Egemen Meyra’nın yanına giderken evden sinirle çıkan Poyraz’ı görmemezlikten geldi ve direk kapıyı çaldı. Işığı da aynı ifadeyle kapıyı açarken salona geçtiler ve elindeki günlüğü Meyra’ya uzattı. Meyra günlükteki gerçekleri okumaya başladığında Egemen her mimiğini izliyordu. Duyduğu hayal kırıklığı ve üzüntüyü kendi içinde bile hissetmişti. O değerli bir varlıktı. Boşuna kurban olarak onu seçmemişti.
Meyra defteri kapattığı an dökülen gözyaşlarını Egemen’in sardığı kollarına dökmüştü. Şu an aynı Akın’a anlattığı pozisyondalardı. Bedeni bedenine değiyordu. Teselliyi onun omzunda arıyordu ve o an... Tek bir şüphe duymadı.
Beni sevdiğine eminim, onu yok etmem gerek.
Simay hazırladığı yemeği Akın’a yedirmeye çalışırken, o ağzına gem vurmuş, uzattığı lokmaları kabul etmiyordu.
“Senin elin
