“เธอมาทำไมณฟ้า”
น้ำเสียงของฌอนไม่ได้แสดงถึงความโกรธหรือไม่พอใจ แต่แสดงถึงความน้อยใจอย่างชัดเจน
ณฟ้ายิ้มออกมาเล็กน้อย ไม่บ่อยนักที่จะเห็นฌอนในโหมดนี้ ปกติคนอย่างฌอนเคยมาเง้างอนใครแบบนี้กัน
“ฟ้ามาเพราะได้ยินว่ามีคนแถวนี้ ดื้อไม่ยอมทานข้าวไงคะ”
“เธอไม่ต้องมาสนใจฉันหรอก ไปสนใจงานของเธอ ไปเปิดร้านเบเกอรีนู่น”
ณฟ้าถึงกับหลุดขำเมื่อได้ยินฌอนพูดแบบนั้น เธอเดินเข้าไปยืนข้างเก้าอี้ตัวใหญ่ที่ฌอนนั่งอยู่ และพยายามพูดจาอ่อนหวาน ง้อคนตัวโตที่มองมาด้วยสีหน้าบึ้งตึง
“ไม่งอนนะคะ ยังไงพี่ฌอนก็สำคัญเป็นที่หนึ่งอยู่แล้ว”
ใบหน้าหล่อที่กำลังบึ้งตึงเริ่มคลายลง ริมฝีปากสวยหยักยิ้มเล็กน้อยเมื่อได้ยินประโยคนั้นจากเมียหวานของเขา แขนแกร่งรวบเอวบางของเธอให้นั่งลงบนตักเขา
“ไม่เชื่อ”
มือเรียวนุ่มทาบทับลงบนแก้มสาก ณฟ้ายิ้มหวานให้เขาพร้อมทั้งลูบแก้มของชายหนุ่มแผ่วเบา
“ให้ทำยังไงถึงจะเชื่อคะ”
“ทำสัญญา”
“สัญญายั
