22
“เอ่อ! คุณอเล็กซ์คิดว่าหัวหน้าจะเล่นเป็นเหรอครับ ดีไม่ดีนอกจากจะช่วยพวกนั้นไม่ได้ ยังเป็นหนี้หัวโตอีกด้วยนะครับ” ไซมอนบอกอย่างหวังดี จากนั้นก็หันไปเตือนแก้วมุกดาด้วย “ผมว่าหัวหน้าปล่อยพวกมันสองคนไปตามยถากรรมดีกว่านะครับ คิดซะว่านี่เป็นกรรมเก่าที่พวกมันต้องชดใช้ไปแล้วกัน”
“เรื่องหนี้สินแกไม่ต้องห่วง ยังไงๆ ฉันก็ไม่ให้แกต้องรับภาระหนี้พวกนั้นแน่ เอาเป็นว่าหนี้ที่แกทำฉันจะให้สองคนนั้นเป็นคนชดใช้แทนเป็นไง” อเล็กซิสเสนอ
“ชดใช้ยังไง” แก้วมุกดาถามด้วยความคลางแคลง
“ก็ส่งมันไปขายถั่วสิวะ แกไม่รู้อะไร แขกบนเรือของฉันมีพวกชอบกินถั่วเยอะแยะไป ยิ่งได้หล่อล่ำก้ามปูแบบสองคนนั้นไปล่ะก็ รับรองคิวยาวไปถึงปีหน้าแน่ๆ” ทั้งสามคนได้ฟังถึงกับทำตาโต ไม่คิดว่าบนเรือสำราญระดับนี้จะมีบริการแบบนั้นด้วย
“เอ่อ! หัวหน้าครับ ผมว่าหัวหน้าอย่าเสี่ยงดีกว่า ถ้าหัวหน้าปล่อยมันไปตามยถากรรมตอนนี้ อย่างน้อยมันก็ยังไม่ต้อ
