Nora
Abim günden güne çöküyordu. Lenanın hamileliğe o kadar çok sevinmişti ki onu ilk defa bu kadar mutlu görüyordum. Ama içinde mutluluğundan büyük bir korku da vardı. Onu kaybetmekten korkuyordu. Ona söylemiştim kimseyi kullanmamalıydı. Sonucu tahmin ettiğim gibi olmuştu. Ona gerçekleri anlatmıştım. Fakit bulduğu esnada görüşme yapmak istiyordu ama şuan saray müsait değildi. Lenayı koruması gerekiyordu. Hamileliği biraz tehlikeliydi. Sürekli lenanın yanındaydım. Dikkat çekmeden ona bakmaya çalışıyordum. Lena hüzünlüydü. Nededini bilmiyorum ama hissediyordu sanki. Bense ona karşı mahcubum. Utanıyorum.
" Bana bakarken utanma. Senin suçun değildi. "
İrkilerek lenaya döndüm.
" Anlamadım."
Buruk bir şekilde gülümsedi. Önce karnına sonra bana baktı. Gözlerindeki yoğun duygularla irkildi
