รถยนต์จอดที่หน้าประตูคฤหาสน์ ยามหน้าประตูเห็นว่าใครมาเลยรีบเปิดให้เข้าไป เมื่อมาถึงเฉินหยางคุนจัดเสื้อผ้าเล็กน้อย ทว่ากลับไม่ยอมถอดหน้ากากออก ต่อให้มีหน้ากากเพียงซีกเดียว ก็สามารถรับรู้ได้ว่าใบหน้าหลังหน้ากากนี้คงดูดีไม่น้อย
“มาแล้วเหรอ” นายพลหูเดินเข้ามาพร้อมบุตรสาว เมื่อเห็นว่าเฉินหยางคุนมาแล้วจึงเอ่ยทักทายอย่างเป็นกันเอง
“ครับ ต้องขอโทษที่มาช้า” เขามาช้าจริง ๆ เพราะต้องทำอาหารให้กับคนรัก หากท่านนายพลไม่เรียกพบ เขาคงไม่คิดที่จะมาเยือนที่นี่
“นายพอจะรู้ใช่ไหมว่าอาหารเริ่มขาดแคลนอีกแล้ว”
นายพลหูเอ่ยถึงสิ่งที่เขาต้องการพบเฉินหยางคุนในวันนี้ออกมา เรื่องนี้เป็นเรื่องใหญ่สำหรับกองทัพ เขาไม่อยากให้ทหารซึ่งเป็นรั้วของชาติต้องขาดเสบียง อีกทั้งยังมีความไม่สงบอีกหลายพื้นที่ หากเรื่องนี้ขาดแคลน เหล่าทหารจะเอากำลังใจและกำลังกายมาจากไหน
“ครับท่าน ผมพอจะทราบ ท่านต้องการสิ่งใดช่วยจดรายการและแจ้งมาย
