Mehmet abi kafasını kaldırıp çakmak çakmak gözleriyle bana baktı ve oda rahatlamış yüz ifadesiyle beni süzdü.
"O velet niye seni sürüklüyordu bücür? Yoksa moralini bozan o muydu? Ah Şimal niye tutuyorsun ki beni? Ne güzel dövecektim adamı." Diye söylenmelerine devam ettiğinde yüzümde oluşan tebessüme engel olamadım. Uyuz falandı ama seviyordum bu adamı.
"Hayır, o değildi. Bu....onun arkadaşı." Demekle yetindim, sonuçta benim arkadaşım olacak hali yoktu ya?
Bir kaç konuşma faslından sonra Şimal ve ben eve gitmek adına toparlanıp çıktık. Ceyda ve Eray da peşimizden çıkınca kafeyi kapatmak Mehmet abiye düşmüştü. Şimdiden homurdanmalarını duyar gibiydim.
"Ee ne oldu?" Diye merakla soran Şimal'e baktım, yorgun gözüküyordu ama hâlâ direncini kaybetmemişti.
"Bir şey olmadı, ona arkadaşlarıyl
