“อ๊ะ !”
มาลีวัลย์สะดุ้งตกใจเมื่อขณะที่เธอกำลังเดินเหม่อลอยเข้าไปในคอนโดมิเนียมของตัวเอง ทั้งร่างก็ถูกรั้งจากคนด้านหลังและเมื่อหันกลับมาก็ได้สบกับนัยน์ตาสีสวย ก่อนที่ดวงตาเธอจะเบิกกว้างเพราะคนด้านหลังคือเจ้าป่า !!
“พี่ป่า”
“ไม่เรียกคุณแล้วล่ะ”
“ก็พี่บอกเองไม่ใช่เหรอว่าอย่าบอกเรื่องของเราให้ใครรู้” มาลีวัลย์ย้อนคำเจ้าป่าขณะที่ยังก้มหน้าแทบชิดอกเพราะเธอไม่กล้าสบตาเขาในตอนนี้
“ย้อนเหรอ”
“ปะ…เปล่า” ทั้งที่อยากปากเก่งและต่อว่าเจ้าป่าให้สมกับที่เธอเสียใจแต่เมื่อได้อยู่ต่อหน้าเขาจริง ๆ มาลีวัลย์กลับพูดไม่ออก
“แล้วก็ช่วยปล่อยมาร์ด้วย เดี๋ยวคนอื่นมาเห็นมันจะดูไม่ดี”
“คนอื่นที่ว่าคือใครล่ะ” เสียงเข้มพูดพร้อมกับใช้ลิ้นดันกระพุ้งแก้มอย่างยียวนราวกับว่าเขากำลังกวนประสาทและถากถางเธออยู่อย่างไรอย่างนั้น
“ใครสักคนที่- โอ๊ย !” พูดไม่ทันจบประโยคทั้งร่างก็ถูกรวบเข้าสู่อ้อมแขนแข็งแรง ก่อนที่เจ้าป่าจะ
