บุพเพรัก กับดักมาเฟีย(2)

12

“มันไม่เกี่ยวกับเรื่องนั้นหรอกครับ พวกผมเป็นห่วงไม่อยากให้หัวหน้าต้องเป็นหนี้มากมายแบบนั้นต่างหาก มันไม่คุ้มกันเลยสักนิด” อีวานกระซิบบอกเสียงเครียด หลังจากที่ทนเงียบมานาน

“เอาน่า! ทำไมพวกนายไม่คิดบ้างล่ะ ว่าฉันอาจจะเป็นฝ่ายชนะบ้างก็ได้” ถ้าเป็นไปได้พวกเขาก็อยากจะถามเธอกลับด้วยเช่นกันว่า ‘แล้วมีตรงไหนบ้างล่ะ ที่ทำให้พวกผมคิดแบบนั้นได้’ ก็ไอ้การเล่นแบบเต็งเลขแบบนี้ มันเป็นการเล่นที่เสี่ยงที่สุดของการเล่นรูเล็ตแล้ว เพราะมันเป็นการเสี่ยงโชคที่เสี่ยงเป็นเสี่ยงตาย บางรายถึงกับเอาชีวิตเป็นเดิมพันกันเลยทีเดียว ผู้เล่นจะสามารถเลือกหมายเลขใดก็ได้มา 1 หมายเลข จากจำนวนทั้งหมด 37 หมายเลข ตั้งแต่ 0-36 และเมื่อมันเป็นการเสี่ยงที่สูงที่สุดแบบนี้ ดังนั้นอัตราการจ่ายก็จะต้องจ่ายถึง 36 เท่าของยอดการแทง ซึ่งเป็นมูลค่าที่สูงที่สุดด้วยเช่นกัน

“ตื๊ด...ๆๆๆ” และก่อนที่ทั้งคู่จะได้เสี่ยงเป็นเสี่ยงตายกันต่อ ก็มีเสียงโทรศัพท์ดังขึ้น ที่สำคัญมันคือเสียงที่ดังมาจากเครื่องสื่อสารของเจ้าของเรือลำนี้นั่นเอง

“เฮ้ย! พวกแกเล่นกันไปก่อนนะ ฉันขอตัวไปรับโทรศัพท์ก่อน ฮัลโหล! เออๆ ว่าไง” หลังจากสั่งความเสร็จ อเล็กซิสก็หันไปสนใจโทรศัพท์ในมือของตัวเอง ปล่อยให้คนอื่นๆ ได้สนุกกันต่อ ดูเหมือนคนที่มีความสุขกว่าใครเพื่อนคงหนีไม่พ้นแก้วมุกดา เมื่อโอกาสของเธอมาถึงสักที

“เฮ้ย! อีวาน แกว่าหัวหน้าเครียดจนช็อตไปแล้วรึเปล่าวะ ดูสิ ฉันว่าอาการไม่ค่อยน่าไว้ใจเลยนะเว้ย พาส่งโรงพยาบาลเหอะ ฉันกลัวจะเครียดจนเส้นเลือดในสมองแตก หรือไม่ก็กำลังจะจะกลายเป็นบ้า อาการน่าเป็นห่วงสุดๆ” ไซมอนหันไปกระซิบบอกอีวานพลางทำท่าผวากับอาการยิ้มคนเดียวของนายสาว

“เอาล่ะ ในเมื่อไม่มีอะไรแล้ว เราก็มาเล่นกันต่อเลยดีกว่า” ก่อนที่ตัวมารจะกลับมา แก้วมุกดาพูดต่อในใจ ก่อนที่จะกุลีกุจออยากให้จบเกมเร็วๆ

“หึๆ แน่ใจแล้วเหรอ ถ้ายอมถอนตัวตอนนี้ก็แค่แพ้แต่ไม่มีหนี้ แต่ถ้าไม่ยอมนอกจากจะแพ้แล้วยังมีหนี้ด้วย ผมเตือนด้วยความหวังดีนะ” บารอนอารมณ์ดีจนออกนอกหน้า

“สงครามยังไม่จบ อย่าเพิ่งนับศพทหารสิ ความแน่นอนคือความไม่แน่นอน อะไรๆ ก็เกิดขึ้นได้ ดีไม่ดีคนที่ได้นั่งหัวเราะ อาจจะกลายเป็นฉันก็ได้ใครจะไปรู้” แก้วมุกดาบอกสีหน้าเรียบเฉย ไม่ได้มีแวววิตกใดๆ ต่างกับผู้ช่วยทั้งสองคนที่เตรียมพร้อมไปข่ายถั่วเรียบร้อยแล้วตอนนี้

