Kırık bir kalp, bitik bir benlik. Acının sırtıma kamçıladığı gerçekler bir kemer darbesi kadar acıtıcı ve yıkıcı. Konuşmak istersin, susarsın. Konuşsan da kimse seni dinlemez veya anlamaz.
"Bana bağırmaktan vazgeç abi. Benim sevgilim olmayacak diye bir şey yok. 19 yaşındayım ben! Bu en normal bir şey." Kendimi savunma çabalarım yersizdi, farkındaydım.
"Tanya! Yeter artık iyice zıvanadan çıkmaya başladın. Seni zapt edemiyorum. Ne zamandan beri erkeklerle içli dışlı olmaya başladın? Cidden seni tanıyamıyorum." Diyerek ellerini saçlarına geçirdiğinde dolan gözlerimdeki yaşları geri göndermek amacıyla başımı tavana doğru kaldırdım ve tekrar önüme baktım.
"Artık bende seni tanıyamıyorum. Ne oldu kardeşi için ölüp biten Akın'a? He? Senin hiçbir şeyin olmayan kızın bir lafı için bana demediğin
