คุณหมอสรุป ยิ้มในตาตอบกลับมา เขาใช้ความสงบสยบทุกอย่าง ขยับมาดึงตัวเธอไปจุ๊บเม่ง แล้วก็ตามด้วยปากอีกที ถึงแป๊บเดียวและบางเบาแต่เป็นกระแสรุนแรงที่ทำให้เธอรู้สึกชัดเจนว่าเขาคิดถึง
“ไหนดูสิ หัวโนมั้ยนั่น” เสียงทุ้มเอ่ยถามกลั้วหัวเราะ ร่างสูงจูงมือเธอไปนั่ง ใช้มือข้างหนึ่งปัดปรอยผมออกจากหน้าผากอย่างใส่ใจ
แล้วเธอก็กลายเป็นตัวเล็กตัวน้อยของพี่หมอ
งานการไม่ต้องทำกันแล้วมั่งนั่น ขึ้นห้องเลยดีกว่า ง่ายๆ อย่างนี้เลยเหรอ จากที่คิดจะงอนให้คนกินดุอดอยากปากแห้งไปสักสองอาทิตย์ แต่ไหง เธอทำท่าจะเห็นทางแพ้รำไรตั้งแต่สองนาทีของยกแรก
“แค่แดงๆ แต่ทายาไว้หน่อยดีกว่า” เขาบอก ก่อนลุกเดินไปหยิบหลอดยาทาในกล่องพยาบาล เกวลินแอบเหลือบตาขึ้นมองแผ่นหลังกว้าง แล้วก็เพิ่งสังเกตเห็นว่าวันนี้เขาใส่เสื้อเชิ้ตสีชมพูตัวใหม่ที่เธอซื้อให้ เป็นสีแปลกตาจากเสื้อทำงานส่วนใหญ่ในตู้ของเขาทั้งหมด
‘ตั้งใจใส่มาเอาใจกันหรือเปล่านะ’
