Efsa
Okuduğum üniversiteye yürüme mesafesinde yaşadığım için şanslıydım. Yağız'ın üniversite alanına bırakmasını rica etmiştim. Kütüphane şimdiye kadar açılmış olmalıydı. Gidip birkaç saat kitap okur, sonra eve gider ve tüm 'kayıp çanta' senaryosunu onlara anlatırdım.
Artık temiz bir kot pantolon ve tişört giymiş olmama rağmen üzerime çöken güvensizlik duygusunu üzerimden atamıyor gibiydim. Kendimi güvende hissetmiyordum. Bu şekilde saldırıya uğrayacak biri olacağımı hiç düşünmezdim ve bu yeniden olmayacağı anlamına gelmiyordu. Artık Yağız Arhan da yanımda olmadığından kendimi her zamankinden daha savunmasız hissediyordum.
Bulunduğum yerde o adamlardan herhangi biriyle karşılaşacağımdan oldukça şüpheliydim ve son iki yıldır bu üniversiteye herhangi bir tehlikede olduğumu hissetmeden ge
