ชายหนุ่มนิ่งอึ้งอยู่นานพอควร ยังปรับอารมณ์ของตัวเองไม่ถูกเมื่อผู้หญิงที่นอนด้วยทุกคืนขอให้เราสองคนกลับไปเป็นพี่น้องกันเหมือนเดิม
"ทำได้เหรอไง"
"ทำได้ค่ะ มีนาทำได้"
หญิงสาวเอ่ยออกมาด้วยน้ำเสียงมั่นอกมั่นใจ เพียงแค่เขาคุกเข่าและขอเธอคืนดีในตอนนี้ เชื่อมั้ยว่าเธอยอมบอกเขาทุกอย่างและพร้อมให้อภัย
"งั้นก็ตามใจ พี่ไม่ง้อแล้วนะรอบนี้"
เขาหยั่งเชิงหญิงสาวโยนหินถามทาง แต่ดูเหมือนว่าใบหน้าเรียบเฉยไม่สนใจคำขู่ของเขาแม้แต่น้อย หายไปเพียงแค่อาทิตย์เดียวแต่เธอใจแข็งขึ้นได้ขนาดนั้นเลยเหรอ
"ค่ะ งั้นตกลงตามนี้นะคะ มีนาไปเรียนก่อน"
หญิงสาวยิ้มออกมาเล็กน้อยก่อนจะเดินออกไปจากตรงนั้นด้วยหัวใจที่แตกสลาย เธอทำใจเอาไว้บ้างแล้วกับการถูกปฏิเสธแบบนี้ แต่มันก็อดเสียใจไม่ได้อยู่ดี
เสือมองตามหญิงสาวไปด้วยความรู้สึกเจ็บแปล๊บในอก เขาควรจะดีใจสิที่เธอยอมแพ้และไม่ตื้อเขาต่ออีก แต่ทำไมถึง...
"ไม่สิแบบนี้ก็ดีแล้วนี่"
