บทที่ 7 เนื้อย่าง หรือ เนื้อคู่

1821 Words

บทที่ 4 เนื้อย่าง หรือ เนื้อคู่ เสียงนาฬิกาข้อมือดังขึ้นเมื่อเข็มยาวชี้เลขสิบสอง ตามมาด้วยเสียงของอาจารย์ที่กล่าวปิดท้ายถึงเนื้อหา และก็เป็นอันว่าจบสิ้นคาบเรียนที่สุดแสนจะน่าเบื่อของวันนี้อย่างสมบูรณ์ ฉันถึงกับเป่าปากพรูลมหายใจไปพร้อม ๆ กับการเหยียดมือไม้ทั้งสองข้างด้วยความเมื่อยขบ นั่งเรียนวิชาโหดหินน่าเบื่อมาสามชั่วโมงเต็ม ๆ แบบไม่ขาดไม่เกิน เรียกได้ว่าถ้าหากฉันนั่งนานกว่านี้มีหวังถูกสาปเป็นหินให้สิงสถิตเฝ้าห้องแห่งนี้เป็นแน่ “เฮ้อ...เลิกสักที ง่วงโคตรเลยอะ แต่ก็ไม่กล้าหลับ เจ๊นงแกโหดที่หนึ่ง!” เสียงของเข็มเอ่ยขึ้นเมื่ออาจารย์ที่ขึ้นชื่อว่าโหดดุประจำคณะ ก้าวพ้นออกจากกรอบประตูห้องได้ไม่ถึงหนึ่งวินาที “ไปหาไรกินกันเหอะ” ฉันหยัดกายขึ้นพลางหยิบกระเป๋าราคาแพงของตัวเองขึ้นมาสะพาย ขณะที่มืออีกข้างก็หอบหิ้วกกกอดหนังสือตำราเล่มหนาเอาไว้แนบอก “บ่าย ๆ แบบนี้ต้องปิ้งย่างป้ะณิน!” “ปิ้งย่างบ้านแกสิ! มันต้องกินตอนเย็น ๆ ค่ำ ๆ ไม่ใช่เหรอ” ฉันถึงกับหันขวับจนคอแทบเคล็ดเมื่อได้ยินคำเชิญชวนกินปิ้งย่างหลายพันแคลจากปากเพื่อนสนิท เวลาบ่าย ๆ แดดเปรี้ยง ๆ แบบนี้อะนะที่เหมาะจะกินปิ้งย่าง? “แหม ทำมาเป็นพูด ถึงฉันชวนกินตอนเย็นแกก็ไม่ไปอยู่ดีป้ะ” “จะชวนตอนไหนฉันก็ไม่ไปอยู่ดีนั่นแหละ มันอ้วน!” จริงอย่างที่เพื่อนสนิทพูดทุกอย่าง เพราะไม่ว่าจะช่วงเวลาไหนฉันก็คงต้องขอเซย์โนเสมอ ฉันกำลังควบคุมพฤติกรรมการกินของตัวเองอยู่ และที่สำคัญก็ต้องรักษาหุ่นอยู่ตลอดด้วย ฉันจะไม่ยอมให้ไขมันหรือของอ้วน ๆ แบบนั้นเข้าสู่ร่างกายของฉันโดยเด็ดขาด! “เออไม่เป็นไร ฉันไปชวนแฟนก็ได้ เฮ้อ...ถ้าฉันชวนแฟนฉันไปด้วย งี้แฟนฉันก็คงต้องชวนเพื่อนเขาไปด้วยแหง ๆ เพื่อนเกมมีใครบ้างน้า...อ๋อ! กวินไง กวินเป็นเพื่อนเกมนี่นา ชวนไปกินด้วยกันดีกว่า” “เฮ้ย! กวินจะไปด้วยเหรอเข็ม!” เพียงได้ยินชื่อของกวินก็ทำให้ฉันหูผึ่งเบิกตากว้างจนแทบทะลักล้น หลังจากที่ขอเริ่มปฏิบัติการจีบเธอในวันนั้นฉันก็ติดต่อกับกวินมาโดยตลอด แต่ส่วนใหญ่ข้อความจะหนักขวามากกว่าอะนะ เพราะข้อความที่ถูกส่งไปล้วนแต่เกิดขึ้นจากตัวฉันทั้งนั้น