กระตุกหัวใจรุ่นพี่วิศวะเย็นชา Ep.3

1292 Words

ตึก...ตึก...ตึก "อะแฮ่ม!" "อ้าว! คุณแม่" "เมื่อคืนเราได้ออกไปไหนหรือเปล่าจ๊ะตัวแสบ?" "เปล่านี่คะ เมื่อคืนพอกินข้าวเสร็จ ฝันก็อาบน้ำนอนเลยค่ะ" "แน่ใจ?" "จริงๆนะคะ!" "^_^" หมับ! "งะ คุณแม่คนสวยของพาฝัน" ฉันรีบเข้าไปกอดท่านอย่างรวดเร็วเพื่ออ้อนท่าน "แล้วนี่เราจะไปดูมหาวิทยาลัยใช่มั้ยจ๊ะ ^_^" "ใช่ค่ะ แล้วนี่แซมมาหรือยังคะ" ฉันถามแม่ทันทีที่ออกมาจากห้องตัวเองพลางชะเง้อมองหาแซมไปด้วยเพราะนอนนี้มันถึงเวลานัดกันแล้วก็จะได้เปลี่ยนเรื่องคุยด้วย เพราะคุณแม่ฉันน่ะยิ่งขี้สงสัยอยู่ด้วย "มาแล้วจ๊ะ อยู่ด้านล่างแล้ว" "งั้นเดี๋ยวฝันไปก่อนนะคะ แล้วจะรีบกลับมานะคะ" "จ้า เดี๋ยวแม่กับพ่อก็จะออกไปทำธุระด้านนอก เราก็ให้แซมพาไปเที่ยวด้วยเลยก็ได้นะจ๊ะ ^_^" "ขอบคุณค่ะ รักที่สุดเลย" ฟอด~~ "ถ้าเจอพี่เพลินตาของลูกก็บอกให้กลับบ้านบ้างนะจ๊ะ แม่คิดถึง ^_^" "ค่ะ ว่าแต่พี่เพลินตาก็เรียนที่จีเนียสเหรอคะ?" "ใช่จ๊ะ รายนั้นน่ะตั้งใจสอบเข้ามากเลยนะ นี่พี่เราไม่ได้เล่าให้ฟังเหรอจ๊ะ" "เอ่อ...ฝันคงลืมน่ะค่ะ งั้นเดี๋ยวฝันไปก่อนนะคะ" "จ๊ะ มีอะไรก็โทรถามพี่สาวเราเลยนะจ๊ะ ^_^" "รับทราบค่ะ ^_^" หลังจากนั้นฉันก็รีบลงไปหาเพื่อนที่นั่งที่ห้องรีบแขกของบ้าน ดูท่าแล้วคงจะรอฉันนานอยู่เหมือนกันนะเนี่ย เพราะดูได้จากผลไม้ที่แม่บ้านฉันคงเอามาให้กินแน่เลย มันเกือบหมดแล้ว "รอนานมั้ยคะเพื่อน" "ไม่นานหรอกจ๊ะคุณหนูพาฝัน แค่สามสิบนาทีเองยะ!" "คิคิคิ ไปกันเถอะ" "ไปสิยะ! รอจนรากงอกแล้วเนี่ย!" "บ่น!" ......................... บรื้นนนน.... ระหว่างทางที่นั่งมา ฉันก็พยายามจะจำเส้นทางในการเดินทาง แต่ฉันน่ะเป็นคนความจำสั้นไงล่ะ มันก็เลยจำยากนิดหน่อย "เรื่องเมื่อคืนแม่แกไม่รู้พาฝัน" "ไม่มั้ง" "ฉันล่ะกลัวแม่กับพ่อแกจับได้จริงๆ" "ฉันแอบออกมาไม่มีใครเห็นหรอกน่า" ที่จริงฉันก็ไม่ได้แอบหนีออกมาหรอกนะ แต่แค่บอกกับคนดูแลที่บ้านเท่านั้นเองว่าออกไปหาพี่เพลินตา Genius University เอี๊ยดดดด..... รถยนต์ที่ขับโดยเพื่อนชายใจหญิงของฉัน คุณแซมมี่นั่นเอง