Sa mga sumunod na araw ay tahimik akong nagtrabaho. Hangga’t maaari ay pinilit ko na hindi maiwan sa iisang silid kasama si Enver.
At kapag may kailangan na trabahuhin sa labas ay agad akong nagpi-prisinta para lang mapalayo kay Enver.
Yes, aaminin ko. Masaya ako na makasama siyang muli. Masarap sa pakiramdam na muling makausap ang lalaking pinakamamahal ko.
Pero sa tuwing napapatingin ako sa kanya ay pilit pumapasok sa isip ko ang panlolokong ginawa niya sa akin.
Kaya mas mabuting lumayo na lang nang sa gayon ay hindi maapektuhan ang pagtatrabaho namin.
“You are avoiding him.”
Nanlaki ang mga mata ko nang bigla na lang sumulpot sa harap ko si Ferry at Castiel. “What the hell?” Iginala ko ang tingin sa paligid at nakita si Dashiel na nakatayo sa counter. “He called you?” Ibinalik ko
