Biz yalnızız. Evet kesinlikle biz yalnızız. Etrafımda o kadar fazla insan varken kendimi yalnız hissetmemse ayrı bir ironiydi.
Ayrıca çocuğun verdiği cevabın mantıksızlığı ile çatık kaşlarım daha da çatıldı. Allah bilir ne zamandan beri beni dikizliyordu ve yanımda ki dalyan gibi çocuğu görmekten aciz miydi?
"Sen söyledin, bende yedim değil mi piç kurusu?" Diyerek ben daha ne olduğunu anlamadan çocuğu yakalarından tutup ayağa kaldırdı ve kafasını çocuğun suratına gömdü. Etrafta uçuşan çığlıkların arasından yükselen en yüksek desibelde ki çığlık kuşkusuz benimkiydi.
Yediği kafanın etkisiyle üzerime doğru savrulan çocuk ile gözlerim irice açıldı ve biri kolumdan tutup beni kendine çekerek göğsüne çarpmamı sağladı. Çocuk benim kalktığım yere düştüğünde derin bir nefes alıp içimden bir 'oh'