“งั้นมาวัดกันว่าโชคจะเข้าข้างคุณหรือว่าผมกันแน่ แต่ที่แน่ๆ ตำแหน่งหัวหน้าคนใหม่คงไม่แคล้วต้องเป็นผม ฮ่าๆๆ ก็อย่างที่บอกว่ามันควรจะเป็นของผมมาตั้งแต่แรก ยังไงๆ มันก็คงต้องเป็นแบบนั้นวันยังค่ำ” บารอนบอกอย่างมั่นใจ ต่างกับแก้วมุกดาที่ตอนนี้ถึงแม้จิตจะเป็นสมาธิมากขึ้น แต่ก็ยังไม่ร้อยเปอร์เซ็นต์ เพราะฉะนั้นตอนนี้นอกจากเธอจะไม่ตอบโต้อีกฝ่ายกลับไปแล้ว เธอยังยืนนิ่งและเลื่อนชิพจำนวนที่เหลือของตัวเองไปไว้ตรงช่องหมายเลข 13

วินาทีนี้จึงเป็นวินาทีแห่งความลุ้นระทึก เมื่อลูกเหล็กค่อยๆ ลดความเร็วลงเรื่อยๆ เพื่อหาจุดหมายของมันว่าต้องการที่จะพักเหนื่อยตรงหมายเลขใด

“กึก กึก กึก” เสียงลูกเหล็กค่อยๆ ช้าลงๆ แล้วก็

“เย้!” เสียงโห่ร้องดีใจของฝ่ายตรงข้ามดังขึ้นอีกครั้ง เมื่อลูกเหล็กที่ถูกทุกคนมองกันเป็นตาเดียว หยุดลงตรงหมายเลขที่อีกฝ่ายเลือกเอาไว้ แต่แล้วสิ่งที่ไม่คาดฝันสำหรับทุกคนก็เกิดขึ้น เมื่อลูกเหล็กดังกล่าว มันดันขยับเลื่อนไปอีก

“โอ๊ะโอ! เล่นเอาใจหายใจคว่ำเหมือนกันนะเนี่ย แต่ก็ขอบใจนะที่ทุกคนช่วยกันเชียร์ โดยเฉพาะนายนะบารอน คงจะดีใจสินะที่นะที่ไม่ต้องทำงานหนักแทนฉัน” ทุกอย่างหยุดนิ่งราวโลกหยุดหมุน เมื่อคนที่คิดว่าต้องแพ้แน่ๆ อย่างแก้วมุกดากลับกลายเป็นฝ่ายชนะไปอย่างฉิวเฉียด

“Yes กูไม่ต้องไปขายถั่วแล้วโว้ย” จากที่ยืนอึ้งอยู่นาน จู่ๆ ไซมอนก็ตะโกนลั่นด้วยความดีใจ ไม่เว้นแม้กระทั่งอีวานที่ตอนนี้ยิ้มมากกว่าทุกครั้งแล้ว

“เป็นไปไม่ได้ เครื่องมันต้องมีปัญหาแน่ๆ” หลังจากที่หายอึ้ง บารอนก็โวยวายทันที

“ทำไมจะเป็นไปไม่ได้ ก็เห็นๆ กันอยู่ว่าอะไรเป็นอะไร เป็นลูกผู้ชายหน่อยสิวะ แพ้ก็ยอมรับว่าแพ้สิ” ไซมอนยืดอกได้เต็มที่บ้าง หลังห่อเหี่ยวอยู่หลายตา

“มันจะเป็นไปได้ยังไง ในเมื่อฉันล็อคตัวเลขไว้หมดแล้ว พวกแกต้องมีใครเล่นตุกติกแน่ๆ” ด้วยความลืมตัว บารอนจึงลืมนึกไปว่าที่ตัวเองพูดไปทั้งหมดกำลังย้อนกลับมาทำร้ายตัวเขาเอง

“อ๊ะๆๆ ถึงว่า ทำไมถึงได้โชคดีชนะเอาๆ แต่แบบนี้สินะที่เขาเรียกว่าโชคไม่เข้าข้างคนเลว” ไซมอนสาวเท้าเข้ามาใกล้อย่างคุกคามเพื่อเอาเรื่องคนขี้โกงที่กำลังถอยหลังออกไปเรื่อยๆ

“จะให้พวกผมจัดการกับมันยังไงดีครับหัวหน้า” อีวานถามพร้อมกับหันไปมองนักโทษที่รอการตัดสินด้วยแววตาดุกร้าว โทษฐานที่ทำให้พวกเขาเกือบต้องไปขายถั่ว

“เอายังไงดีล่ะ กลางทะเลแบบนี้ ดีที่สุดก็คงจับโยนให้ไอ้หลามมันแทะเล่นล่ะมั้ง พร้อมผู้สมรู้ร่วมคิดนั่นด้วยละกัน ร่วมมือกันดีนัก” ด้วยเหตุการณ์ครั้งนี้ไม่ได้มีแค่บารอนเท่านั้น ยังมีผู้ช่วยของหมอนั่นด้วย ดังนั้นถ้าคิดจะลงโทษก็ต้องลงโทษทั้งคู่ จะได้ไม่เป็นเยี่ยงอย่างกับคนอื่นต่อไป