ตอนนี้ขับมาจอดที่โรงรถของมหาวิทยาลัยอันเลื่องลือแห่งนี้เป็นที่เรียบร้อยแล้ว ระหว่างทางเข้ามหาลัยจีเนียสนี่ฉันคิดว่ามันเหมือนกับที่อังกฤษเลยแฮะ ดูดีมีระดับ ตรงข้างทางก็ประดับด้วยต้นไม้ใหญ่ให้ความรู้สึกร่มรื่น กึก! "ใหญ่มากเลย" "ใช่มั้ยละ ทั้งใหญ่ ทั้งกว้างและคนที่เข้ามาเรียนที่นี่ได้ก็ต้องระดับจีเนียสเท่านั้นนะยะ" "อย่างพวกเรา" "ฮ่าฮ่าฮ่า ไปๆ ฉันจะพาแกไปเยี่ยมชมตึกของแกก็แล้วกัน" "ทำเหมือนเคยมาบ่อยแล้วงั้นแหละ?" "ก็เคยมาแล้วล่ะ แต่ก็ไม่บ่อยเท่าไหร่ เพราะฉันก็มาสอบที่นี่มั้ย?" "อ่อ งั้นเราก็ไปกันเถอะ แต่ที่นี่เหมือนจะมีพวกนักศึกษาเยอะเหมือนกันนะ นี่ขนาดยังไม่เปิดเทอมเลย" "เป็นเรื่องธรรมดายะ!" ระหว่างนั้นฉันกับแซมก็ไล่เดินดูตึกตามคณะต่างๆ ที่มีหลากหลายมากและตึกก็มีหลายชั้นแล้วก็ใหญ่มากด้วย "นี่ก็ตึกนิเทศฯ ตึกเรียนของฉันเอง" "รู้แล้วจ๊ะ ^_^" "แล้วตึกข้างๆก็เป็นตึกสถาปัตย์ ไปดูกันมั้ย?" "ไปสิ" "แล้วแกจะไปหาพี่สาวแกมั้ย?" "ก็ว่าจะไปหาอยู่เหมือนกันนะ ฉันอยากจะถามเรื่องเอกสารของมหาลัยน่ะ แม่ฉันให้พี่เพลินตายื่นให้" "แล้วพี่แกอยู่ตึกไหนล่ะ?" "ไม่รู้สิ เดี๋ยวขอโทรหาก่อนแล้วกัน" "อืมๆ" หลังจากนั้นฉันจึงโทรหาพี่เพลินตาเพื่อที่จะถามเรื่องเอกสารที่ฉันย้ายมาเรียนที่นี่ ฉันว่าพี่เพลินตาคงแปลกใจเหมือนกันมั้งที่ฉันโทรหาเธอแบบนี้ เพราะน้อยมากหรือแทบนับครั้งได้ที่เราโทรคุยกัน ถ้าไม่ใช่พ่อกับแม่ฉันอยู่ด้วยอ่ะนะ "สรุปพี่เพลินตาของแกอยู่ตึกไหน?" "ตึกสภา" "อ้าว! งั้นก็ทางนั้นสิ" ฉันมองมือชองแซมที่ชี้ไปอีกด้านหนึ่ง ซึ่งมันเป็นตึกของสภานักศึกษา ก่อนที่เราสองคนจะเดินลัดเลาะไปกัน พื้นที่ของมหาวิทยาลัยจีเนียสใหญ่และกว้างมากเลย อีกทั้งยังมีหลายตึกด้วย แต่ก่อนที่ฉันจะเดินผ่านข้างทางนั้น ฉันก็สังเกตุเห็นว่าแถวนี้ไม่มีคนเลย "ทำไมที่นี่ถึงไม่มีคนมานั่งกันเลยล่ะ?" "ฉันจะรู้มั้ยยะ!" "ก็เห็นคุณแซมมี่รู้ไปหมดทุกเรื่องยังไงคะ ^_^" "เหอะ!" "ฮ่าฮ่าฮ่า ล้อเล่นน่า รีบไปกันเถอะ" ตึก...ตึก...