เช้าตรู่
พายรัญรู้สึกตัวตื่นทว่ายังคงหลับตาพริ้มอยู่ นาฬิกาเรือนเล็กบนโต๊ะข้างเตียงนอนบ่งบอกว่าเป็นเวลาตีห้า หญิงสาวนอนหงายทว่ารับรู้ได้ถึงลมหายใจอุ่นของใครคนหนึ่งกำลังเป่ารดต้นคอของตน ร่างกายแทบขยับไม่ได้เพราะถูกกอดรัดไว้ด้วยท่อนแขนแกร่งของคิลเลียน
ใบหน้าคมคายแนบชิดลำคอระหง ริมฝีปากหยักสัมผัสผิวนุ่มหอมของภรรยาสาว พายรัญเบิกตากว้างด้วยความตกใจ มือเล็กลูบคลำสำรวจร่างกายท่อนบน โชคดีที่ชุดนอนยังคงอยู่เช่นเดิม
"พี่หมอ ตื่นเดี๋ยวนี้นะคะ" เสียงปลุกทำให้คิลเลียนยิ่งโอบกอดเอวเล็กแน่นยิ่งขึ้น เขาซุกไซ้ปลายจมูกโด่งแนบเนื้อหอมบริเวณลำคอของหญิงสาวราวกับละเมอเพ้อฝัน พายรัญแทบอยากกรีดร้องแต่กลับพูดอะไรไม่ออก
"พี่หมอตื่นเดี๋ยวนี้นะคะ เอามือออกไปค่ะพายจะลุก" เธอพูดเสียงดังยิ่งขึ้น คิลเลียนรู้สึกตัวตื่นทว่ายังคงแกล้งหลับตา ช่างเป็นอารมณ์ปรารถนาที่เต็มเปี่ยมและไม่คาดฝัน
พายรัญพยายามดึงมือของเขาออก ร่าง
