เนื่องจากที่ทำงานเธอกับเขาอยู่ไม่ไกลกันนัก ใช้เวลาไม่นานเหนือนทีก็ไปถึงจุดหมาย ตอนเขาเดินเข้าไป สวนทางกับแม่บ้านกำลังถือถาดอาหารออกมาพอดี นางทักทาย ชายหนุ่มเลยถือโอกาสถาม
“คุณเกวทานไปได้นิดเดียวเองค่ะ” …พร้อมหลักฐานเป็นชามก๋วยเตี๋ยวพร่องไปเพียงเล็กน้อยในมืออีกฝ่าย เขาเลยให้แม่บ้านช่วยไปจัดขนมที่ซื้อมาใส่จานพร้อมกับอุ่นน้ำสมุนไพรเอาตามเข้าไปให้เกวลินด้วย
ถึงคาดการณ์ไว้แล้ว แต่ก็อดหงุดหงิดเล็กน้อยไม่ได้ ปกติเขาไม่ใช่คนขี้บ่น กับคนไข้ก็ไม่ได้มาจู้จี้จุกจิกอะไรขนาดนี้ แต่กับเกวลิน พอเป็นคนรักที่ต้องมาดูแลจริงจัง มันทำให้ระบบเขารวนนิดหน่อย ยิ่งเขาเป็นหมอ ดูแลเธอมาตั้งแต่แรก คนรักป่วยเก่งมาแต่ไหนแต่ไร เป็นใครก็ต้องเครียดบ้าง
ประตูห้องถูกเปิดออกพร้อมร่างสูงก้าวเดินเข้ามา เกวลินเงยหน้าขึ้นมองพอเห็นว่าเป็นใครก็ยิ้มจนตาหยี เรียกรอยยิ้มอ่อนโยนจากใบหน้าหล่อเหลา เธอเดินเข้าไปหา โผตัวไปหาวงแขนกว้าง