ตึก "ห้องนี้จริงๆใช่มั้ย?" แซมถามฉันทันทีที่เราขึ้นตึกมา "อืม ก็มันเขียนว่าห้องคณะกรรมการนักศึกษา" ฉันอ่านป้ายหน้าห้องที่อยู่ชั้นห้าของตึก จริงๆแล้วห้องของพวกสภาก็มีหลายห้องเหมือนกันนะ แต่ป้ายที่ติดก็จะแบ่งเป็นส่วนๆไป แล้วห้องที่ฉันมายืนอยู่ตรงนี้ก็เป็นห้องที่ฉันคิดว่าเป็นห้องรวมนะ เพราะดูจากห้องแล้วมันใหญ่มากเลย พรึ่บ! "มาทำอะไรกันครับ" "เอ่อ...สวัสดีค่ะ คือหนูมาหาพี่เพลินตาค่ะ" "เพลินตา? งั้นก็เข้าไปเลยครับ น่าจะอยู่ด้านใน" "ค่ะ ขอบคุณค่ะ" แกร๊ก! ฉันเดินตามพี่ผู้ชายที่เข้ามาทักพวกฉันเข้าไปในห้องที่ฉันกับแซมกำลังลังเลกันอยู่ "เพลินตา" "เอ๊ะ?" "เอ่อ...พี่เพลินตา ^_^" ฉันยิ้มทักทายพี่สาวตัวเอง ก่อนที่เธอจะเดินเข้ามาหาฉันพร้อมกับคนที่มองมาที่พวกเรา "ออกไปคุยกันข้างนอก" "ค่ะ ไปแซม" "อ่อ" พอเดินออกมาจากด้านนอก พี่เพลินตาก็พาฉันมาที่ห้องห้องหนึ่งที่อยู่ถัดจากห้องสภาไม่ไกล เราสองคนเดินตามพี่สาวฉันเข้าไปด้านในและมันก็ไม่มีใครอยู่เลย "นี่เอกสารของเรา พี่ทำให้เรียบร้อยแล้วล่ะ" "ขอบคุณค่ะ" "เรากลับมาอยู่ที่นี่ยาวเลยใช่มั้ย?" "ค่ะ" ฉันรู้สึกอึดอัดแปลกๆแฮะ เพราะเราไม่ได้คุยกันนาน "สถาปัตย์ใช่มั้ย?" "ใช่ค่ะ เอ่อ...พี่เพลินตาล่ะคะ?" "พี่เรียนวิศวะน่ะ" "วิศวะ?" เธอมองหน้าพี่สาวอย่างแปลกใจ เพราะคอนแรกคิดว่าพี่เพลินตาจะเข้าสถาปัตย์ซะอีก "แปลกใจใช่มั้ยล่ะ พี่ก็แปลกใจตัวเองเหมือนกัน" "แหะๆๆ" "พี่ไม่ได้ไปส่งเรานะ พี่ต้องไปเตรียมงานก่อนน่ะ ไว้เจอกันที่บ้าน" "ค่ะ คุณแม่ถามหาพี่เพลินตาด้วยนะคะ" "อืม เดี๋ยวว่างๆพี่จะเข้าไปก็แล้วกัน" "ค่ะ งั้นฝันไปก่อนนะคะ ขอบคุณเรื่องเอกสารด้วยนะคะ ^_^" หลังจากนั้นฉันกับแซมก็เดินออกมาจากตึกไปที่รถกัน เพราะฉันยังเหลือที่จะให้ยัยแซมพาเที่ยวอยู่ "นี่ชะนี" "อะไร?" "นี่แกกับพี่สาวแกยังตึงใส่กันเหมือนเมื่อก่อนเหรอ?" "ไม่นะ...." "ฉันรู้หรอกนะว่าแกกับพี่เพลินตาอะไรนั่นไม่สนิทกันน่ะ" "มองออกด้วย?" "ก็ใช่สิยะ!" "ไม่รู้สิ พูดยาก" "จ๊ะ แม่นางเอก" "คิคิคิ"

Free reading for new users

Scan code to download app

App Store Google Play

Facebookexpand_more