บุพเพรัก กับดักมาเฟีย(2)

10

“เมื่อไหร่จะเริ่มสักที” เห็นทั้งสองกระซิบกระซาบกันนานสองนาน บารอนก็ถามเสียงห้วนอย่างคนไม่สบอารมณ์

“ได้ งั้นเรามาฟังกติกากัน จะได้ไม่มีปัญหากันทีหลัง” แก้วมุกดาบอกเสียงราบเรียบ โดยไม่ได้สนใจสีหน้าของไซมอนที่กำลังทำปากพะงาบๆ เลยแม้แต่น้อย

“ข้อแรก ทั้งฉันและนายเราจะมีชิพกันฝั่งละห้าหมื่นยูโร เพื่อเอาไว้ใช้ในการแข่งครั้งนี้” บารอนฟังแล้วก็พยักหน้าเข้าใจ

“ข้อสอง เราจะเล่นกันจนกว่าชิพในมือคนใดคนหนึ่งจะหมดลง ใครหมดก่อนคนนั้นก็แพ้ไป” บารอนยังคงพยักหน้ายอมรับอีกเหมือนเคย

“ข้อสุดท้าย ถ้านายชนะ นอกจากฉันจะยอมยกตำแหน่งให้นายแบบฟรีๆ แล้วนายยังได้เงินที่นายเล่นชนะฉันวันนี้กลับไปด้วย” บารอนกระหยิ่มยิ้มย่องด้วยมั่นใจว่าตนจะได้รับชัยชนะในครั้งนี้ ในขณะที่ไซมอนซึ่งกำลังจะอ้าปากแย้ง แต่แก้วมุกดาก็พูดขึ้นมาอีก

“แต่ถ้านายแพ้ นอกจากนายจะไม่ได้อะไรแล้ว นายจะต้องถูกลงโทษ ฐานทำตัวเป็นเยี่ยงอย่างที่ไม่ดีให้แก่คนอื่น แค่นี้ล่ะกติกาของฉัน ถ้ารับได้ก็เริ่มได้เลย” บารอนยิ้มมุมปากก่อนตอบ

“งั้นก็เริ่มเลย”

“หัวหน้าครับ นี่ไม่ใช่เรื่องเล่นๆ นะครับ เปลี่ยนใจตอนนี้แล้วปล่อยให้ผมกับอีวานจัดการต่อเองดีกว่า” ไซมอนบอกด้วยสีหน้าไม่สบายใจ เพราะถ้าเกิดอะไรขึ้น คนที่เดือดร้อนก่าใครเพื่อนคงหนีไม่พ้นพวกเขาทั้งคู่

“ทำใจให้สบายน่าไซมอน ดูอย่างอีวานสิไม่เห็นจะเดือดร้อนอะไรเลย” แทนที่แก้วมุกดาจะฟังคำทัดทาน กลับชี้ชวนให้มองไปยังผู้ช่วยอีกคนที่ยังยืนหน้านิ่งไม่เปลี่ยนแปลง

“ก็ถ้าหวังจะให้หมอนั่นเปลี่ยนสีหน้า ผมว่าจับไอ้หลามมาฝึกเดินแฟชั่นโชว์ยังจะง่ายกว่า” ไซมอนทำหน้าเซ็งจัดเมื่อหันไปมองหน้าอีวาน

“งั้นนายก็ฝึกฉลามเดินแฟชั่นโชว์ให้ได้ก่อนละกัน แล้วค่อยมาบอกให้ฉันเปลี่ยนใจ” พูดจบแก้วมุกดาก็เดินตรงไปยังโต๊ะที่เตรียมไว้ โดยไม่สนใจท่าทางจะเป็นจะตายของไซมอนอีก

“ชิพนี่ คนละห้าหมื่นยูโรเท่ากัน นี่ส่วนของนาย” เธอผลักชิพที่ใช้แทนเงินในการเล่นการพนันจำนวนดังกล่าวไปข้างหน้าให้ฝ่ายตรงข้าม ด้วยท่าทางสบายๆ ต่างกับในใจที่กำลังโอดครวญ

‘ฮือ...! พ่อแก้วแม่แก้ว เกิดมาเพิ่งเคยเข้ากาสิโนครั้งแรก นี่ฉันกำลังเอาเงินล้านมาผลาญเล่นใช่ไหมเนี่ย ถ้าแม่เมษารู้เข้า ตายแน่ไอ้แก้วเอ๊ย’ ก็ห้าหมื่นยูโรถ้าตีเป็นเงินไทย มันก็ประมาณสองล้านกว่าบาทเองเลยนะ เอ้อ! เอาสักคำเถอะ จะเอง หรือจะเลย

