Gerçeklerin arkasından sinsice sırıtan yalanlar, bir bir yere devrilip önümü kapatıyordu. Acıların gebe kaldığı hissizlikler kendini sızıya bırakmıştı. Gözlerimin ardındaki o karışık yerde gerçek benliğim olayları kendi kafasında tartıp gerçekleri öğrenme peşine düşmüştü bile.
Saf değildim.
Konu benimle ilgiliydi.
Bunu biliyordum.
Sadece olayı çözemeyecek kadar salaktım o kadar. Ah biraz daha önce gelemedim değil mi?
Boğaç şoku daha çabuk atlatan taraf olmuştu. Bora kısa süre sonra kendine gelip yüzüne güzel bir gülümseme kondurdu ve hızla yanıma geldi.
"Güzelim?"
Gozolom. Salak delirteceksin bir gün beni. Yine ne işler karıştırıyorsun samuray?
"Bir soru sorduğumu hatırlıyorum?" Diyerek çatılan kaşlarım ile yüzünü inceledim. Hiçbir belirti yoktu, ya düşüncelerini gizlemekte yetenek