ส่วนคุณเนื้อคู่ก็ถามคำตอบคำ เว้นเวลาห่างไปร่วมชั่วโมงถึงจะยอมตอบที ซึ่งมันก็เพียรผ่านมาได้ราว ๆ เกือบเดือนแล้วที่เราพูดคุยกันน่ะ แต่อีกหนึ่งความบังเอิญที่ไม่คาดคิดนั่นก็คือกวินเป็นเพื่อนกับแฟนของยัยเข็ม เกมเป็นแฟนของยัยเข็ม แถมเกมเองยังรู้จักและสนิทสนมกับกวินอีกต่างหาก แต่จริง ๆ แล้วกวินเองก็มีเพื่อนสนิทอีกกลุ่มนะ แต่เป็นเพื่อนผู้หญิงสองคนที่ชอบไปไหนมาไหนด้วยกันตลอด ส่วนกับเกมก็มักจะติดสอยห้อยตามเวลาไปสังสรรค์ หรือทำกิจกรรมตามประสาผู้ชายอะแหละ “ยัยแรด! พอพูดถึงผู้นี่ตาโตเชียวนะ” “สรุปกวินไปด้วยเหรอ เขาจะไปจริง ๆ เหรอเข็ม” ฉันไม่ได้สนใจกับคำด่าของเพื่อน ทั้งยังรีบเกาะเกี่ยวแขนพร้อมกับกระตุกยิก ๆ เพื่อเอาคำตอบ “ไม่รู้! ก็ยังไม่ได้ชวนเลย ฉันเห็นร้านมันเพิ่งเปิดอะ เลยอยากชวนแกไปด้วยกัน แต่ถ้าแกไม่ไปฉันก็จะได้ชวนคุณแฟนฉันไปสิ” “งั้นแกก็ชวนเลย ฉันไปด้วย ฉันหิวพอดี!” “เดี๋ยวนะ ไอ้ณินคนเมื่อกี้มันหายไปไหน แกไปลากตัวกลับมาทีดิ๊” ประโยคนั้นทำเอาฉันมุ่ยหน้าทำหน้าหงุดหงิดใส่เพื่อนสนิท แต่เพียงเสี้ยววินาทีก็รีบปรับเปลี่ยนก่อนจะหยิบโทรศัพท์ของตัวเองออกมา และกดเข้าแอปพลิเคชันข้อความเพื่อกดส่งไปหาคุณเนื้อคู่ที่ฉันตั้งไว้เป็นรายการโปรด “แกรีบชวนเกมเลย และบอกให้เกมชวนกวินไปด้วยนะ เดี๋ยวฉันขอทักไปรายงานน้องก่อนว่าเลิกเรียนแล้ว อ้อ…แกไม่ต้องบอกเกมนะว่าฉันจะไปด้วย เดี๋ยวคุณเนื้อคู่เขาจะหนีฉันพอดี” คำพูดยาวเหยียดเอ่ยออกมาก่อนที่ฉันจะเดินเลี่ยงมาอีกฝั่ง เพื่อกดส่งข้อความหากวินอย่างที่ทำเป็นประจำ MESSAGE - GaviN (13 : 05 น.) NINja : เลิกเรียนแล้วววว NINja : ง่วงนอนสุบ ๆ NINja : กวินทำอะไรอยู่เหรอ เรียนอยู่ไหม พี่รบกวนเปล่า (13 : 10 น.) GaviN : รบกวนครับ ผมเล่นเกมอยู่ อื้อหือ...อะไรมันจะตรงขนาดนั้น! “ณิน ฉันชวนเกมละนะ” เสียงเรียกของเข็มดังขึ้นทำให้ฉันรีบกดส่งสติ๊กเกอร์ตอบกวินไป ก่อนจะเก็บมันลงกระเป๋าสะพายดังเดิม หลังจากนั้นก็รีบเดินเข้าไปหาเพื่อนสนิท เพราะสิ่งที่อยากรู้ที่สุดก็คือคุณเนื้อคู่จะไปกินปิ้งย่างด้วยกันหรือเปล่าเท่านั้นแหละ “ว่าไงแก! เนื้อคู่ฉันไปมะ” “เหอะ…ไปสิค้า!” สิ้นคำตอบก็ทำให้ฉันกระโดดโหยงดีใจราวกับถูกรางวัลใหญ่ รอยยิ้มฉีกกว้างจนแก้มแทบปริ รอยฉีดหน้าตึงแพ็กเกจโบกรามก็คงคุมไม่อยู่เพียงแค่ได้ยินการตอบรับจากเพื่อนสนิท ได้เจอกันแล้วน้าคุณเนื้อคู่ คิดถึงสุด ๆ ไปเลย >< ตัวรถยนต์คันหรูจอดเทียบหน้าร้านก่อนที่ฉันและเข็มจะเดินลงจากรถไปพร้อม ๆ กัน เข็มไม่ได้เอารถมา เลยอาศัยโดยสารมากับฉันและตอนกลับก็จะกลับไปพร้อมกับแฟนหนุ่ม เนื่องจากพักอาศัยอยู่ที่หอพักเดียวกัน ทันทีที่ขาย่างก้าวเข้ามาในร้าน สายตาของฉันก็รีบสอดส่องมองหาคนที่เฝ้ารอมาตลอดทั้งวัน จนกระทั่งเคลื่อนมองไปยังด้านในก็เห็นว่ากวินและเกมกำลังพูดคุยกับพนักงานของทางร้านอยู่ นั่นจึงทำให้ฉันรีบจับจูงดึงรั้งแขนของเข็มให้เดินเข้าไปสมทบอย่างรวดเร็ว “ฮาย สวัสดีจ้ะหนุ่ม ๆ คนสวยมาแล้ว” ฉันสับขาวิ่งสี่คูณร้อยพร้อมกับส่งเสียงเรียกทักทายหนุ่มทั้งสองคนมาแต่ไกล และทันทีที่เสียงฉันส่งไป สีหน้าและดวงตาคมของกวินก็เบิกกว้างตกใจ ที่บ่งบอกว่าเขาไม่คาดคิดว่าจะเจอฉันที่นี่ “อ้าว พี่ณินมาด้วยเหรอ แต่ก็ดีเหมือนกัน นี่ผมยังเครียดอยู่เลยกลัวไอ้กวินมันจะเบื่อเพราะไม่มีคู่อะ” เกมแฟนของเข็มทักทายฉันเป็นคนแรก ก่อนที่มือใหญ่จะตบป้าบลงที่บ่าแกร่งของเพื่อนสนิทข้างกาย ซึ่งตอนนี้กำลังปั้นหน้าขรึมที่จากเดิมอยู่ในท่าทีตกใจ “เดี๋ยวพี่เป็นคู่ให้กับเพื่อนเกมเองจ้า ไม่เป็นไรเลย” “แล้วสรุปนั่งโต๊ะไหนอะ เค้าหิวมากเลยอะเธอ ข้าวเช้าก็ไม่ได้กิน” เข็มเดินเข้าไปหาแฟนหนุ่มพลางส่งเสียงเล็กเสียงน้อยเพื่อหวังออดอ้อน และแน่นอนว่าการกระทำนั้นทำเอาฉันถึงกลับกลอกตาไปมา พร้อมกับการเบ้ปากด้วยความหมั่นไส้ “โต๊ะนี้เธอ เค้าเลือกตรงนี้เพราะรู้ว่าเธออยากนั่งใกล้ ๆ อาหารใช่ป้ะ” “โห...เค้าดูเห็นแก่กินมากอะเกม แต่ก็นะ...รู้ใจเค้าสุด ๆ เลยอ่า!” “โอ๊ย! เลิกหวานก่อนแป๊บหนึ่งได้ป้ะ ไปตักอาหารสิคะ หิวไม่ใช่หรือไง!” ความหมั่นไส้ตีพุ่งจนอดทนไม่ไหว ฉันจึงตัดสินใจเดินเข้าไปแทรกกลางระหว่างเข็มและเกม หลังจากนั้นก็ส่งสายตาคาดโทษไปให้เพื่อนสนิทที่ตอนนี้กำลังหัวเราะเย้ยหยัน ราวกับตั้งใจปั่นประสาทให้ฉันอิจฉาตาร้อนอะไรทำนองนั้น “ไปกันเถอะที่รัก เค้าอยากกินสามชั้นอ่า