When you visit our website, if you give your consent, we will use cookies to allow us to collect data for aggregated statistics to improve our service and remember your choice for future visits. Cookie Policy & Privacy Policy
Dear Reader, we use the permissions associated with cookies to keep our website running smoothly and to provide you with personalized content that better meets your needs and ensure the best reading experience. At any time, you can change your permissions for the cookie settings below.
If you would like to learn more about our Cookie, you can click on Privacy Policy.
“แอบคบกันเหรอ” น้องสาวตัวแสบที่เข้ามาวุ่นวายในห้องทำงานเอ่ยถามขณะที่ดวงตามองสลับกันระหว่างเธอกับช่อดอกไม้ตรงหน้า และคนที่ส่งมันมาตลอดสัปดาห์ก็คือเจ้าป่าคนนั้นนั่นแหละ ในวันนั้นเจ้าป่ายอมปล่อยให้เธอกลับบ้านแต่โดยดี แต่ก็มิวายอาสาตัวเองมาเป็นสารภีหน้าหล่อมาส่งเธอถึงที่คอนโดนิเนียม และระหว่างการเดินทางกลับที่พักของเธอเจ้าป่าก็ไม่ได้พูดหรือเซ้าซี้อะไรให้เธอกวนใจ ซึ่งก็เป็นเรื่องดีแล้ว เพราะถ้าเกิดเขาพูดอะไรต่อมาลีวัลย์คนใจอ่อนลงตรงนั้นแน่ และทั้งที่วันนั้นเธอปฏิเสธเขาไปแล้วแต่เจ้าป่าก็ยังหน้ามึนมาตามตื้อไม่ห่าง อีกทั้งการกระทำของเขายังราวกับว่ากำลังตามจีบเธอ อย่างเช่นดอกไม้กุหลาบช่อใหญ่ที่วางอยู่ตรงหน้าตอนนี้ “จะบ้าเหรอ” “อะไรกัน นึกว่าแอบไปคบกันแล้วเสียอีก” นภาลัยที่สังเกตท่าทางของทั้งสองตลอดหลายวันมานี้ก็พึมพำสิ่งที่ตัวเองคิด “ไม่มีอะไรทั้งนั้นแหละ” มาลีวัลย์ตอบอย่างไม่ใสใจ ก่อนจะก้มล