เธอคงยังอยู่ในภวังค์เพราะคิดว่าอยู่คนเดียว เมื่อฑิฆัมพรแหงนเงยใบหน้าขึ้นรับสายน้ำอุ่นซ่านพริ้มเปลือกตาหลับไม่รับรู้สิ่งใดนอกจากสายน้ำที่ไหลตกกระทบตกต้องใบหน้า
“แม่เจ้า!” เสียงอุทานในอกดังขึ้นเพราะฑิฆัมพรเปลี่ยนท่วงท่า เธอหมุนกายมาเผชิญหน้ากับเขาแบบไม่รู้ตัว เพราะดวงตายังคงพริ้มหลับอยู่เหมือนเดิม เต้าทรวงขนาดใหญ่ตั้งตระหง่านขนาดกับพื้นที่ยืนอยู่ ปลายยอดสีระเรื่อแข็งเป็นไตมีหยดน้ำเกาะพราวและไหลล่วงตามแรงโน้มถ่วงของพื้นโลก
เขากลืนน้ำลายหนืดๆ ลงในลำคอ แต่มันเหนียวหนึบจนยากที่จะฝืนกลืนลงไปได้ เขาสาวเท้าเดินเร็วๆ เข้าไปประชิดตัว สอดมือโอบกอดร่างเย็นฉ่ำ “อุ้ย!” เธอรีบเปิดเปลือกตาขึ้น พรางยกมือเล็กๆ ดันแผงอกร้อนระอุตรงหน้าและขยับขืนกายเอาไว้ไม่ให้แนบชิดกับฝ่ายตรงข้ามมากเกินไป ผิวกายร้อนฉ่าใต้ฝ่ามือแผ่ไอร้อนออกมาเมื่อกระทบกับความเย็นใต้สายน้ำ มัดกล้ามทุกส่วนขยับตื่นต
