยินเรื่องทั้งหมดที่เมียเขาตั้งใจจะปิดเป็นความลับต้องแตกออกมาในคืนนี้แน่ เขาก็จำต้องอดทนยื่นเกาประตูเพื่อเรียกเธอต่อไป
“ไม่ต้องเข้ามาเลย อยู่ข้างนอกนั่นแหละ คนนิสัยไม่ดี”
ร่างเล็กที่เอาแต่นั่งจ้องบานประตูห้องนอนของตัวเองอยู่นานสองนานทรุดตัวลงนอนกับเตียงนุ่มที่ไม่มีเขาร่วมเตียงด้วยความน้อยใจในตัวชายหนุ่มที่มากล้นอยู่เต็มอก
“หนูญาได้ยินพี่ไหม เปิดประตูหน่อย”
เขายังคงอยู่ที่เดิมไม่ยอมไปไหน ถึงหูที่แนบอยู่กับประตูจะได้ยินเสียงของหญิงสาวพูด