เกมที่เธอเลือกคือการเล่นรูเล็ตต์ รูเล็ตต์เป็นการพนันที่คนส่วนใหญ่นิยมเล่นกัน เพราะถ้าไม่มีการโกง มันก็คือการเสี่ยงโชคที่แท้จริงตัวหนึ่ง เพราะทั้งหมดจะขึ้นอยู่กับตัวเลข วงล้อ และลูกเหล็ก แค่วงล้อหมุน แล้วก็ปล่อยให้ลูกเหล็กหมุนไปในทิศทางที่ตรงข้ามกัน จากนั้นก็รอว่ามันจะไปหยุดอยู่ตรงหมายเลขใด ในจำนวน 37 หมายเลข ตั้งแต่ 0-36 ในจำนวนนี้แบ่งเป็น สีดำ 18 หมายเลข สีแดง 18 หมายเลข และสีเขียวอีก 1 หมายเลข (คือเลข 0) ซึ่งกติกาการเล่นก็มีอยู่หลายรูปแบบ ตามอัตราการเสี่ยงที่สูงขึ้น ค่าตอบแทนก็จะสูงขึ้นตามไปด้วย (เหตุผลคือ แม่คุณรู้จักอยู่อย่างเดียว แล้วก็รู้จากเกมออนไลน์ด้วย เฮ้อ ! เห็นแววบรรลัยมาแต่ไกล)

“เอาล่ะ รอบแรก เราจะเริ่มจากการแทงสูงต่ำแบบธรรมดา และฉันก็จะให้นายเป็นฝ่ายเลือกก่อน ในฐานะที่ตอนนี้ฉันยังเป็นหัวหน้า ฉันจะเสียสละให้นายก่อน” หลังจากพูดจบ แก้วมุกดาก็หันไปสั่งพนักงานให้หมุนกงล้อเพื่อเริ่มการแข่งขัน ซึ่งครั้งนี้อีกฝ่ายนำชิพจำนวนหนึ่งของตัวเองไปวางไว้ทางด้านต่ำ นั่นก็หมายความว่า ถ้าลูกเหล็กที่ว่านั่นมันไปตกอยู่ที่หมายเลข 1-18 ฝ่ายบารอนก็จะเป็นฝ่ายชนะแบบไม่มีข้อโต้แย้งใดๆ แต่ถ้าตรงกันข้าม มันกลับไปตกอยู่ตรงหมาย 19-36 แก้วมุกดาก็จะเป็นฝ่ายได้ชัยชนะไปในทันที ซึ่งการแทงแบบนี้ การจ่ายก็จะได้แค่หนึ่งเท่าของการแทงเท่านั้น เพราะมันเป็นการแทงที่ความเสี่ยงค่อนข้างต่ำนั่นเอง

ในขณะที่วงล้อ และลูกเหล็กกำลังทำหน้าที่ของมันด้วยการหมุนไปเรื่อยๆ ท่ามกลางความลุ้นระทึกจากกองเชียร์ทั้งสองฝ่าย ทันใดนั้นเองเหตุการณ์ไม่คาดฝันสำหรับเธอก็เกิดขึ้น เมื่อมีเสียงหนึ่งดังขึ้นมา

“เฮ้ย! ทำอะไรกันอยู่วะ” ถ้าเปรียบเสียงที่เธอได้ยินในตอนนี้ได้ เธอจะเปรียบให้มันเป็นเสียง”ข้าคือยมทูตมารับตัวเธอ ไปๆ ไปลงนรกซะเถิดที่...” ก็มันเป็นเสียงที่เธอไม่อยากได้ยินที่สุดในตอนนี้

‘ไอ้ปิศาจหน้าหื่น ไอ้ปิศาจกามา จะมาทำไมตอนนี้เนี่ย’ แก้วมุกดาถึงกับโอดครวญในใจ เมื่อได้เห็นเจ้าของเสียงชัดๆ ที่สำคัญเจ้าของเสียงที่ว่าตอนนี้กำลังยืนอยู่ตรงหน้าเธอแล้วด้วย กลายเป็นว่าจากที่ตั้งใจจะใช้พลังจิตเพื่อให้ตัวเองชนะ กลับกลายเป็นว่าได้แต่ยืนอึ้งกับการปรากฏตัวของอเล็กซิสนั่นเอง

แก้วมุกดานั้นแท้จริงแล้วเธอมีความสามารถพิเศษ หรือจะเรียกว่ามีพลังจิตที่เหนือกว่ามนุษย์คนอื่นๆ นั่นเอง และที่เธอมั่นใจนักหนาว่าเธอจะต้องชนะการแข่งขันครั้งนี้ เหตุเพราะเธอมีพลังจิตเป็นตัวช่วยนี่แหละ แต่การจะใช้พลังจิตนั้น กายและจิตจะต้องนิ่งและสัมพันธ์กันเท่านั้น ซึ่งในขณะนี้เธอไม่สามารถทำใจให้เป็นสมาธิเพื่อบังคับจิตให้ประสานกับกายได้ เพราะอะไรน่ะเหรอ ก็เพราะคนที่ยืนอยู่ตรงหน้าเธอตอนนี้ไงล่ะ และในขณะที่เธอกำลังยืนตัวแข็งทื่ออยู่อย่างนั้น จู่ๆ ก็มีเสียงโห่ร้องอย่างยินดีดังขึ้นมา