ตักเผื่อเค้าด้วยน้า” เสียงแหลม ๆ ของยัยเข็มตะโกนดังตามมาในจังหวะที่ฉันกำลังเดินไปเลือกตักอาหารที่ตั้งวางเรียงรายมากกว่าห้าสิบชนิด ทว่าร่างสูงของกวินกลับเดินผ่านกายจึงทำให้ฉันละความสนใจจากเพื่อนสนิท และรีบตรงปรี่เข้าไปหาอย่างรวดเร็ว “บังเอิญจัง ไม่คิดว่าเราจะมาด้วยนะเนี่ย” เมื่ออีกฝ่ายยังคงเงียบฉันจึงต้องหาบทสนทนาอื่นขึ้นมาเพื่อทำลายความอึมครึม “นั่นสิ บังเอิญมาก ผมไม่คิดว่าคนอย่างพี่จะมา” กวินเลิกคิ้วและหันหน้ามามอง สีหน้ายียวนตามมาด้วยมุมปากที่หยัดยิ้มทำเอาฉันถึงกับยิ้มเจื่อนขึ้นมาทันที “อะไร้! เปล๊า...พี่เป็นเพื่อนสนิทยัยเข็ม มันชวนพี่มากินปิ้งย่าง แปลกยังไงอะ ปกติพี่ก็ตัวติดกับมันอยู่แล้วป้ะ” “เสียงสูงนะครับ” ไอ้เด็กบ้า...ฉันกัดฟันแต่ริมฝีปากยังคงหยัดโค้ง “กลับกับพี่ป้ะ อยากไปส่งอะ” เมื่อถูกไล่ต้อนให้จนมุมฉันเลยเลือกที่จะเปลี่ยนหัวข้อการสนทนาเป็นอย่างอื่น ตอนจอดรถฉันสังเกตเห็นว่ามันมีแค่รถมอเตอร์ไซค์คันเดียวที่จอดอยู่ ซึ่งรถคันนั้นก็คือรถของเกม หากให้เดาไอ้หนุ่มเนื้อคู่คนนี้คงไม่ได้เอามาและอาศัยติดรถเพื่อนมานั่นแหละ ฉันรู้มาว่าทั้งเกมและกวินนั้นอยู่หอซอยเดียวกัน บางครั้งเกมก็จะอาศัยรถของกวิน สลับกันไปแต่ละวัน “ไม่ครับ ผมจะกลับกับเพื่อน” “เกมเขาก็ไปกับแฟนป้ะ จะซ้อนสามไปกันหรือไง” “…” กวินเงียบไปพลางหันมองไปที่เพื่อนสนิทและเข็มที่ตอนนี้กำลังหนุงหนิงหวานแหววไม่เกรงใจใคร ไอ้เด็กนี่คงไม่ทันคิดถึงตอนกลับสินะ... ฮึ เสร็จไอ้ณิน! “น่านะ ลืมไปแล้วเหรอว่าพี่จีบเราอยู่ ขอไปส่งหน่อย ไม่ทำอะไรหรอกน่า” สิ้นประโยคเสียงถอนหายใจก็พรูออกมาพร้อมด้วยใบหน้าหล่อเหลาที่แสดงออกถึงความหนักใจ “ก็ได้ครับ” “เย่! ลิสต์เช็กวันนี้พี่ณินคนสวยได้ไปส่งน้องกวินแล้ว!” ฉันเอ่ยขึ้นด้วยน้ำเสียงดี๊ด๊าสุดขีด ตั้งใจให้คนตัวโตได้ยินก่อนจะขยิบตากวน ๆ และรีบเดินหนีกลับไปที่โต๊ะเพราะกลัวว่าจะได้ยินคำพูดตรงไปตรงมาตอกหน้า ก็นะ...ไอ้เด็กนี่มันปากจัดใช่เล่น คำพูดแต่ละคำที่หลุดออกมาล้วนแต่ทำให้ฉันเงิบหน้าหงายได้ทั้งนั้น!

Free reading for new users

Scan code to download app

App Store Google Play

Facebookexpand_more