ชายหนุ่มหน้าตึงเปรี้ยะ ค่อยๆ หมุนตัวกลับมาเผชิญหน้ากับผู้มาเยือนที่ไม่อยากต้อนรับเท่าไร ดวงตาคมกริบมองชายหนุ่มเบื้องหน้า เขามองรูปกายภายนอกของฮิวล์อย่างละเอียดลอออีกครั้ง หลังฟังอดีตสมัยก่อนของชายหนุ่มผู้นี้มาหมาดๆ ต่างยืนจ้องหน้ากันอยู่คนละมุมห้อง ก่อนที่วิคเตอร์จะเชื้อเชิญให้ผู้มาเยือนนั่งลง เพื่อเจรจากันให้รู้เรื่องในคราวเดียว ต่างคนต่างยึดโซฟาคนละตัวและจ้องตากันเขม็งแบบไม่มีหลบ
“ผมหรือฮิวล์? คุณไม่รู้สมญานามของผมหรอกรึ! ทั่วโลกเขารู้จักผมเป็นอย่างดี น่าแปลกนะที่คุณไม่รู้ ถึงได้มาย้อนถามผมแบบนี้” เสียงเย็นๆ เอ่ยตอบเขาทำหน้าตาไม่รู้ไม่ชี้
“หึ! วิคเตอร์คนมีเกียรติเขาไม่ลดตัวลงมาทำตัวต่ำๆ โดยการประพฤติปฏิบัติตัวเหมือนอันธพาลหรอก ผมจึงไม่เข้าใจยังไงครับ ว่า...ระหว่างมาเฟียกับอันธพาลคุณอยู่ตรงจุดไหน เมื่อผมมองไม่เห็นเกียรตินั้นในตัวคุณเลยซักนิด” ฮิวล์ตอบโต้เสี