“เย้!” เป็นเสียงโห่ร้องแห่งชัยชนะของฝั่งตรงข้าม แน่นอนว่าลูกเหล็กที่มันหมุนติ้วๆ ในตอนแรก ตอนนี้มันไปนอนสงบนิ่งอยู่ตรงหมายเลข 18 เป็นที่เรียบร้อยแล้ว ซึ่งนั่นก็หมายความว่ามันออกต่ำ ตรงกับที่บารอนแทงเอาไว้นั่นเอง

‘ฮือ! เป็นเพราะไอ้ป๋าหื่นนี่คนเดียวเลย ไอ้ปิศาจลามก ไอ้จอมมารกามโรค อ๊าย! ฉันจะสรรหาคำไหนมาด่าให้นายเจ็บดีนะ กรี๊ด...!’ ต่อให้เป็นคำที่แรงกว่านี้ เจ็บกว่านี้ เขาก็คงไม่รู้สึกหรอก ก็เธอเล่นด่าเขาในใจอยู่แบบนี้นี่นา

‘ฮือ...! แล้วฉันจะเป็นหนี้ไหมเนี่ย เงินเป็นล้านเชียวนะ แก้วเอ๋ยแก้ว แกแย่แน่คราวนี้ ติดหนี้หัวโตแน่ พ่อแก้วแม่แก้วช่วยลูกช้างด้วย ฮือ! แล้วฉันจะใช้หนี้ด้วยวิธีไหนเนี่ย’ เธอกำลังคิดไม่ตกว่าถ้าเธอต้องเป็นหนี้มากมายขนาดนั้นขึ้นมา เธอจะมีปัญญาไปใช้หนี้ก้อนนั้นได้ยังไง ทันใดนั้นเหมือนเธอจะนึกอะไรบางอย่างขึ้นมา

“เฮ้ย!” แก้วมุกดาอุทานเสียงดัง ทำเอาทุกคนพลอยตกใจไปด้วย เมื่อจู่ๆ คนที่เอาแต่ยืนเหม่อลอยอยู่เมื่อครู่ ตอนนี้ทำหน้าตาแตกตื่นอย่างกับกำลังตกใจอะไรนักหนา ก็จะไม่ให้ตกใจได้ยังไงล่ะ เมื่อความคิดเธอตอนนี้มันคือ

‘อย่าบอกนะว่าฉันจะต้องขายตัวล้างหนี้ให้กับไอ้มาเฟียหน้าหื่นนี่เหมือนในละคร เฮ้ย! ไม่นะ’ ดูเหมือนเธอกำลังตกอยู่ในห้วงแห่งจินตนาการไปไกลแสนไกล และภาพที่กำลังจินตนาการอยู่นั้นก็เป็นภาพที่ตัวเองกลายเป็นนางเอกผู้น่าสงสารและถูกมาเฟียหื่นกามทารุณกรรม ด้วยการจับเธอโยนลงบนเตียง จากนั้นก็.... ก็มีเสียงดังขึ้นมาซะก่อน

“เอ่อ! หัวหน้า หัวหน้าครับ หัวหน้า” เป็นเสียงของไซมอนที่เรียกเธอครั้งแล้วครั้งเล่ากระทั่งต้องตะโกนเสียงดัง เพื่อเรียกสติคนที่กำลังหลุดเข้าไปโลกแห่งจินตนาการ ที่สำคัญมันเป็นจินตนาการที่กำลังจะเข้าด้ายเข้าเข็มซะด้วย

“เฮ้ย! เว้ย! ครับ จะตะโกนทำไมเนี่ยไซมอน อยู่ใกล้กันแค่นี้เอง” แก้วมุกดาที่ถูกเรียกเสียงดังอุทานออกมาด้วยความตกใจ

“ก็ผมเรียกหัวหน้าหลายครั้ง หัวหน้าก็เอาแต่เหม่อลอย คิดอะไรอยู่ก็ไม่รู้ ผมก็เลยต้องตะโกนเสียงดังๆ ว่าแต่วิญญาณกลับเข้าร่างแล้วใช่ไหมเนี่ย ถ้ากลับมาแล้วก็ช่วยดูให้เต็มตาด้วยนะครับว่าเกมแรกผลมันออกมาเป็นยังไง เฮ้อ! อย่าบอกนะว่าเสร็จจากงานนี้ผมกับอีวานจะต้องออกไปขายถั่ว เพราะตกงาน” ไซมอนบอกอย่างปลงๆ หลังเริ่มเห็นชะตาชีวิตตัวเองรำไร