“ปล่อยพวกผมไปสักครั้งนะครับหัวหน้า ผมผิดไปแล้ว ต่อไปผมไม่กล้าทำแบบนี้อีกแล้วครับ ได้โปรดอย่าจับผมโยนทะเลเลยนะครับ ขอร้องล่ะ” เปาโลผู้สมรู้ร่วมคิดถึงกับคุกเข่าขอร้องอ้อนวอนอย่างหมดมาด

“แล้วถ้ากลับกัน เหตุการณ์ไม่ได้เป็นอย่างตอนนี้ แล้วฉันก็เป็นฝ่ายแพ้ บอกได้ไหมว่ามันจะเกิดอะไรขึ้น ไหนลองบอกมาซิว่านายจะทำยังไงกับคนแพ้อย่างฉัน” แก้วมุกดาย้อนถามกลับไป แต่กลับได้ความเงียบกลับมาแทนคำตอบ เพราะมันเป็นคำตอบที่ยากมากสำหรับเหตุการณ์ที่มันกลับตาลปัตรแบบนี้

“เอ่อ” เปาโลผู้สมรู้ร่วมคิดถึงกับพูดไม่ออก พอๆ กันกับลูกพี่อย่างบารอนที่เอาแต่เงียบไม่พูดอะไร

“เอาล่ะ ในเมื่อพวกนายเองก็ไม่มีอะไรจะแก้ตัวแล้ว ถ้าอย่างนั้นนายช่วยจัดการเรื่องนี้แทนฉันทีนะอีวาน ส่วนคนอื่นๆ ถ้าไม่อยากกลายเป็นอาหารฉลามด้วยก็ให้รีบแยกย้ายกันไปทำหน้าที่ของตัวเองซะ ไม่อย่างนั้นฉันไม่รับรองความปลอดภัย” แก้วมุกดาหันไปบอกกับทุกคนเสียงเฉียบ จนไซมอนยังอดชมกับมาดหัวหน้าคนใหม่ไม่ได้

“ปล่อยเปาโลไปซะ แล้วลงโทษผมคนเดียว ความผิดทั้งหมดผมจะขอรับไว้เอง” จู่ๆ คนที่เงียบมาตลอดอย่างบารอนก็พูดขึ้น และคำพูดนี้ก็ทำให้แก้วมุกดาต้องหันกลับมามอง

“ฉันคงทำตามที่นายขอไม่ได้ ในเมื่อทำผิด คนผิดก็ต้องได้รับโทษ ไม่อย่างนั้นจะเป็นเยี่ยงอย่างกับคนอื่นได้” แก้วมุกดายังคงสวมบทหัวหน้าผู้เคร่งครัดกฎได้ยอดเยี่ยม

“แต่เรื่องที่เกิดขึ้นทั้งหมดเป็นเพราะผม เปาโลก็แค่ทำตาม ถ้าผมไม่สั่งเขาก็ไม่ทำ” บารอนยังพยายามหาทางรอดให้คนของตัวเอง

“นั่นมันก็เรื่องของนายไม่เกี่ยวกับฉัน เรื่องของฉันคือฉันต้องจัดการคนทำผิด และไม่ว่ามันจะผิดด้วยสาเหตุอะไร ผิดมันก็คือผิดอยู่ดี และคนผิดจะต้องได้รับโทษอย่างสาสม” แก้วมุกดาบอกเสียงเฉียบ ไม่ยอมใจอ่อนง่ายๆ ไม่อย่างนั้นเธอจะไม่สามารถคุมคนพวกนี้ได้ และระหว่างที่เธอกำลังคุยกันถึงบทลงโทษว่าจะเอายังไงกับสองคนนี้ดี จู่ๆ เสียงที่เธอไม่อยากได้ยินก็ดังขึ้นอีกครั้ง

“เอ้าเฮ้ย! ทำอะไรกันอยู่วะนั่นน่ะ แล้วนี่แข่งกันเสร็จแล้วเหรอ บ๊ะ! นี่ฉันพลาดแมทสำคัญไปเหรอวะเนี่ย โธ่! โทรศัพท์ไม่น่ามาตอนสำคัญแบบนี้เลยจริงๆ ให้ตายสิ ว่าแต่ผลออกมาใครแพ้ใครชนะวะ เอ! แต่ฉันว่าคนแพ้ต้องเป็นแกแน่เลย ใช่ไหมวะดราโก คราวนี้แกก็ตกงานจริงๆ แล้วน่ะสิ ไปทำงานที่ไนต์คลับของฉันไหมล่ะ ค่าตอบแทนสูงนะโว้ย คาบาเร่ต์โชว์ไง สนไหมๆ” สุดท้ายอเล็กซิสก็วกกลับเข้าเรื่องเดิม สรุปที่ทำมาทั้งหมดเพื่อการนี้โดยเฉพาะจริงๆ ใช่ไหมเนี่ย หวังให้เธอแพ้เพื่อจะได้ดึงตัวเธอไปทำงานที่ว่านั่น